Soms is het gewoon nog niet erg genoeg

Mijn ‘sportjuf’ – of hoe je zo iemand ook noemt – heeft een burn-out. Al een tijdje. Ze weet het, maar ze wil er nog niet aan. En dus blijft ze komen en staat ze voor de groep. Tegen heug en meug. Alles kost haar moeite en haar grapjes komen niet aan. De tranen staan in haar ogen en ze werkt extra hard om maar niet te hoeven voelen wat ze allang weet.

Kop in het zand

Omdat ik het herken en het bij mij 10 jaar heeft geduurd voordat ik er weer bovenop was gun ik het haar zo anders. Ik heb haar vragen gesteld om haar bewust te maken van wat ze doet. ‘Ja…, maar…’ en dan komen er 1001 redenen om toch nog even door te gaan. ‘Ik kan het niet maken…’, ‘Wat zullen ze wel niet van me denken…’, ‘Ze rekenen toch op me…’, noem maar op. En ik herken dit zo! Ik wil haar wel door elkaar schudden om haar duidelijk te maken dat dit toch echt niet werkt. En dat helpt niet. Want soms is het gewoon nog niet erg genoeg.

Dat klinkt hard

Misschien klinkt dat hard ja. Maar vaak worden we gemotiveerd omdat we iets níet willen. We willen ergens van weg. Zij wil niet ziek zijn en als ze gewoon doorgaat met werken en sportles geven, ‘is er niets aan de hand’. Dat kan je jezelf heel goed wijs maken. Heel lang ook. Ook dit weet ik uit ervaring. En… uiteindelijk houdt het op. Je móet er wel aan toegeven. Of je wilt of niet. En als je niet wilt grijpt je lijf wel in. Op den duur. En dan ben je nog veel verder van huis dan je al was. De weg terug is dan veel langer dan wanneer je eerder ingegrepen had. Maar blijkbaar was dat nodig om uiteindelijk in te grijpen.

Geen zicht meer en niet meer op mijn benen staan

Bij mij kwam de wake-up call omdat ik een seconde of tien helemaal niks meer zag. Tien seconden lijkt kort, maar als je van het ene op het andere moment tien seconden lang niks ziet is dat enorm schrikken. Daar ging aan vooraf dat ik steunend tegen de muren naar mijn bureau liep omdat ik anders om zou vallen. Op de opmerking van een collega ‘Kan jij niet beter naar huis gaan?’ zei ik: ‘Nee hoor, ik heb zittend werk dus dat kan best.’ Uiteraard heb ik eerst, toen mijn zicht weer terugkwam, mijn werk afgemaakt. Maar af en toe zag ik weer even niks en dacht ik dat het beter was om naar huis te gaan. Het was donderdagochtend, een uur of 11. Maandag zou ik er wel weer zijn. Niet dus.

Als het nog niet erg genoeg is, hebben tips weinig zin

Soms overlaad ik iemand met tips. Stel allerlei vragen om ze te helpen. Ik gun het ze zo. Ik zoek nog iets voor ze op internet, stuur ze een link naar waardevolle informatie… maar het komt niet binnen. Diegene is er simpelweg nog niet klaar voor.

Hoeveel zand heb jij in je haar?

Zit ook jouw kop (een stukje) in het zand en is het nog niet erg genoeg? Als je er klaar voor bent, kan ik je helpen. Ik weet hoe het is en, nog veel beter: ik weet hoe het erna is! Het enige wat je hoeft te doen is mijn hulp inschakelen. Je krijgt eerst gratis advies en het is aan jou of je er wat mee doet of niet. Het is ook vrijblijvend of je het daarbij laat of dat we samen gaan werken aan een blije en energieke versie van jou.

Zullen we het doen?
Of wacht je nog even tot het echt erg genoeg is?

Gratis tips

Schud het zand uit je haren, knipper met je ogen en meld je aan voor een half uur gratis tips via Skype.

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

Liever een afspraak maken?

Leuk als je hieronder – hieronder bij Reacties –  je reactie achterlaat! 🙂

Deel deze tips naar hartenlust!

Wil je een e-mail ontvangen wanneer een nieuwe BLOG wordt geplaatst?