Sta ik opeens voor 80 zakenrelaties Malle Babbe te zingen…

Er wordt mij weleens gevraagd of ik ook nog weleens dingen buiten mijn comfortzone doe. Jazeker!

Netwerkbijeenkomst met 80 man

Ik voel me het lekkerst in kleine groepen. In grote groepen voel ik me vaak wat verdwaald. Als prefered supplier van Huis van het Werk ontving ik een uitnodiging voor de netwerkbijeenkomst waar zo’n 80 man verwacht werd. Niet iets waarin ik me automatisch goed thuis voel wat ik al zei, maar natuurlijk nam ik de uitnodiging aan.

Voorbespreking

Twee dagen van tevoren kwamen we met een aantal leveranciers nog even bij elkaar. ‘Er komt een videobooth en als je jezelf wilt laten zien, ga je daar natuurlijk gebruik van maken.’ De videobooth had ik inderdaad al op de agenda zien staan. Eerst even opgezocht wat dat is, wat het zei me niks. Het is een zuil waar je een videoboodschap achter kan laten. Niks voor mij, dacht ik meteen en ik besteedde er geen aandacht meer aan. Tot die opmerking over jezelf te laten zien.

Want ik heb mezelf een doel gesteld

Voor 2018 heb ik een getal in mijn hoofd van het aantal mensen dat ik wil helpen met mijn trainingen en mijn coaching. En om die mensen allemaal te kunnen laten groeien, heb ik wel iets te doen. En ik kan natuurlijk meer mensen bereiken door mezelf te laten zien. Letterlijk.

Dus nam ik me voor de videobooth te doen

Er zouden immers naast 10 mede prefered suppliers zo’n 70 HR-managers en andere vertegenwoordigers van verschillende bedrijven uit Noord Holland Noord zijn. De insteek was deze vraag: ‘Hoe kunnen we de wendbaarheid in NHN vergroten?’ Lekker abstract, zeker voor iemand als ik. Voor de zekerheid eerst maar even de betekenis van wendbaarheid opgezocht. Niet dat ik niet weet wat het is maar ik wil het natuurlijk wel over hetzelfde hebben dan de rest. Toen ben ik gaan krabbelen en dit kwam er uit:

Voor wendbaarheid is flexibiliteit nodig. Voor flexibiliteit is verandering nodig. En dat is voor veel mensen vaak nou net een dingetje. Hoe waardevol zou het zijn wanneer werkgevers meer investeren in training en coaching voor hun medewerkers om zo beren op de weg te tackelen?

En toen kwamen de kriebels

Is dit wel wat ze bedoelen? Straks gaat de rest op een hele andere manier in op dit vraagstuk en begrijp ik de vraag verkeerd. Dan val ik weliswaar wel op maar niet zoals ik zou willen. Doe niet zo raar As, spreek ik mezelf toe. Dit is de vraag zoals ik ‘m opvat en dus is dit mijn antwoord. Klaar. Ik oefen een aantal keer in het soepel verwoorden van mijn antwoord en elke keer heb ik kriebels. Omdat het op video komt. En getoond wordt aan 80 man. En er mij mogelijk iets over gevraagd gaat worden.

De grote dag

Ik heb eerst nog een interview voor een dorpsblad (lekker gepland As, mopper ik op mezelf omdat ik dat liever op een andere dag had gehad) en daarna bereid ik me voor. De spanning is voelbaar in mijn lijf en ik vraag me af wat het precies is. Gaat het om de 80 man? Komt het omdat netwerken niet echt mijn ding is? Omdat ik bang ben dat er een term genoemd wordt waar ik nog noooooit van gehoord heb en die voor de rest van de wereld dagelijkse kost is? Is het de videobooth? Ja, dat laatste speelt zeker mee. Niet weten waar het over gaat ook maar dan denk ik tegelijk: ieder zijn vakgebied toch? Ik ben van de communicatie en persoonlijke groei. Niet van de reïntegratie en 2e spoor-dingen. Wat dat dan ook mag betekenen.

Ik spreek met mezelf af dat ik ga stretchen

En stretchen is uit je comfortzone stappen. Sowieso de videobooth, en als het kan ook nog iets anders. Ik stap binnen, stel me voor aan nieuwe mensen, spreek bekenden en het gaat allemaal prima. Eitje eigenlijk. Heb ik me hier nou zo druk om gemaakt? Het programma gaat van start en we zitten met zijn allen te luisteren naar de sprekers.

Dan komt Coen Jutte, cabaretier en muzikant. Hij heeft het over veiligheid, uit je comfort zone stappen, moed. Heel herkenbaar, want ik vertel mijn cursisten hetzelfde. Hij voert de druk op en dat is voelbaar in de zaal. Hij zegt dat hij een vrijwilliger aan gaat wijzen om een liedje te zingen. Iedereen kan zingen zegt ie, en daar ben ik het helemaal mee eens. Bij de een klinkt het gewoon wat beter dan de ander, dat is het enige verschil. Hij vraagt of de mensen die het eigenlijk niet zouden willen maar het toch we zouden willen doen om te groeien willen gaan staan. Ik ga staan en kijk om me heen. Bijna de helft van de groep staat. Wauw!
Dan voert ie de druk verder op. ‘Het is spannend. Iedereen zal naar je kijken en naar je luisteren. Je zal bezig zijn met je af te vragen wat ze van je vinden en hoe ze je vinden zingen. Je zal er mogelijk staan te trillen maar ik kan je zeggen: niemand sterft vandaag.’

Mijn hartslag raast door mijn keel. Ik had me voorgenomen te stretchen en mijn comfortzone op te rekken dus als ik de kans krijg, grijp ik ‘m spreek ik met mezelf af. Mijn lichaam reageert door een nog hogere hartslag, zwaardere ademhaling en de kriebels in mijn buik lijken ruzie met elkaar te maken.

Wie zegt: ‘ik doe het uit vrij wil?’, vraagt Coen

‘Ik!’, zeg ik met bonzend hart.
‘Kom maar’, zegt Coen. Ik loop naar voren en krijg een microfoon in mijn handen, iets want mijn hartslag niet echt dimt. Moet dat? denk ik. Mijn stem is luid genoeg, dat red ik zo wel hoor.
‘Kijk’, zegt Coen, ‘dan heb ik hier een boek met allemaal nummers, kies maar wat uit’. Mijn hartslag en ik horen het aan. Ik pak het boek, zie ‘De Dijk, Groot hart’.
‘Deze’, zeg ik.
‘Eh…, die ken ik niet’, zegt Coen. ‘Kies maar een andere’.
‘Dan deze’, en ik wijs naar Malle Babbe.

Coen gaat achter de toetsen zitten en vraag me eerst om een klein beetje te zingen voor de tonen. Door de bibbers kan ik even niet op het intro komen. ‘Eh…’, zeg ik. ‘Hoe start ie?’
‘Ik schuim de straten af’, zegt Coen. O ja. Ik kijk naar de groep en zing de eerste zin. Kijk vragend naar Coen.
‘Iets hoger’, zegt ie.
‘Hoger?’, vraag ik. Ik heb een lage stem dus dat is niet handig. Maar vooruit. Ik zing dezelfde zin nog iets hoger.
‘Prima, starten maar.’

‘Ik schuim de straten af, en volg het dievenspoor, met schooiers en soldaten, en petten op één oor.’ Ik zing. Ik bibber. Ik kijk naar de groep. Zing verder. Het is goed dat ik geen tekst kreeg en dat ik ‘m uit mijn hoofd ken want de tekst zou onleesbaar geweest zijn door het getril. Ik luister naar mezelf. Klink ik vast of bibbert mijn stem? Geen idee.
‘Je tilt je rokken op’, zing ik. En omdat ik toch een jurk aan heb til ik ‘m maar ietsje op. Ik sta er nou toch tenslotte. Ik wou immers stretchen en mijn comfortzone oprekken?
‘Hoe vaak heb jij zo’n kop…’, zing ik en denk: o jee, want dat wat er achteraankomt is niet zo geschikt voor een zakelijke setting. ‘…bezopen, stom en geil…, niet aan je borst gedrukt, je lijf nat van zijn kwijl…’ Diverse gezichten kijken me strak aan, ik krijg een duim omhoog van iemand uit de zaal. En ik heb er wel lol om. Nooit gedacht dat ik dit nog eens voor zakenmensen zou zingen. Sterker nog, het zijn mijn klanten en toekomstige klanten. Mensen van Boon Edam, Rabobank, Bejo Zaden, GP Groot, Noordwest Ziekenhuisgroep, Bravilor. Noem maar op.

Coen roept het publiek (ik kan natuurlijk de zakenrelaties zeggen maar het voelt op dat moment nou eenmaal als publiek) op om met zijn allen mee te zingen en dat was dat. Ik krijg groot applaus, adem diep in en uit en ga weer zitten.

Gelukkig hoefden zij niet

Er komt direct pauze achteraan en mensen komen naar me toe.
‘Goed gedaan, hoor wauw.’
‘Jemig, wat een lef zeg!’
‘Mag ik je hartelijk bedanken? Dankzij jouw moed hoefde ik niet…’
‘Ben je ook te boeken?’, vraagt iemand. ‘Ja hoor, voor al uw feesten en partijen’, zeg ik lachend.

Wie ik ook sprak, ik had ‘meteen praat’. En ik hoefde me niet meer voor te stellen. Iedereen weet wie Astrid is en netwerken was nog nooit zo makkelijk.

Trots

Ik ben blij en trots dat ik de kans heb gepakt. Ik ben weer gegroeid en 80 bedrijven in Noord Holland weten wie ik ben.
Er kwam ook nog een mede prefered supplier naar me toe of het mij wat leek om samen een aantal bedrijven te bezoeken in plaats van ieder voor zich. Bijzonder hoe het balletje lekker verder rolt als je iets anders doet dan anders.
Met de videobooth ging iets mis. Het filmpje werd wel uitgezonden maar bij het toelichten liep het anders doordat iemand terugkwam op het filmpje vóór die van mij. Des te blijer was ik dat ik op een andere manier zichtbaar was.

Als ik dan toch bezig ben

Aan het einde van de bijeenkomst komt Coen naar me toe. ‘Dank je wel voor je moed.’
‘Graag gedaan’, zeg ik, ‘Ik heb er van genoten. Doe je dit vaker? Dit soort dingen voor groepen?’
‘Ja, regelmatig’, zegt Coen.
‘Wat zeg je ervan als we dit samen gaan doen?’ Hij kijkt me aan. Verwonderd.
‘Eh…, om eerlijk te zijn ben ik net een samenwerking gestart. Maar ik vind het wel heel mooi dat je meteen van onze energie gebruik maakt. Ik ga je onthouden.’
Ik geef hem mijn kaartje. ‘Zal ik er Malle Babbe opzetten?’ Hij lacht. Kijkt naar mijn kaartje en knikt. Kijkt me aan. Knikt nog steeds. ‘Dat hoeft niet’, zeg hij. ‘Ik ga je onthouden.’

Gratis tips

Vind je het ook spannend op iets nieuws te doen maar ben je het ook zat om te blijven staan waar je nu staat? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

Liever een afspraak maken?

Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten wat je er van vindt!

Deel deze tips gerust!

Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?