Loyaal zijn is een hele mooie eigenschap. Maar wat als het ten koste gaat van jezelf en je er door in de knel komt?

Loyaal zijn ten koste van jezelf vreet energie

Wanneer je iets doet wat ten koste gaat van jezelf, de ander of de rest van de wereld, ben je niet ecologisch bezig. Wat ik nogal eens zie in mijn trainingen en coachingsgesprekken dat mensen buikpijn hebben van de loyaliteit. Ze zijn 1000% loyaal aan de ander, maar staan in de enorm in de min wat trouw zijn aan zichzelf betreft.

Voorbeeld uit eigen ervaring

Het is al een aantal jaar geleden maar het staat me nog helder voor de geest. Een vriend van mijn toenmalige partner vraagt hem of, mocht zijn vriendin vragen waar hij die nacht was, hij wil zeggen dat ie bij ons op de bank geslapen heeft. Reactie: ‘Dat wil ik wel doen maar ik kan je nu al zeggen dat Astrid hier niet aan mee doet want die is altijd eerlijk.’

Toen ik dat hoorde was ik én heel blij dat mijn partner me in korte tijd al zo goed kende én dat ik me niet meer liet meeslepen in dit soort beknellingen. Ik moet er niet aan denken. Hoe had ik die vriendin in de ogen kunnen kijken? Los daarvan: die vriend was toen al een volwassen man, deed volwassen dingen en dan mag ie daar ook de verantwoordelijkheid voor nemen.

Voorheen zou dat anders gaan

Dan zou ik bang zijn geweest dat die vriend me niet aardig vond. Zou ik niet lastig willen zijn. En dus zou ik zeggen: ja natuurlijk doe ik daar aan mee. En dat terwijl alles in mij zou schreeuwen: NEE!!!! NEE!!!! NEEEEEEE!!! Maar het toch doen en vervolgens er alles maar dan ook alles aan te doen om die vriendin te ontlopen om maar niet in de knel te komen met mijn gevoel. Alsof dat ontlopen niet knelt.

Voorbeeld uit de praktijk

Ik word gebeld door een cursist. Het hoge woord moet er uit. Ik hoor al aan de toon en ademhaling dat het hoog zit. Heel erg hoog. ‘Ik ben niet helemaal eerlijk tegen je geweest Astrid… En ik wilde het je zeggen maar omdat ik weet hoe belangrijk eerlijkheid is voor je en je er juist bij de die dag dat ik het je wilde zeggen opnieuw een verhaal over eerlijkheid vertelde, durfde ik het helemaal niet meer.’ En dan komt het hoge woord eruit. Ik luister en vind het jammer dat hij zich zo in de knel heeft laten brengen door loyaliteit naar zijn werkgever en loyaliteit naar mij en zich daardoor steeds kleiner is gaan voelen. Maar ik herken ook de bekneldheid.
‘Wat gaaf dat je zo eerlijk bent, dat waardeer ik enorm’, zeg ik. ‘Ik hoor ook dat je buikpijn van gehad hebt en nog steeds hebt. En, als je trouw bent aan jezelf, wil ik je nog een stretch meegeven. Stap naar je werkgever en vertel hoe beknelt je je voelt. Hoe dat komt, wat je gedachten waren waardoor je conclusies hebt getrokken die niet kloppen wat maakt dat je hebt gedaan wat je hebt gedaan. Waardoor je je mond hebt gehouden ondanks de orkaan in je lijf.’
Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. Er komen wat tranen en de stem klinkt minder vast. ‘Het beste wat je kan doen is trouw zijn aan je eigen gevoel. Eerlijk en open zijn. Kost wat moeite en hoe gaaf is het als je dat gesprek hebt gevoerd en je enorm opgelucht bent?’ We hangen op maar niet voordat hij gezegd heeft dat niet helemaal was wat ie van dit telefoongesprek verwacht had.

Ik herken dat enorm. Én ik ken het ook heel goed hoe het is om trouw te zijn aan jezelf, ook al komt dat er misschien met horten en stoten uit.

Een week later gaat de telefoon. Het is dezelfde persoon maar nu met een heel opgewekte stem: ‘Goed nieuws Astrid, ik ben het gesprek aangegaan!!! En dat niet alleen; mijn werkgever gaat de vervolgtraining betalen!! Ik was eerder totaal niet blij met wat je tegen me zei maar wat ben ik nu blij dat je me dat zetje hebt gegeven!!’

We hangen op. Beiden met een tevreden gevoel. Krijg ik even later een mailtje: ‘Net misschien niet heel duidelijk gezegd, maar jij nog heel erg bedankt voor je begrip en hulp in deze kwestie! Ik voel me kilo’s lichter en ben weer heeeeeeel erg blij!!! Vond het zeker geen fijne les, maar ben heel blij dat ik hem dankzij jou geleerd heb! Geniet van de zon en tot snel!’

Juni 2017

Gratis tips

Wil je ook ‘kilo’s lichter worden’ en heeeeeel erg blij zijn? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

Liever een afspraak maken?

Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten wat je er van vindt! 🙂

Deel deze tips gerust!

Wil je een e-mail ontvangen wanneer een nieuwe BLOG wordt geplaatst?

Op verzoek van diverse cursisten deze keer geen tips maar weer iets persoonlijks.

‘Hé mam’, zeg ik als ik de keuken binnenstap. Het duurt even voordat ze opkijkt. Alsof ze mij met vertraging registreert.

Ze kijkt me aan, haar ogen ietwat troebel. Ze lacht. Is dat ook met vertraging of lijkt dat maar zo? ‘Hé lieverd, ben je daar weer?’ Ze spreidt haar armen en we pakken elkaar vast. ‘Wat een rijkdom toch hè, zo’n meid.’, zegt ze terwijl we elkaar nog steeds vasthouden. ‘Hoe komen we daar aan?’ ‘Hebben jullie zelf voor gezorgd mam.’

Zo gaat het elke week opnieuw.

Ik ga aan tafel zitten. De slaboontjes zijn al klaar. De aardappels staan nog niet op.

‘Geen vlees mam?’

‘Jij eet geen vlees toch?’ Dat weet ze dan weer wel.

‘Ik niet nee mam, maar jullie toch wel? Heb je geen vlees?’

Verwarring alom. Ze probeert zich iets te herinneren maar weet al niet meer wat.

‘Heb ik zout op de piepers gedaan?’ zegt ze terwijl ze kijkt naar de pan alsof die uit het niets in haar handen is beland.

‘Weet ik niet mam, maar dat proeven we straks vanzelf wel toch? En anders doen we het er alsnog over.’

Ze zet de pan op het vuur. Ze draait zich om en kijkt naar me.

‘Word je dikker?’ zegt ze terwijl ze met haar vinger herhaaldelijk in mijn buik prikt. Het tactische lijkt met het geheugen mee af te nemen.

‘Ja mam, dat klopt.’ Liegen is niet mijn ding.

‘Hoe komt dat?’

Omdat ik het niet makkelijk vind je zo te zien mam, omdat ik er af en toe flink van baal dat ik geen partner heb en ik die leegtes op een verkeerde manier aan het vullen ben. Ik wil dit tegen haar zeggen maar dat hoeft niet meer want mijn moeder vraagt zich af of er vlees is.

‘Ik denk het niet mam.’ We horen de auto het pad opkomen.

‘Daar is pap, ik zal even vragen of hij tartaartjes wil halen.´

‘Goed mam.’

Even later komt mijn vader binnen. We geven elkaar een hele dikke knuffel.

‘Waar is mam?’

‘Waar is mam? Die zou jou vragen of je tartaartjes wilde gaan halen.’

‘O?’

Mijn moeder komt de keuken weer binnen en gaat aan tafel zitten. Ze heeft geen idee meer dat ze mijn vader wat wilde vragen.

Het deksel van de pan op het vuur klettert van de stoom eronder maar mijn moeder lijkt het niet te registeren. Ik zet het vuur lager. Mijn vader kijkt naar de pan op tafel en kijkt dan naar de pan op het vuur. Even kruisen onze blikken. We zeggen er niets over. Als mijn vader voor smeltjus heeft gezorgd eten we warme aardappels met lauwe slaboontjes. Het smaakt prima, liefde doet de temperatuur van het eten verbleken.

Een paar dagen later kijk ik bij mijn ouders een voetbalwedstrijd. Het gaat verrassend goed en bij elk doelpunt in het juiste doel juichen we alsof we ´m zelf scoren.

‘Wat een wedstrijd hè mam?’ zeg ik als ie af is.

‘O, eh… ik was er niet helemaal bij zeker.’

Als ik wegga geef ik haar weer een knuffel. Heel even lijkt ze te twijfelen of ik nou net binnenkom of wegga. Ik ben blij met de knuffel. Nog een dikke knuffel voor mijn vader en ik stap in de auto. Mijn ouders staan in de deuropening.

‘Mooi kleurtje Astrid. Heel leuk autootje. Rijdt ie goed?’ vraagt mijn moeder.

Ook dit is zo’n beetje wekelijks ritueel.

Een paar dagen later. De cursisten zijn de deur uit. Eerder heb ik een usb-stick gekregen met muziek erop.
‘Er staat een nummer op, daarbij moet ik steeds aan jou en je moeder denken: Ik onthou van jou van Claudia de Breij. Hier alsjeblieft, luister er maar eens naar.’

Ik stel het nog een beetje uit, omdat ik verwacht dat het me zal raken. Als ik ‘m op zet, gaat ie dwars door mijn hart. Gevoelig gezongen, mooie tekst. Ik besef me steeds meer dat mijn moeder achteruit gaat. Bijna twee uur lang staat dit nummer op repeat.
Gelukkig hebben de cursisten nog wat tissues voor me overgehouden.

Mei 2017

Waardevol als je – hieronder bij ‘Plaats een reactie’ – laat weten wat je ervan vindt! 🙂

Wil je een e-mail ontvangen wanneer een nieuwe BLOG wordt geplaatst?

Trouw zijn aan wat goed is voor jou valt mogelijk niet altijd mee. Maar je aanpassen kost vaak veel energie. Dat kan de bedoeling toch niet zijn?

Wat zullen anderen van me vinden?

Als je deze gedachte goed kent is de kans groot dat je vaak niet doet wat goed is voor jou, maar dat je doet wat je denkt wat een ander van je verwacht. Omdat ze anders wat van je vinden.
Het bijzondere hieraan is: je weet niet óf die ander dat van je verwacht maar toch wil je doen wat jij denkt wat er verwacht wordt. Is dat niet een beetje krom? Los daarvan zijn er heel veel ‘anderen’. Dus hoe kan je het dan ooit goed doen?

Moet ik dan egoïstisch worden?

Je hoeft niet meteen te denken dat het andere uiterste de enige oplossing is. Er is altijd een tussenweg. Je kunt immers doen wat goed is voor jou, zonder egoïstisch te zijn.

Voorbeeld

Stel, je bent gewend om op je werk altijd bij elkaar te gaan zitten bij de lunch. Maar eigenlijk heb je daar deze keer (of misschien wel meerdere keren) even geen zin in. Of de energie niet voor. Of wil je gewoon liever naar buiten omdat beweging zo goed is voor je of omdat het zulk lekker weer is. Maar ja… wat zullen ze dan denken? Misschien denken ze wel dat je ze niet aardig meer vindt? Of dat het niet goed gaat met je? Of één van die andere duizenden mogelijkheden? Deze gedachten kunnen er voor zorgen dat je plichtmatig met de anderen je lunch opeet. Maar ben je er dan ook echt of ben je én bezig jezelf op je donder aan het geven dat je niet doet wat je wilt én in gedachten al lekker buiten in de zon? Kan je dan wel met je aandacht bij de anderen zijn?

Verrassend resultaat

Als je toch naar je zelf luistert en doet wat je eigenlijk wilt (en ja, dat zou best spannend kunnen zijn en flink kunnen kriebelen), voel je je waarschijnlijk veel beter omdat je doet wat goed is voor jóu. In ieder geval na een paar keer. Want eerst zal het nog best onwennig zijn. Maar je hebt wel gedaan wat je zou willen. Én het zou zomaar kunnen dat anderen dat ook gaan doen maar dat nooit deden. Want misschien waren zij eerst wel bezig met wat jij er van zou vinden?

Gratis tips

Kennen we elkaar nog niet en ben je nieuwsgierig hoe je én beter naar jezelf kunt luisteren en los kan laten wat een ander van je vindt? Wil je leren hoe je beter voor jezelf kunt zorgen? Meld je dan aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

Liever een afspraak maken?

Wil je een email ontvangen wanneer een nieuwe BLOG wordt geplaatst?

Leuk als je hieronder je reactie achterlaat! 🙂

Deel deze tips naar hartelust!

Of het nou in een van mijn groepstrainingen is of tijdens de individuele gesprekken, wat vaak naar boven komt is: vinden anderen me nog wel aardig als ik voor mezelf kies?

Alsof je altijd ja moet zeggen en nee zeggen niet mag

Heb je het gevoel dat mensen altijd een beroep op je doen? Dat jij boven aan hun lijstje staat wanneer ze iemand nodig hebben om effe bij te springen? Weet je hoe dat komt? Dat heb je zelf gecreëerd. Jij hebt door hoe je je in de loop van je leven hebt gedragen anderen geleerd hoe ze met je om moeten gaan.
Ben jij iemand die altijd eerst aan een ander denkt en dan pas aan zichzelf? Grote kans dat een ander dat – onbewust – weet. En dus als eerste aan jou denkt als ie hulp nodig heeft.

Is dat erg?

Dat is helemaal niet erg. Mits het niet ten koste van jouw plezier, humeur en energie gaat. Anderen helpen is een prachtige eigenschap. Maar wanneer je het doet omdat je geen nee kunt zeggen, omdat je bang bent dat anderen je niet aardig vinden of wat dan ook, gaat het ten koste van jezelf. En daarmee uiteindelijk ook ten koste van de ander.

Moet ik vanaf nu overal nee op zeggen dan?

Dat hoeft gelukkig niet. En dat zou ook niet werken. Waar het om gaat is dat je eerst bij jezelf nagaat hoe je je voelt over de vraag. Desnoods geef je aan dat je er op terugkomt. Dat hoef je niet te vragen, je hebt geen toestemming nodig om dit te doen. Spannend? Misschien wel. En als je het gaat doen zul je merken hoeveel het je oplevert.

Dus?

• luister naar jezelf (wat wil je écht?)
• kom er eventueel op terug
• gun jezelf én de anderen de tijd om hieraan te wennen
• doe wat goed voelt en laat wat niet goed voelt

Hulp nodig? Ik help je graag.

Kennen we elkaar nog niet? Maak dan gebruik van een half uur gratis tips.

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

Liever een afspraak maken?

Wil je een email ontvangen wanneer een nieuwe BLOG wordt geplaatst? Meld je dan hier aan.

Maart 2017

Leuk als je hieronder je reactie achterlaat!

Onlangs sprak ik op een feest een enorm gedreven man. Wauw, wat staat hij voor zijn idealen zeg, dacht ik. Een man met een prachtige boodschap: hoe belangrijk gezond leven is, wat wel en niet te eten, zijn gedachtegang over beweging, enzovoorts.

Gek genoeg merkte ik dat ik niet wist hoe snel ik weg moest komen. Terwijl ik gezondheid een razend interessant onderwerp vind en ik er zelf vaak niet over uitgesproken raak! (Note to self: op letten of ik ook zo over kan komen en dit meenemen als gezonde kost om rekening mee te houden).

Al heb je nog zoveel moois te vertellen, als je overkomt als een hork kan je het schudden

Weet je waarom ik weg wilde? Het respect voor mensen die het anders doen ontbrak volledig. Hij maakte andere kenners met de grond gelijk. Het was oordeel hier, oordeel daar. De blik die hij had toen hij over deze mensen sprak maakte dat ik opeens bezig was met me af te vragen of er verder nog bekenden waren en wat voor lekkers er eigenlijk op tafel stond. Ik voelde een enorme weerstand.

Ik stopte een paar olijven in mijn mond, keek om mij heen en zag een bekende. ´Even een bekende begroeten´ zei ik en weg was ik. Zo liet ik dit onderwerp – of beter, deze in mijn ogen bijna agressieve manier van communiceren – letterlijk achter me.
Had ik niet kunnen benoemen wat ik ervaarde en of hij zich daar bewust van was? Jawel hoor. Maar ik was een avond uit en had daar geen zin in.

Kan jij respecteren dat mensen het anders doen dan jij?

Ergens van overtuigd zijn is prachtig. Een eigen mening hebben ook. Als je respecteert en accepteert dan een ander een andere gedachtegang heeft dan jij kan je gewoon in gesprek blijven. Ergens overheen walsen wekt weerstand en daarmee verlies je de aandacht en bereidheid van de ander.

Weet jij soms niet hoe je moet maken dat je wegkomt?

Hoe ga jij om met dit soort gesprekken? Zet je een lach op, knik je vriendelijk en blijf je staan want het is zo onbeleefd om ‘zomaar’ weg te lopen? Waar ben je dan met je aandacht? Hoeveel energie heb jij daarna dan nog?
Ontmoet je daarna iemand die een beroep doet op het restant van jouw energievoorraad of kies je iemand die je helpt de voorraad aan te vullen? Stop met het gedraal en neem jezelf serieus.

Kosteloze tips

Ben je nieuwsgierig hoe je weerstand bij een ander zoveel mogelijk kunt voorkomen? Wil je leren hoe je beter voor jezelf kunt zorgen? Hoe je met respect én met een behoud van een goed gevoel een gesprek kunt beëindigen zodat je energie overhoudt voor leuke dingen? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.

Wil je een email ontvangen wanneer een nieuwe BLOG wordt geplaatst? Meld je dan hier aan.

Leuk als je hieronder je reactie achterlaat!