Hoor je dit wel eens? ‘Dan ben je toch bang om te falen…’ ‘Je weet dat je moet veranderen maar je stelt het uit.’ ‘Je vraagt je toch af of je het goed doet.’ Hebben ze het dan over jou of over zichzelf?

Wie bedoel je met ‘je’?

Wat ik vaak meemaak in mijn trainingen en ook in de coachingsgesprekken is dat mensen over ‘je’ praten. Het lijkt dan over ‘de ander in het algemeen’ te gaan maar ze bedoelen zichzelf. ‘Je’ dit, ‘je’ dat, ‘je’ zus, ‘je’ zo. Het wordt heel anders wanneer iemand in ‘ik’ spreekt in plaats van ‘je’.
Wanneer we de eerder genoemde uitspraken wijzigen van ‘je’ naar ‘ik’ wordt het: ‘Dan ben ik toch bang om te falen…’ ‘Ik weet dat ik moet veranderen maar ik stel het uit.’ ‘Ik vraag me toch af of ik het goed doe.’
En dat klinkt (en voelt) heel anders.

Word eigenaar van je eigen uitspraken en gevoelens

Wanneer je in ‘je’ spreekt lijkt het buiten jezelf te staan. Maar het gaat over jóu toch? Hoe zou het dan zijn wanneer je ‘ik’ zegt? Wanneer je in de ik-vorm spreekt neem je verantwoordelijkheid voor dat wat je zegt en voelt.

Verwarrend

Bovendien is in de je-vorm spreken wanneer je de ik-vorm bedoelt verwarrend.

Ten eerste omdat degene tegen wie je het zegt denkt dat je hem of haar bedoelt. Er is onbegrip voordat je het weet.

Ten tweede omdat het lijkt dat je in algemeenheden praat. Met andere woorden: alsof je spreekt namens de rest van de wereld.

Maar waarom doen we het dan?

Het lijkt veilig omdat het niet over jou lijkt te gaan maar over de hele wereld. Alsof je niet de enige bent. Je neemt er afstand van. Maar pas als je eigenaar bent van je eigen gevoel kan je er iets aan doen. Als je dat wilt natuurlijk. Wanneer je spreekt in ‘ik’ neem je jezelf en je eigen gevoel serieus en besef je steeds meer wie je bent, wat je voelt en dat je er mag zijn. En dat is wat je verdient toch?

Gratis tips

Ben je benieuwd of ik je ergens mee kan helpen? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

Waardevol als je – hieronder bij Laat een reactie achter – laat weten wat je er van vindt! ?

Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?

Hoe vaak hoor ik het niet? Míjn burn-out, míjn depressie, míjn vermoeidheid enz. Hoezo ‘míjn’?

Je maakt het je eigen

Wanneer je het omschrijft als míjn burn-out, míjn depressie, míjn vermoeidheid of wat dan ook, dan eigen je het jezelf toe. Dan hoort het ook bij jou. En dan nestelt die klacht zich ook bij jou. Hij is immers van jou toch? Het is alsof je Aladdin vraagt om je niet lekker te voelen. Dat kan toch de bedoeling niet zijn?

Voel het verschil

Hoe anders is het wanneer je spreekt over ‘de’ in plaats van ‘mijn’? Check het maar. Als je een lichamelijke of een psychische klacht hebt – heel vervelend, begrijp me goed – en je hebt het over ‘de’ staat het verder van je af. ‘De vermoeidheid die ik ervaar…’ is al heel anders als ‘mijn vermoeidheid’. Voel je het? Zullen we er nog een tandje bij doen? Nog beter is het wanneer je spreekt van ‘tikkeltje weinig energie’. Echt waar? Ja, echt waar.

Invloed van woorden is groots

Alles valt of staat met wat je denkt en zegt. Met de woorden die je (onbewust) kiest. Met je taalgebruik dus. Wanneer je spreekt over vermoeidheid, kan je lijf niet anders dan contact maken met het gevoel van vermoeidheid. Ik heb het er al eerder over gehad, ik weet het, maar je stelt je lijf in op wat je zegt en denkt. Zo werkt het! Dus hoe gaaf is het om het niet over “‘je enórme (want ja, vaak dikken we het ook nog even lekker aan) vermoeidheid” te hebben maar over ‘een tikkeltje weinig energie’? Weet je wat er dan gebeurt? Je lijf maakt contact met ‘energie’. Hoe gaaf is dat?! Zou zomaar kunnen dat je je sneller fitter voelt dan je denkt.

Hoe bewust ben jij van wat je zegt en denkt? Laat je het hieronder bij Reacties even weten?

Gratis tips

Wil je ook bewustworden van wat je zegt zodat je een steeds betere invloed hebt op hoe je je voelt? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype/facetime.

Liever een afspraak maken?

Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten wat je er van vindt!

Kleur! Ik ben er gek op. Zo heb ik een knalroze winterjas en een kobaltblauwe zomerjas. Zeker nadat ik kledingadvies heb gehad van Elisabeth Meijer van Dress to Impress, val ik op alles wat kleur heeft.

Cursist met Happy Socks

In de afgelopen NLP in een notendop 1, 2 en 3-trainingen had ik een cursist met super vrolijke sokken. Hij (ja, een hij, geen zij!), zat vooraan en vaak met zijn voet van zijn ene been op de knie van de ander (deed ie het erom misschien?) en die sokken waren zulke gave blikvangers!

Ik wil het, ik wil het, ik wil het

Normaal gesproken ben ik niet vatbaar voor wat anderen hebben. Reclames zijn ook niet aan mij besteed. Maar die sokken! Ik wil ze ook!

Maar ben ik hier niet een beetje te oud voor?

Zo heb ik intussen – naast de voor mij doorsnee zwarte en blauwe sokken – ook vrolijke sokken en ik vind ze toch léuk! Zie ik opeens gestreepte vrolijk gekleurde ‘tights’! (ik neem de term maar over want maillot klinkt, ondanks dat het een sjiek – ik bedoel chique – Frans woord is, toch wel erg jaren tachtig ?). Ik ga mijn garderobe na, zou het bij die kobaltblauwe jurk staan? Denk het wel. Leuk! Ik kijk nog eens en denk opeens… maar ben ik hier niet een beetje te oud voor?

Ik dacht dat ik allergisch was voor alles wat aan leeftijd gekoppeld werd…

‘Je hebt nog geen last van ouderdomsverziendheid; je bent er op tijd bij’, zegt de dame waar ik een ‘beter-zien-zonder-bril-cursus’ volg. ‘En dat blijft ook zo’, zeg ik er gehaast achteraan en denk: hoezo: ‘nóg’ en maan de rijzende nekharen tot stilte.

‘Ja meid, je wordt óuder!’, zei een vriendin laatst toen ik mopperde over te strakke kleding. Weer spreek ik mijn nekharen toe. ‘Onzin!’ zeg ik tegen mijn vriendin. ‘Ik stop te veel in mijn mond of mijn wasmachine heeft een krimpend effect.’ Ik geef graag de schuld aan de wasmachine.

En toch vraag ik me af of ik niet te oud ben voor met ‘tights’ (zullen ze strak zitten?) opgevrolijkte benen.

Geen moeite met ouder worden, wel met negatief beïnvloeden

Alles wat je zegt en denkt heeft direct zijn uitwerking op je lijf. Daar ben ik 1000% van overtuigd. En dus heb ik er moeite mee wanneer mensen dingen aan leeftijd koppelen.
Als je zegt dat het logisch is dat je zicht afneemt omdat je ouder wordt, programmeer je jezelf op slechter zien.
Als je zegt dat het logisch is dat je haren grijs worden, programmeer je jezelf op het krijgen (en houden) van grijze haren.
Als je zegt dat het logisch is dat je stram wordt op een bepaalde leeftijd, programmeer je jezelf op stram worden.

Enz.

Hoe denk jij hierover? Waardevol als je onderin bij Reacties laat weten hoe jij er naar kijkt.

Tights aangeschaft?

Nee, dat niet. Terwijl ik me afvroeg of het wel zo bij mijn jurk stond ? en ik nog in de me-afvraag-fase zat of dat echt zo was of niet, zag ik dat ze uitverkocht waren.

Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?

Op de één of andere manier lijkt het wel alsof er ooit een keer een verandering is gekomen: als je milieuvriendelijk bezig bent, ben je zuinig. En zuinig wil je niet genoemd worden, dus laat het milieuvriendelijk zijn dan ook maar achterwege.

Milieu 

Als ik ergens loop en ik kom afval tegen (en ik weet dat ik bijna thuis ben of een afvalbak tegenkom) neem ik het mee. Ik loop regelmatig even een rondje als ik ’s ochtends pauze heb en dan neem ik alles mee wat ik tegenkom. Vanochtend had ik zo’n beetje de hoofdprijs. Ik liep aan de andere kant dan gewoonlijk vanwege waarschuwende zwanen (niet dat zij aangaven dat er zwerfvuil lag, maar ze bliezen als katten vanwege de kleine zwaantjes) en wat ik daar allemaal tegenkwam: een zak van een fastfoodrestaurant, een eierdoosje, plastic, snoepwikkels, een stuk karton en nog veel meer. O ja, en een dop van een pneumatische slang. Tenminste, ik hoorde van de buurman dat ie daarvoor was, en hij was blij dat ik het bij hem kwam brengen.

Tot zover het opruimen.

Etiket over etiket

Ik doe regelmatig boodschappen bij de Natuurwinkel en één van de voordelen daar is dat groente en fruit niet verpakt is. Je kan zelf een papieren zakje pakken, je groente of fruit er in doen, wegen, plakkertje er op en klaar. Bij mij in mijn tas vind je standaard van dat soort zakjes, met heeeeel veel etiketjes erop. Ik hergebruik de zakjes tot ze stuk zijn.

Nou is dat misschien niet zuinig, ik betaal de zakjes immers niet zelf (uiteindelijk ook weer wel natuurlijk) maar goed.

Printen op de achterkant

‘Misprintjes’ gaan bij mij in een apart bakje (tenzij er persoonlijke gegevens op staan, dan gaan ze in stukjes gescheurd in het oud papier). ‘Klad’ staat er op het bakje. Eén van de lades van mijn printer is speciaal daarvoor. Ik print er van alles op wat niet netjes hoeft, in een lage kwaliteit. Dat spaart inkt en daarmee spaar ik het milieu.

Als iemand mij belt en ik wil wat opschrijven duik ik naar de oud papier-bak onder mijn bureau, vis daar iets op van een formaat wat ik denk nodig te hebben en daar maak ik mijn notities op.

Mijn oude printer (die ook na reparatie niet meer wil wat ik wil, maar die sommige prints nog wel doet), ‘print ik leeg’. Laatst heb ik nog mijn ventilator en Senseo te repareren gebracht. Ik weet dat menigeen kiest voor een nieuwe. Maar waarom iets wat na een kleine reparatie weer goed werkt op de schroothoop gooien?

Retrofiets

Ik bracht mijn racefiets naar de fietsenmaker. Ik vroeg of ze de achterband en binnenband wilden vervangen. ‘Voor ook?’ vroeg de vriendelijke dame kijkend naar mijn, zoals zij zei, retrofiets. Ik zag de barstjes er in zitten en zei ‘ja, dat is goed’. ‘Doen we de binnenband ook meteen’, zegt ze terwijl ze dat opschreef. ‘Nou, zeg ik, alleen als het nodig is. Anders niet. We gaan niet onnodig het milieu vervuilen.’ Als ik nieuwe schoenen koop, koop ik toch ook niet per se nieuwe sokken?

Zuinig?

Gek genoeg wordt milieuvriendelijk bezig zijn soms wel gezien als zuinig. Of niet stoer. Ik vind het prima als mensen mij zo zien. Ik doe het voor het milieu en ik hoop dat er steeds minder mensen zijn die zich iets aantrekken van wat een ander denkt (niet alleen op dit vlak overigens) en dat er steeds meer mensen zijn die zwerfvuil opruimen. Als je het niet ziet als de rommel van een ander opruimen maar als het gezond houden van mens, dier en de aarde, is het automatisch waardevol om te doen. Ik word er in ieder geval blij van.

Zuinig en/of mileuvriendelijk. Volgens mij kunnen we een combi maken: zuinig zijn op het milieu.

Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten wat je er van vindt.

Deel deze blog gerust.

Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?

Er wordt mij weleens gevraagd of ik ook nog weleens dingen buiten mijn comfortzone doe. Jazeker!

Netwerkbijeenkomst met 80 man

Ik voel me het lekkerst in kleine groepen. In grote groepen voel ik me vaak wat verdwaald. Als prefered supplier van Huis van het Werk ontving ik een uitnodiging voor de netwerkbijeenkomst waar zo’n 80 man verwacht werd. Niet iets waarin ik me automatisch goed thuis voel wat ik al zei, maar natuurlijk nam ik de uitnodiging aan.

Voorbespreking

Twee dagen van tevoren kwamen we met een aantal leveranciers nog even bij elkaar. ‘Er komt een videobooth en als je jezelf wilt laten zien, ga je daar natuurlijk gebruik van maken.’ De videobooth had ik inderdaad al op de agenda zien staan. Eerst even opgezocht wat dat is, wat het zei me niks. Het is een zuil waar je een videoboodschap achter kan laten. Niks voor mij, dacht ik meteen en ik besteedde er geen aandacht meer aan. Tot die opmerking over jezelf te laten zien.

Want ik heb mezelf een doel gesteld

Voor 2018 heb ik een getal in mijn hoofd van het aantal mensen dat ik wil helpen met mijn trainingen en mijn coaching. En om die mensen allemaal te kunnen laten groeien, heb ik wel iets te doen. En ik kan natuurlijk meer mensen bereiken door mezelf te laten zien. Letterlijk.

Dus nam ik me voor de videobooth te doen

Er zouden immers naast 10 mede prefered suppliers zo’n 70 HR-managers en andere vertegenwoordigers van verschillende bedrijven uit Noord Holland Noord zijn. De insteek was deze vraag: ‘Hoe kunnen we de wendbaarheid in NHN vergroten?’ Lekker abstract, zeker voor iemand als ik. Voor de zekerheid eerst maar even de betekenis van wendbaarheid opgezocht. Niet dat ik niet weet wat het is maar ik wil het natuurlijk wel over hetzelfde hebben dan de rest. Toen ben ik gaan krabbelen en dit kwam er uit:

Voor wendbaarheid is flexibiliteit nodig. Voor flexibiliteit is verandering nodig. En dat is voor veel mensen vaak nou net een dingetje. Hoe waardevol zou het zijn wanneer werkgevers meer investeren in training en coaching voor hun medewerkers om zo beren op de weg te tackelen?

En toen kwamen de kriebels

Is dit wel wat ze bedoelen? Straks gaat de rest op een hele andere manier in op dit vraagstuk en begrijp ik de vraag verkeerd. Dan val ik weliswaar wel op maar niet zoals ik zou willen. Doe niet zo raar As, spreek ik mezelf toe. Dit is de vraag zoals ik ‘m opvat en dus is dit mijn antwoord. Klaar. Ik oefen een aantal keer in het soepel verwoorden van mijn antwoord en elke keer heb ik kriebels. Omdat het op video komt. En getoond wordt aan 80 man. En er mij mogelijk iets over gevraagd gaat worden.

De grote dag

Ik heb eerst nog een interview voor een dorpsblad (lekker gepland As, mopper ik op mezelf omdat ik dat liever op een andere dag had gehad) en daarna bereid ik me voor. De spanning is voelbaar in mijn lijf en ik vraag me af wat het precies is. Gaat het om de 80 man? Komt het omdat netwerken niet echt mijn ding is? Omdat ik bang ben dat er een term genoemd wordt waar ik nog noooooit van gehoord heb en die voor de rest van de wereld dagelijkse kost is? Is het de videobooth? Ja, dat laatste speelt zeker mee. Niet weten waar het over gaat ook maar dan denk ik tegelijk: ieder zijn vakgebied toch? Ik ben van de communicatie en persoonlijke groei. Niet van de reïntegratie en 2e spoor-dingen. Wat dat dan ook mag betekenen.

Ik spreek met mezelf af dat ik ga stretchen

En stretchen is uit je comfortzone stappen. Sowieso de videobooth, en als het kan ook nog iets anders. Ik stap binnen, stel me voor aan nieuwe mensen, spreek bekenden en het gaat allemaal prima. Eitje eigenlijk. Heb ik me hier nou zo druk om gemaakt? Het programma gaat van start en we zitten met zijn allen te luisteren naar de sprekers.

Dan komt Coen Jutte, cabaretier en muzikant. Hij heeft het over veiligheid, uit je comfort zone stappen, moed. Heel herkenbaar, want ik vertel mijn cursisten hetzelfde. Hij voert de druk op en dat is voelbaar in de zaal. Hij zegt dat hij een vrijwilliger aan gaat wijzen om een liedje te zingen. Iedereen kan zingen zegt ie, en daar ben ik het helemaal mee eens. Bij de een klinkt het gewoon wat beter dan de ander, dat is het enige verschil. Hij vraagt of de mensen die het eigenlijk niet zouden willen maar het toch we zouden willen doen om te groeien willen gaan staan. Ik ga staan en kijk om me heen. Bijna de helft van de groep staat. Wauw!
Dan voert ie de druk verder op. ‘Het is spannend. Iedereen zal naar je kijken en naar je luisteren. Je zal bezig zijn met je af te vragen wat ze van je vinden en hoe ze je vinden zingen. Je zal er mogelijk staan te trillen maar ik kan je zeggen: niemand sterft vandaag.’

Mijn hartslag raast door mijn keel. Ik had me voorgenomen te stretchen en mijn comfortzone op te rekken dus als ik de kans krijg, grijp ik ‘m spreek ik met mezelf af. Mijn lichaam reageert door een nog hogere hartslag, zwaardere ademhaling en de kriebels in mijn buik lijken ruzie met elkaar te maken.

Wie zegt: ‘ik doe het uit vrij wil?’, vraagt Coen

‘Ik!’, zeg ik met bonzend hart.
‘Kom maar’, zegt Coen. Ik loop naar voren en krijg een microfoon in mijn handen, iets want mijn hartslag niet echt dimt. Moet dat? denk ik. Mijn stem is luid genoeg, dat red ik zo wel hoor.
‘Kijk’, zegt Coen, ‘dan heb ik hier een boek met allemaal nummers, kies maar wat uit’. Mijn hartslag en ik horen het aan. Ik pak het boek, zie ‘De Dijk, Groot hart’.
‘Deze’, zeg ik.
‘Eh…, die ken ik niet’, zegt Coen. ‘Kies maar een andere’.
‘Dan deze’, en ik wijs naar Malle Babbe.

Coen gaat achter de toetsen zitten en vraag me eerst om een klein beetje te zingen voor de tonen. Door de bibbers kan ik even niet op het intro komen. ‘Eh…’, zeg ik. ‘Hoe start ie?’
‘Ik schuim de straten af’, zegt Coen. O ja. Ik kijk naar de groep en zing de eerste zin. Kijk vragend naar Coen.
‘Iets hoger’, zegt ie.
‘Hoger?’, vraag ik. Ik heb een lage stem dus dat is niet handig. Maar vooruit. Ik zing dezelfde zin nog iets hoger.
‘Prima, starten maar.’

‘Ik schuim de straten af, en volg het dievenspoor, met schooiers en soldaten, en petten op één oor.’ Ik zing. Ik bibber. Ik kijk naar de groep. Zing verder. Het is goed dat ik geen tekst kreeg en dat ik ‘m uit mijn hoofd ken want de tekst zou onleesbaar geweest zijn door het getril. Ik luister naar mezelf. Klink ik vast of bibbert mijn stem? Geen idee.
‘Je tilt je rokken op’, zing ik. En omdat ik toch een jurk aan heb til ik ‘m maar ietsje op. Ik sta er nou toch tenslotte. Ik wou immers stretchen en mijn comfortzone oprekken?
‘Hoe vaak heb jij zo’n kop…’, zing ik en denk: o jee, want dat wat er achteraankomt is niet zo geschikt voor een zakelijke setting. ‘…bezopen, stom en geil…, niet aan je borst gedrukt, je lijf nat van zijn kwijl…’ Diverse gezichten kijken me strak aan, ik krijg een duim omhoog van iemand uit de zaal. En ik heb er wel lol om. Nooit gedacht dat ik dit nog eens voor zakenmensen zou zingen. Sterker nog, het zijn mijn klanten en toekomstige klanten. Mensen van Boon Edam, Rabobank, Bejo Zaden, GP Groot, Noordwest Ziekenhuisgroep, Bravilor. Noem maar op.

Coen roept het publiek (ik kan natuurlijk de zakenrelaties zeggen maar het voelt op dat moment nou eenmaal als publiek) op om met zijn allen mee te zingen en dat was dat. Ik krijg groot applaus, adem diep in en uit en ga weer zitten.

Gelukkig hoefden zij niet

Er komt direct pauze achteraan en mensen komen naar me toe.
‘Goed gedaan, hoor wauw.’
‘Jemig, wat een lef zeg!’
‘Mag ik je hartelijk bedanken? Dankzij jouw moed hoefde ik niet…’
‘Ben je ook te boeken?’, vraagt iemand. ‘Ja hoor, voor al uw feesten en partijen’, zeg ik lachend.

Wie ik ook sprak, ik had ‘meteen praat’. En ik hoefde me niet meer voor te stellen. Iedereen weet wie Astrid is en netwerken was nog nooit zo makkelijk.

Trots

Ik ben blij en trots dat ik de kans heb gepakt. Ik ben weer gegroeid en 80 bedrijven in Noord Holland weten wie ik ben.
Er kwam ook nog een mede prefered supplier naar me toe of het mij wat leek om samen een aantal bedrijven te bezoeken in plaats van ieder voor zich. Bijzonder hoe het balletje lekker verder rolt als je iets anders doet dan anders.
Met de videobooth ging iets mis. Het filmpje werd wel uitgezonden maar bij het toelichten liep het anders doordat iemand terugkwam op het filmpje vóór die van mij. Des te blijer was ik dat ik op een andere manier zichtbaar was.

Als ik dan toch bezig ben

Aan het einde van de bijeenkomst komt Coen naar me toe. ‘Dank je wel voor je moed.’
‘Graag gedaan’, zeg ik, ‘Ik heb er van genoten. Doe je dit vaker? Dit soort dingen voor groepen?’
‘Ja, regelmatig’, zegt Coen.
‘Wat zeg je ervan als we dit samen gaan doen?’ Hij kijkt me aan. Verwonderd.
‘Eh…, om eerlijk te zijn ben ik net een samenwerking gestart. Maar ik vind het wel heel mooi dat je meteen van onze energie gebruik maakt. Ik ga je onthouden.’
Ik geef hem mijn kaartje. ‘Zal ik er Malle Babbe opzetten?’ Hij lacht. Kijkt naar mijn kaartje en knikt. Kijkt me aan. Knikt nog steeds. ‘Dat hoeft niet’, zeg hij. ‘Ik ga je onthouden.’

Gratis tips

Vind je het ook spannend op iets nieuws te doen maar ben je het ook zat om te blijven staan waar je nu staat? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

Liever een afspraak maken?

Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten wat je er van vindt!

Deel deze tips gerust!

Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?