
Opeens was het idee er: ik ga een verjaardagslunch organiseren waarbij ik mensen uitnodig een vraag te stellen. Dan kies ik de ‘vragenstellers’ uit met de leukste en origineelste vragen en dan mogen zij komen op de verjaardagslunch.
Blog online, mails de deur uit: geen reactie
Ik had met mezelf afgesproken dat ik alle vragen allemaal tegelijk zou lezen om iedereen zo een eerlijke kans te geven. Blog geschreven en online gezet, blog rond gemaild en ’s avonds ben ik benieuwd naar het aantal reacties. Niks, nul, nada, noppes.
Ik zie dat en denk verrast: O….. Om daarna te denken: tja, dat kan ook. In de tuin laat ik dat even op me doorwerken. Tot mijn grote verrassing merk ik dat het me niets doet. Nou ja, niets, eerlijk is eerlijk: ik had niet gedacht dat er nog geen reacties zouden zijn maar het verrassende is dat ik nu niet denk: ‘O, shit zeg, ze zullen wel denken…’ Of een gevoel van paniek bij ‘Wat als er nou niemand reageert!’ of wat dan ook. Voorheen zou ik dat wel gehad hebben, vandaar mogelijk dat het nu de eerste keer is en ik de lunch niet al 5 jaar eerder heb georganiseerd.
Ik vraag me wel even af of het inderdaad wel zo’n leuk idee is
En dan denk ik: ‘ja, ik vind van wel’. Is het vragen stellen dan niet leuk, zou dat het zijn? Ach, ik merk het wel. Als ik kijk naar de vragen die ik voor en na de training en in de pauze gesteld krijg, zijn er volgens mij genoeg.
Mailtjes
Er komen wel diverse mailtjes: ‘het is vast niet voor mij bedoeld’, ‘leuk idee maar ik wil de stoel niet bezet houden voor anderen’, dat soort lieve maar ook onnodige reacties. Iedereen, echt iedereen mag immers een vraag stellen.
Dan komen de vragen
Uiteenlopende vragen: of de prins of prinses op het witte paard al is langsgekomen (ik mag wel oppassen dat het niet de prins met de witte baard wordt ?), welke keuzes en overtuigingen voor mij belangrijk zijn geweest in mijn leven, of ik wel eens weerstand voel bij een coachingsclient, noem maar op.
Op de sluitingsdag gaan de uitnodigingen de deur uit. Er zijn een paar afberichten maar al met al komt er 10 man lunchen terwijl ik van plan was er 8 uit te nodigen. Hoe gaaf is dat? Van deze mensen zijn er een paar die aanbieden om te helpen met de catering, klaarzetten of wat dan ook. Niet nodig maar wat lief!
De grote dag: verjaardagslunch
Tot mijn grote verbazing krijg ik cadeautjes. Iets waar ik totaal niet op gerekend had. Iedereen heeft wat te drinken en te eten, ik wil net gaan zitten en wat denk je? Beginnen ze te zingen! Hoe geweldig is dat!?! Dat gebeurt op mijn ‘echte’ verjaardag nog niet eens! (hint, hint ?).
Dan komen de vragen en geef ik antwoord. (Vele zijn inspiratie voor een blog, dus dat komt nog.) Ik voel me vereerd. Maar ook best vreemd om zelf iets te organiseren waarbij mensen míj van alles mogen vragen. Maar het voelt goed. Allemaal open mensen op zoek naar inspiratie, groei, rust, vrijheid, connectie, noem maar op. Wat word ik daar blij van!
Ik vertel dat ik op zoek ben naar een klein huis met schuur om te verbouwen tot trainingsruimte en iemand zegt: dan wil ik dít huis wel kopen.
Daarna gebeurt er nog iets verrassends:
Hoe we er op kwamen weet ik niet meer maar het kwam er op neer dat ik mezelf bepaalde dingen heb aangeleerd, meegekregen vanuit huis dat dat goed is, dingen doe waar ik zelf ook van overtuigd ben dat ‘je dat nou gewoon zo doet’ én dat een trainer onlangs tegen mij zei dat ik niet bedoeld ben om het zo te doen maar dat het beter is voor mij om het anders aan te pakken. En dat ik daar bovendien nog meer mensen mee kan helpen.
Ik vertelde dat ik, ook al staat het zo’n beetje haaks op wat ik gewend ben, zeker zeker van plan ben om ‘te kauwen’ op wat ze tegen mij zei en het lekker door te laten borrelen allemaal.
(Ook hier ga ik nog een blog over schrijven.)
Reactie daarop van Hans: ‘ik zou je wel in een column in mijn nieuwe blad willen, past precies bij de onderwerpen.’ Ik dacht eerst dat het een geintje was, maar hij meent het serieus. Dus koe en horens gepakt en we hebben meteen een afspraak gemaakt voor over een dag of vijf om het hier uitgebreider over te hebben. Ik ben benieuwd!
Meer dan tevreden
Terugkijkend op deze dag zeg ik: wauw, wat een succes. Wat gezellig, wat leuk, wat warm, wat inspirerend, wat rijk! Ik ben nu al benieuwd wat mijn volgende idee is.?
Wil je alsnog je vraag stellen? Dat kan hieronder in het reactieveld. Wie weet is het inspiratie voor een blog. Doen!
Ik ben ook nieuwsgierig wat je van dit blog vindt, leuk om hieronder te lezen dus laat het gerust weten.
Je Saboteur en je Regisseur
/8 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusWe hebben allerlei ‘stemmetjes’ / ‘persoonlijkheden’ in ons hoofd. Je Saboteur en je Regisseur onder andere.
Je Saboteur
Je Regisseur
En toch is het vaak de Saboteur die het woord voert
‘Hoe gaat het?’ vraag ik aan de mensen die eerder al een training hebben gevolgd. Ik bel ze om ze te vertellen dat er wederom op verzoek van een groep eerdere cursisten een training is vervroegd (bij hen was duidelijk de Regisseur aan het woord) en hoe gaaf het is dat ook zij al eerder verder kunnen groeien.
Dan komt het antwoord op mijn vraag hoe het met ze is: ‘Best redelijk wel eigenlijk.’ of ‘Ja…, wel aardig…’ ‘Best wel goed’ is er ook zo eentje.
Maar dan neem je dus met veel te weinig genoegen! Je doet jezelf echt enorm te kort! Hoe zonde is dat? Zou je, als je de manager van een ander zou zijn en je zou het er zo van afbrengen, niet allang de laan uit gestuurd zijn?
Wat heeft de Saboteur wel wat de Regisseur niet heeft?
Je Saboteur laat het oerbrein bepalen wat wel – vooral wat niet – te doen. En ons oerbrein houdt de dingen nou eenmaal graag zoals het is. Bovendien hebben we ons op allerlei vlak ontwikkeld, maar wat hetzelfde is gebleven is onze overleving: we moeten zoveel mogelijk energie besparen want we weten niet of we morgen achter weet ik veel wat voor beest aan moeten rennen om ervoor te zorgen dat we te eten hebben.
Maar dat hoeft nu niet meer. Grote kans dat de voorraadkasten over voldoende voedsel beschikken en zo niet, dat het dan – ook nog eens dichtbij – gehaald kan worden. Volkomen onnodige energiebesparing dus. Maar wel een die het veelal voor het zeggen heeft want zo werkt ons oerbrein nog steeds.
Laat je Regisseur vaker aan het woord
Neem jezelf niet in de maling en wees je bewust van je eigen sabotages. Voel wat je echt wilt, en voel ook de excuses die je er op loslaat om het toch maar niet aan te gaan. ‘Het komt nu niet uit…’, ‘Ik heb er nu geen geld voor…’ ‘Ik heb het niet nodig…’ Ik zeg je helemaal niet dat je geen gelijk hebt. Maar wees alert want voor je het weet tuin je in je eigen valkuil. Of beter gezegd: één van je vele valkuilen. Je remt jezelf daarmee gigantisch af.
Wat ik laatst hoorde was: ‘Ik wil heel graag de vervolgtraining doen, maar alleen als mijn baas het betaalt.’ (interessant dat er ‘baas’ gezegd werd overigens, maar dit terzijde). Maar als je dat zegt laat je dus jouw groei, jouw ontwikkeling, jouw levensplezier, jouw energie, jouw blijdschap en weet ik het wat al niet meer van je werkgever afhangen! Dat is toch van de zotte?
Wees de Regisseur, stap achter je eigen stuur en bepaal zélf welke richting je uitgaat. En staat het je niet aan? Dan is het goede nieuws dat je bij kunt sturen (jij zit immers achter het stuur) en niet met angst en beven hoeft af te wachten waar je nu toch weer belandt.
Gratis tips
Wil je ook je ook zelf achter je eigen stuur zitten? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.
Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!
Liever een afspraak maken?
Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten wat je er van vindt! 🙂
Deel deze tips gerust!
Wil je een e-mail ontvangen wanneer een nieuwe BLOG wordt geplaatst?
Wat wil je nog in je leven?
/2 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusWat wil ik nog in mijn leven? Ook deze vraag werd me gesteld tijdens de verjaardagslunch.
Hoezo ‘nog’?
Ik merk dat het woord nog me opvalt. Waarom precies? Alsof ik ‘er al bijna ben’? Alsof ik nog maar een paar jaar ga werken?
Wat ik wil? Veel!
Pand
Ik wil graag verhuizen naar een klein huis met een grote schuur die ik tot trainingsruimte kan laten verbouwen. Eentje van 100 vierkante meter met 2 verdiepingen zou super zijn. Of een huisje met flink wat grond zodat ik een trainingsruimte kan laten bouwen. Dit allemaal buiten de bebouwde kom in een landelijke omgeving. In Nieuwe Niedorp (daar liggen mijn roots), Winkel, Lutjewinkel of Oude Niedorp. Wat lijkt me dat geweldig zeg!
Partner
Ik weet niet waar die prinsen en prinsessen allemaal heen stuiven op hun witte paard maar ik heb ze nog niet gezien. En misschien stuif ik wel net zo snel aan hun voorbij. Ik zou het in ieder geval heel gezellig vinden om weer iemand te hebben die speciaal voor me is en voor wie ik speciaal ben. Samenwonen hoeft niet (zeg ik nu ?).
Ik hou mezelf regelmatig de spiegel voor. Hoe komt het dat ik nog geen partner heb? Kom ik misschien te sterk/onafhankelijk over? Schrikt het anderen af om een relatie met een trainer/coach te hebben? Heb ik nog een megamuur om me heen staan en jaag ik iemand al weg voor ie überhaupt maar adem heeft gehaald om wat te zeggen? Doe ik er te veel mijn best voor (de helft van Nederland vindt dat zo ongeveer ?), doe ik er te weinig voor? (dit is de mening van zo’n beetje de andere helft van Nederland ?).
Ander type training
Er borrelt al een tijdje iets over een andere training, naast de NLP-trainingen, maar ik weet nog niet hoe of wat. Laatst was ik zelf cursist en toen zei de trainer (Monique) dat ik niet bedoeld ben om veel te werken maar dat ik een sabbatical leven heb. Ik verslikte me zowat in mijn thee! Ik een sabbatical leven? Laat me niet lachen!
‘Gebruik volgend jaar om minder te werken en meer te voelen wat er nodig is. Je weet zo ontzettend veel. Als je daarvan een mix maakt, kan je nog meer mensen helpen.’ Een heel jaar minder werken?!?!? Allerlei vragen en bezwaren schieten door mijn hoofd: en mijn hypotheek dan?, en mijn nieuwe pand dan?, en mijn huidige trainingen dan? En ehm… minder werken? Wat moet ik dan in godsnaam doen in die tijd? Minder werken? Dat kan toch zomaar niet?
Naar de eerste schrik ben ik me gelukkig ook bewust van mijn reactie en weet ik dat ik slechts iets nieuws hoor, dat mijn gedachten voortkomen uit het loslaten van zekerheid en het bekende en dat ik niet hoef te doen wat Monique zegt maar dat het mijn keuze is. Het blijft door mijn hoofd gaan en daarom zou er zomaar een kern van waarheid in kunnen zitten. Ach, het is nog geen 2018 (nog lange niet, nog lange niet ?).
En verder?
Ik weet van mezelf dat ik meer van de korte termijn doelen ben dan van de langere termijn. Een doel stellen voor over 5 jaar bijvoorbeeld is voor mij veel te ver weg en dus hou ik het dichterbij. Doelen stellen is goed, want dan kan je je kompas bijsturen. Ik zie het vaak als de TomTom: je tikt je bestemming in en als je van de route afwijkt weet je waar je hoe bij kunt sturen om toch op de gewenste tijd op de juiste plek te arriveren.
Het gave is dat er ook gewoon veel gebeurt; het balletje rolt lekker. Als ik zie dat ik bijvoorbeeld in de trainerstraining ‘ben beland’ zonder dat ik (bewust) van plan was trainer te worden, vind ik dat razend interessant. Of dat radio Noord-Holland op mijn voicemail stond met het verzoek om aan te schuiven in één van hun programma’s. Of dat ik gevraagd wordt voor een column.
Mijn voelsprieten staan goed denk ik.
Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten wat jij (nog) wilt in je leven.
.
Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?
Welke overtuiging heeft de meest positieve invloed op je gehad?
/4 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusEén van de vragen met de verjaardagslunch was:
Welke overtuiging heeft meest positieve invloed gehad op waar jij nu staat op je bijna 47e?
Meteen antwoord
Het antwoord was voor mij direct duidelijk: de overtuiging ‘Ik ben goed zoals ik ben.’ Deze overtuiging geeft mij enorm veel lucht en lichtheid.
Even voor de duidelijkheid: deze overtuiging is er echt lang niet altijd geweest. Ik was enorm goed in mezelf vergelijken met anderen. In mijn nadeel wel te verstaan. De een had leukere vrienden, de ander zag er beter uit dan ik, weer een ander was véééééééééééél slimmer, noem maar op.
Het kwam niet in me op om mezelf op een positieve manier met anderen te vergelijken
Dat ik misschien ook iets had waarvan een ander zou denken: goh, dat zou ik ook wel willen, kwam niet in me op. Misschien heb je mijn oneliner: ‘Als je jezelf met anderen vergelijkt, doe je dat dan ook weleens in je voordeel?’ weleens voorbij zien komen. Nou, je weet nu waar die vandaan komt.
Lang leve persoonlijke groei en ontwikkeling
Door bezig te zijn met persoonlijke groei en ontwikkeling heb ik gelukkig de omslag kunnen maken van ‘Ik ben dom.’ naar ‘Ik ben goed zoals ik ben’. Dat maakt het leven en stuk lichter en makkelijker. En nog leuker ook.
Wil dat zeggen dat ik altijd het gevoel heb dat ik goed ben zoals ik ben en dat ik nooit meer het gevoel heb dat anderen slimmer zijn dan ik? Nee, dat niet. Een enkele keer kan ik me opeens weer die MAVO-leerling voelen die zo slecht meekwam op school. Maar doordat ik al zoveel oude overtuigingen-die-al-lang-over-de-houdbaarheidsdatum-heen-zijn heb opgeruimd, weet ik ook meteen dat het gevoel wat ik op dat moment ervaar bij die periode hoort. En dat ligt toch echt al een paar jaartjes achter me.
Door persoonlijke groei en ontwikkeling is de dikste laag er vanaf. En af en toe ervaar ik nog een klein restantje. Eerlijk gezegd vind ik dat ook waardevol want het doet me beseffen hoe zeer ik in positieve zin veranderd ben. De uitdaging die dan voor mijn neus staat ga ik aan. Al is het met kriebels in mijn buik. Want ik heb ook geleerd dat mislukking niet bestaat. Alleen feedback. Dat weet ik niet alleen met mijn hoofd, maar ook met mijn hart. En dat is precies wat het verschil maakt.
Gratis tips
Wil je ook vanuit je hart voelen wat een top mens je bent en ben je klaar met jezelf voor de gek houden? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.
Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!
Liever een afspraak maken?
Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten wat je er van vindt. Ik ben benieuwd!
Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?
Achter welke beslissing sta je 100 % en waarom?
/6 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusWeer zo’n mooie vraag die me gesteld werd op de verjaardagslunch.
Ik weet het meteen
Mijn besluit om in mezelf te investeren en NLP te gaan volgen. Én mijn besluit om mijn baan op te zeggen om zo alle tijd te hebben om me voor te bereiden op mijn trainersexamen. Het tweede besluit volgt op het eerste maar wat hebben die een hoop in werking gezet zeg.
Ik was nauwelijks bekend met persoonlijke groei en ontwikkeling
Ik kwam bij iemand op omdat ik last had van hooikoorts. Op een gegeven moment zei ze tegen me: ‘Ik heb een mooi boek voor je dat gaat over NLP, dat zou je eens moeten lezen. Echt iets voor jou. Sterker nog: ik denk dat je hier zelfs training in gaat geven.’ ‘NLP?’ vroeg ik geërgerd. ‘Wat is dat nou weer?’ ‘Neuro Linguïstisch Programmeren’.
Er gebeurde veel:
Uit beleefdheid gaan handelen
Omdat ik het onbeleefd vond om dat boek niet aan te nemen, nam ik ‘m mee naar huis. Omdat ik vond dat ik het niet kon maken om ‘m niet te lezen (hoe moest ik haar dan weer onder ogen komen) begon ik er in te lezen. Ik werd boos om een aantal ingewikkelde termen die in het boek stonden ‘Jemig zeg, waarom zit hier geen woordenlijst in? Die termen kan ik toch niet onthouden?’ Ik had enorme weerstand en gooide het boek in een hoek. Nou ja, legde ‘m in een hoek want hij was tenslotte niet van mij.
Het bleef kriebelen
Blijkbaar had ik in die paar bladzijden die ik had gelezen toch genoeg gelezen om nieuwsgierig te worden. Toen ik ‘m uit had dacht ik: wat? zijn hier trainingen in? Is dit te leren? Ik ben naar een avond gegaan om meer informatie te krijgen en daar wist ik: Dit is het! Dit wil ik! Ik viel even stijl achterover van de prijs (geen idee wat ik dan verwacht had maar blijkbaar minder) maar ik voelde aan alle kanten dat het me ging helpen dus ik besloot het te doen. Dan maar een tijdje niet op vakantie en geen nieuwe kleren (met beide heb ik weinig moeite overigens).
En dus volgde ik 45 dagen NLP
Na de trainerstraining kregen we een jaar de tijd om definities, jaartallen, namen enz. uit ons hoofd te leren, en om te leren de oefeningen te doen met anderen. Halverwege dat jaar zat ik in een baan die niet zo heel erg bij me paste en maakte ik me zorgen of ik het examen wel zou halen. Daarom besloot ik mijn baan op te zeggen en het resterende half jaar volledig te besteden aan het voorbereiden op mijn examen. Achteraf zie ik heel goed dat daar een klein perfectionistje achter zat, maar dat maakt niet uit.
Overigens heb ik veel geleerd. Als ik nu een boek aangeboden zou krijgen waarvan ik echt niet verwacht dat ‘m ga lezen zou ik de ander bedanken voor het aanbod maar er niet op ingaan. Als ik dat wel gedaan zou hebben en het boek is het niet voor me, zou ik het boek teruggeven en dat zeggen. Mis ik een woordenlijst? Dan maak ik er zelf toch eentje?
Levensveranderende beslissing
De beslissing om me te gaan ontwikkelen en NLP-trainingen te gaan volgen is levensveranderend geweest. En niet alleen voor mij.
Wat zijn jouw leveransveranderende beslissingen geweest?
Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten wat die waren.
Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?
Hoe ga je om met de blikken en meningen van anderen?
/6 Reacties/in Blog /door mirella‘Hoe ga je om met blikken/ meningen van anderen m.b.t. de door jouw gemaakte keuzes in je leven?’ Ook dit was één van de vragen met de verjaardagslunch. Tja, wat doe je als je keuzes maakt en anderen vinden daar iets van?
Anderen vinden altijd ergens iets van
Dus als je je daardoor laat weerhouden kan je nooit iets. Dit is makkelijk gezegd en nog niet voor iedereen ook even makkelijk gedaan. Maar gelukkig trek ik me er weinig meer van aan.
Voorheen zou ik me er door laten beperken
Dan was ik bang dat mensen vonden dat ik dom was of stom. Of dat ze zouden vinden dat ik dingen zei die niet klopte. Of dat ik in de ogen van anderen dingen zei/schreef/deed waar ik helemaal naast zat.
‘Wat zouden ze wel van me vinden?’ was iets wat regelmatig door mijn hoofd (en mijn lijf) ging. Met als gevolg dat ik weinig ondernam, altijd op zeker speelde en er alles aan deed om maar aardig gevonden te worden. Want dat is wat er vaak achter zit: wat als ze me niet aardig vinden?
Lang leven persoonlijke groei en ontwikkeling
Gelukkig heb ik geleerd dat dat wat een ander zegt iets over die ander zegt. Ik herhaal het nog even: dat wat een ander zegt zegt iets over de ánder. En helemaal niets over jou. He-le-maal niets!
Een ander mag zijn mening hebben en die van jou mag er van afwijken. Of de mening van de ander mag van die van jou afwijken; het is maar net hoe je het ziet. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn in het leven. Je kunt en mag rustig van mening verschillen.
Dit weten mensen vaak wel. Maar iets weten en het geïntegreerd hebben en er naar handelen zijn twee hele verschillende dingen. Wel weten maar niet doen is immers hetzelfde als niet weten. Pas als je in alle cellen van je lijf voelt en ervan overtuigd bent dat je helemaal oké bent zoals je bent en dat het prima is om te doen wat je wilt (mits het niet ten koste gaat van een ander of de rest van de wereld natuurlijk) voel je je vrij.
En dat is wat ik heb geleerd in de trainingen die ik heb gevolgd: blij zijn met mezelf. Me vrij voelen te doen wat ik wil, zonder dat het ten koste gaat van een ander of van mezelf.
Dat is ook waarom ik trainingen ben gaan geven
Ik wil het anderen ook leren! Het is toch potverdorie gewoon ons geboorterecht om blij te zijn met onszelf, respect te geven én te krijgen?
Ik leer je hoe je hier mee om kunt gaan en ook wat je kunt doen als je je niet respectvol behandeld voelt. Je kunt de ander immers niet veranderen. Waar je wel invloed op hebt? Op de manier waarop jij er mee omgaat. Op het moment dat je vindt dat een ander niet respectvol of aardig reageert gaat het niet om de ander maar om jou! Wat doe jij waardoor je er iets van aantrekt? Een ander kan jou immers niet triggeren, je láát je triggeren. Blijkbaar vind de trigger voedingsbodem, anders zou het je niet raken.
Over het triggeren komt ook nog een blog trouwens ?.
Gratis tips
Wil je leren wat je kunt doen om je niet van de wijs te laten brengen door de blikken of meningen van anderen? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.
Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!
Liever een afspraak maken?
Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten wat je er van vindt!
Deel deze tips gerust!
Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?
Van welk stukje van jezelf hou je het meest?
/8 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusDit was een van de ‘verjaardagslunch-vragen’. Aangevuld met ‘En waarin zou een toekomstige partner je aan kunnen vullen?’
Ik merk dat ik niet zo 1, 2,3 antwoord heb op de vraag.
Van welk stukje van mezelf hou ik het meest? Ik laat ‘m even inzakken en herhaal ‘m een paar keer. Ik hou van het stukje van mezelf dat niet of nauwelijks oordeelt, en van het stukje dat milieu-vriendelijk is en dat niet zomaar berichten in de media voor waar aanneemt. Het enthousiasme wat ik voel en laat zien als ik training geef, vind ik ook gaaf. Ik ben dan helemaal in mijn element. Wat ik ook mooi vind is dat ik eerlijk ben en ook al hoort het niet, ik kan soms erg lachen om mijn eigen grappen ?. Ik ben trouwens ook blij dat ik kan lachen om mijn onhandigheid.
Maar dat was de vraag niet
Van welke van deze stukjes hou ik dan het meest? Hmmmm…, nog steeds niet zo makkelijk. Eerst maar door naar de tweede vraag: ‘En waarin zou een toekomstige partner je aan kunnen vullen?’
Ik kan nog wel eens van hot naar her vliegen waardoor ik van voor niet weet waar ik van achter mee bezig ben. Een partner die rust uitstraalt zal mijn rust extra naar bovenhalen. Een partner zou me ook aan kunnen vullen door me af en toe stop te zetten (en ja, dat ‘moet’ ik dan wel toelaten natuurlijk) en me meeneemt om leuke dingen te gaan doen. Want een eigen bedrijf is leuk maar voor ik het weet ben ik voornamelijk aan het werk en er is meer op de wereld dan dat natuurlijk.
En heel praktisch? Iemand die de weg makkelijk kan vinden en goed kan rekenen zou mooi meegenomen zijn! ?
Terug naar de eerste vraag
Ik merk dat ik geen keuze kan maken. ‘En als je toch zou moeten kiezen?’, hoor ik de trainer in mezelf vragen. Verdorie, die trainer toch. Zo makkelijk kom ik er dus niet mee weg. Oké, samenvatten: milieu, eerlijkheid, enthousiasme, humor. Ik staar minuten lang naar het scherm, laat de woorden langs gaan en ik merk dat ik er niet uitkom. En ergens klopt het ook weer wel. In NLP in een notendop 3 leren we dat we niet uit delen of stukjes bestaan maar uit één geheel. Het gaat om het hele pakketje. Ik ben gek op dit pakketje dat steeds leuker wordt door de persoonlijke groei en ontwikkeling.
Van welk stukje van jezelf hou jij het meest?
Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten welk stukje dat is.
Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?
Verjaardagslunch
/4 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusOpeens was het idee er: ik ga een verjaardagslunch organiseren waarbij ik mensen uitnodig een vraag te stellen. Dan kies ik de ‘vragenstellers’ uit met de leukste en origineelste vragen en dan mogen zij komen op de verjaardagslunch.
Blog online, mails de deur uit: geen reactie
Ik had met mezelf afgesproken dat ik alle vragen allemaal tegelijk zou lezen om iedereen zo een eerlijke kans te geven. Blog geschreven en online gezet, blog rond gemaild en ’s avonds ben ik benieuwd naar het aantal reacties. Niks, nul, nada, noppes.
Ik zie dat en denk verrast: O….. Om daarna te denken: tja, dat kan ook. In de tuin laat ik dat even op me doorwerken. Tot mijn grote verrassing merk ik dat het me niets doet. Nou ja, niets, eerlijk is eerlijk: ik had niet gedacht dat er nog geen reacties zouden zijn maar het verrassende is dat ik nu niet denk: ‘O, shit zeg, ze zullen wel denken…’ Of een gevoel van paniek bij ‘Wat als er nou niemand reageert!’ of wat dan ook. Voorheen zou ik dat wel gehad hebben, vandaar mogelijk dat het nu de eerste keer is en ik de lunch niet al 5 jaar eerder heb georganiseerd.
Ik vraag me wel even af of het inderdaad wel zo’n leuk idee is
En dan denk ik: ‘ja, ik vind van wel’. Is het vragen stellen dan niet leuk, zou dat het zijn? Ach, ik merk het wel. Als ik kijk naar de vragen die ik voor en na de training en in de pauze gesteld krijg, zijn er volgens mij genoeg.
Mailtjes
Er komen wel diverse mailtjes: ‘het is vast niet voor mij bedoeld’, ‘leuk idee maar ik wil de stoel niet bezet houden voor anderen’, dat soort lieve maar ook onnodige reacties. Iedereen, echt iedereen mag immers een vraag stellen.
Dan komen de vragen
Uiteenlopende vragen: of de prins of prinses op het witte paard al is langsgekomen (ik mag wel oppassen dat het niet de prins met de witte baard wordt ?), welke keuzes en overtuigingen voor mij belangrijk zijn geweest in mijn leven, of ik wel eens weerstand voel bij een coachingsclient, noem maar op.
Op de sluitingsdag gaan de uitnodigingen de deur uit. Er zijn een paar afberichten maar al met al komt er 10 man lunchen terwijl ik van plan was er 8 uit te nodigen. Hoe gaaf is dat? Van deze mensen zijn er een paar die aanbieden om te helpen met de catering, klaarzetten of wat dan ook. Niet nodig maar wat lief!
De grote dag: verjaardagslunch
Tot mijn grote verbazing krijg ik cadeautjes. Iets waar ik totaal niet op gerekend had. Iedereen heeft wat te drinken en te eten, ik wil net gaan zitten en wat denk je? Beginnen ze te zingen! Hoe geweldig is dat!?! Dat gebeurt op mijn ‘echte’ verjaardag nog niet eens! (hint, hint ?).
Dan komen de vragen en geef ik antwoord. (Vele zijn inspiratie voor een blog, dus dat komt nog.) Ik voel me vereerd. Maar ook best vreemd om zelf iets te organiseren waarbij mensen míj van alles mogen vragen. Maar het voelt goed. Allemaal open mensen op zoek naar inspiratie, groei, rust, vrijheid, connectie, noem maar op. Wat word ik daar blij van!
Ik vertel dat ik op zoek ben naar een klein huis met schuur om te verbouwen tot trainingsruimte en iemand zegt: dan wil ik dít huis wel kopen.
Daarna gebeurt er nog iets verrassends:
Hoe we er op kwamen weet ik niet meer maar het kwam er op neer dat ik mezelf bepaalde dingen heb aangeleerd, meegekregen vanuit huis dat dat goed is, dingen doe waar ik zelf ook van overtuigd ben dat ‘je dat nou gewoon zo doet’ én dat een trainer onlangs tegen mij zei dat ik niet bedoeld ben om het zo te doen maar dat het beter is voor mij om het anders aan te pakken. En dat ik daar bovendien nog meer mensen mee kan helpen.
Ik vertelde dat ik, ook al staat het zo’n beetje haaks op wat ik gewend ben, zeker zeker van plan ben om ‘te kauwen’ op wat ze tegen mij zei en het lekker door te laten borrelen allemaal.
(Ook hier ga ik nog een blog over schrijven.)
Reactie daarop van Hans: ‘ik zou je wel in een column in mijn nieuwe blad willen, past precies bij de onderwerpen.’ Ik dacht eerst dat het een geintje was, maar hij meent het serieus. Dus koe en horens gepakt en we hebben meteen een afspraak gemaakt voor over een dag of vijf om het hier uitgebreider over te hebben. Ik ben benieuwd!
Meer dan tevreden
Terugkijkend op deze dag zeg ik: wauw, wat een succes. Wat gezellig, wat leuk, wat warm, wat inspirerend, wat rijk! Ik ben nu al benieuwd wat mijn volgende idee is.?
Wil je alsnog je vraag stellen? Dat kan hieronder in het reactieveld. Wie weet is het inspiratie voor een blog. Doen!
Ik ben ook nieuwsgierig wat je van dit blog vindt, leuk om hieronder te lezen dus laat het gerust weten.
Wie jarig is trakteert!
/16 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusOp 18 juli mag ik 47 (holy moly!!!) kaarsjes uitblazen. Je snapt: ik ben nu al bezig met ademhalingsoefeningen ?.
Deze heugelijke mijlpaal – je wordt tenslotte maar één keer 47 – ga ik vieren met een geheel verzorgde lunch op zaterdag 8 juli, van 12.00 tot 14.00 uur. Jij kunt er ook bij zijn!
Uitnodiging voor een overheerlijke lunch!
Omdat we mijn verjaardag vieren staan gezelligheid, plezier en leuke gesprekken voorop. Vier je mijn verjaardag mee tijdens deze lunch? Dit is de uitgelezen kans om mij persoonlijk te vragen wat je van me wilt weten.
Welke vragen wil je aan me stellen?
Je mag gratis en voor niets bij me komen lunchen wanneer jouw vraag tot de leukste en origineelste behoort. Dus wat wil je van me weten? Als trainer? Als coach? Als dochter? Als single. Als wie dan ook?
Ik ben heel nieuwsgierig naar de leukste en origineelste vragen.
Als jouw vraag tot de 8 leukste behoort, mag je lekker aanschuiven voor een overheerlijke lunch. In de tuin ga ik vanuit, want ik reken op mooi weer.
Kom maar op met je vraag. Stel ‘m hieronder in het reactieveld, dit kan tot 28 juni. Op 29 juni kies ik de winnaars en als jij daar één van bent (dat zou zomaar kunnen!) krijg je uiteraard bericht.
Misschien zien we elkaar wel op 8 juli in Hensbroek voor een heerlijke lunch en ‘pick my brain’. Hoe ‘lekker’ zou dat zijn?
Stel hieronder bij Reacties in het kort je vraag.
Wil je een e-mail ontvangen wanneer een nieuwe BLOG verschijnt?
In de knel door loyaliteit
/8 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusLoyaal zijn is een hele mooie eigenschap. Maar wat als het ten koste gaat van jezelf en je er door in de knel komt?
Loyaal zijn ten koste van jezelf vreet energie
Wanneer je iets doet wat ten koste gaat van jezelf, de ander of de rest van de wereld, ben je niet ecologisch bezig. Wat ik nogal eens zie in mijn trainingen en coachingsgesprekken dat mensen buikpijn hebben van de loyaliteit. Ze zijn 1000% loyaal aan de ander, maar staan in de enorm in de min wat trouw zijn aan zichzelf betreft.
Voorbeeld uit eigen ervaring
Het is al een aantal jaar geleden maar het staat me nog helder voor de geest. Een vriend van mijn toenmalige partner vraagt hem of, mocht zijn vriendin vragen waar hij die nacht was, hij wil zeggen dat ie bij ons op de bank geslapen heeft. Reactie: ‘Dat wil ik wel doen maar ik kan je nu al zeggen dat Astrid hier niet aan mee doet want die is altijd eerlijk.’
Toen ik dat hoorde was ik én heel blij dat mijn partner me in korte tijd al zo goed kende én dat ik me niet meer liet meeslepen in dit soort beknellingen. Ik moet er niet aan denken. Hoe had ik die vriendin in de ogen kunnen kijken? Los daarvan: die vriend was toen al een volwassen man, deed volwassen dingen en dan mag ie daar ook de verantwoordelijkheid voor nemen.
Voorheen zou dat anders gaan
Dan zou ik bang zijn geweest dat die vriend me niet aardig vond. Zou ik niet lastig willen zijn. En dus zou ik zeggen: ja natuurlijk doe ik daar aan mee. En dat terwijl alles in mij zou schreeuwen: NEE!!!! NEE!!!! NEEEEEEE!!! Maar het toch doen en vervolgens er alles maar dan ook alles aan te doen om die vriendin te ontlopen om maar niet in de knel te komen met mijn gevoel. Alsof dat ontlopen niet knelt.
Voorbeeld uit de praktijk
Ik word gebeld door een cursist. Het hoge woord moet er uit. Ik hoor al aan de toon en ademhaling dat het hoog zit. Heel erg hoog. ‘Ik ben niet helemaal eerlijk tegen je geweest Astrid… En ik wilde het je zeggen maar omdat ik weet hoe belangrijk eerlijkheid is voor je en je er juist bij de die dag dat ik het je wilde zeggen opnieuw een verhaal over eerlijkheid vertelde, durfde ik het helemaal niet meer.’ En dan komt het hoge woord eruit. Ik luister en vind het jammer dat hij zich zo in de knel heeft laten brengen door loyaliteit naar zijn werkgever en loyaliteit naar mij en zich daardoor steeds kleiner is gaan voelen. Maar ik herken ook de bekneldheid.
‘Wat gaaf dat je zo eerlijk bent, dat waardeer ik enorm’, zeg ik. ‘Ik hoor ook dat je buikpijn van gehad hebt en nog steeds hebt. En, als je trouw bent aan jezelf, wil ik je nog een stretch meegeven. Stap naar je werkgever en vertel hoe beknelt je je voelt. Hoe dat komt, wat je gedachten waren waardoor je conclusies hebt getrokken die niet kloppen wat maakt dat je hebt gedaan wat je hebt gedaan. Waardoor je je mond hebt gehouden ondanks de orkaan in je lijf.’
Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. Er komen wat tranen en de stem klinkt minder vast. ‘Het beste wat je kan doen is trouw zijn aan je eigen gevoel. Eerlijk en open zijn. Kost wat moeite en hoe gaaf is het als je dat gesprek hebt gevoerd en je enorm opgelucht bent?’ We hangen op maar niet voordat hij gezegd heeft dat niet helemaal was wat ie van dit telefoongesprek verwacht had.
Ik herken dat enorm. Én ik ken het ook heel goed hoe het is om trouw te zijn aan jezelf, ook al komt dat er misschien met horten en stoten uit.
Een week later gaat de telefoon. Het is dezelfde persoon maar nu met een heel opgewekte stem: ‘Goed nieuws Astrid, ik ben het gesprek aangegaan!!! En dat niet alleen; mijn werkgever gaat de vervolgtraining betalen!! Ik was eerder totaal niet blij met wat je tegen me zei maar wat ben ik nu blij dat je me dat zetje hebt gegeven!!’
We hangen op. Beiden met een tevreden gevoel. Krijg ik even later een mailtje: ‘Net misschien niet heel duidelijk gezegd, maar jij nog heel erg bedankt voor je begrip en hulp in deze kwestie! Ik voel me kilo’s lichter en ben weer heeeeeeel erg blij!!! Vond het zeker geen fijne les, maar ben heel blij dat ik hem dankzij jou geleerd heb! Geniet van de zon en tot snel!’
Juni 2017
Gratis tips
Wil je ook ‘kilo’s lichter worden’ en heeeeeel erg blij zijn? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.
Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!
Liever een afspraak maken?
Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten wat je er van vindt! 🙂
Deel deze tips gerust!
Wil je een e-mail ontvangen wanneer een nieuwe BLOG wordt geplaatst?
Soms is het gewoon nog niet erg genoeg
/4 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusMijn ‘sportjuf’ – of hoe je zo iemand ook noemt – heeft een burn-out. Al een tijdje. Ze weet het, maar ze wil er nog niet aan. En dus blijft ze komen en staat ze voor de groep. Tegen heug en meug. Alles kost haar moeite en haar grapjes komen niet aan. De tranen staan in haar ogen en ze werkt extra hard om maar niet te hoeven voelen wat ze allang weet.
Kop in het zand
Omdat ik het herken en het bij mij 10 jaar heeft geduurd voordat ik er weer bovenop was gun ik het haar zo anders. Ik heb haar vragen gesteld om haar bewust te maken van wat ze doet. ‘Ja…, maar…’ en dan komen er 1001 redenen om toch nog even door te gaan. ‘Ik kan het niet maken…’, ‘Wat zullen ze wel niet van me denken…’, ‘Ze rekenen toch op me…’, noem maar op. En ik herken dit zo! Ik wil haar wel door elkaar schudden om haar duidelijk te maken dat dit toch echt niet werkt. En dat helpt niet. Want soms is het gewoon nog niet erg genoeg.
Dat klinkt hard
Misschien klinkt dat hard ja. Maar vaak worden we gemotiveerd omdat we iets níet willen. We willen ergens van weg. Zij wil niet ziek zijn en als ze gewoon doorgaat met werken en sportles geven, ‘is er niets aan de hand’. Dat kan je jezelf heel goed wijs maken. Heel lang ook. Ook dit weet ik uit ervaring. En… uiteindelijk houdt het op. Je móet er wel aan toegeven. Of je wilt of niet. En als je niet wilt grijpt je lijf wel in. Op den duur. En dan ben je nog veel verder van huis dan je al was. De weg terug is dan veel langer dan wanneer je eerder ingegrepen had. Maar blijkbaar was dat nodig om uiteindelijk in te grijpen.
Geen zicht meer en niet meer op mijn benen staan
Bij mij kwam de wake-up call omdat ik een seconde of tien helemaal niks meer zag. Tien seconden lijkt kort, maar als je van het ene op het andere moment tien seconden lang niks ziet is dat enorm schrikken. Daar ging aan vooraf dat ik steunend tegen de muren naar mijn bureau liep omdat ik anders om zou vallen. Op de opmerking van een collega ‘Kan jij niet beter naar huis gaan?’ zei ik: ‘Nee hoor, ik heb zittend werk dus dat kan best.’ Uiteraard heb ik eerst, toen mijn zicht weer terugkwam, mijn werk afgemaakt. Maar af en toe zag ik weer even niks en dacht ik dat het beter was om naar huis te gaan. Het was donderdagochtend, een uur of 11. Maandag zou ik er wel weer zijn. Niet dus.
Als het nog niet erg genoeg is, hebben tips weinig zin
Soms overlaad ik iemand met tips. Stel allerlei vragen om ze te helpen. Ik gun het ze zo. Ik zoek nog iets voor ze op internet, stuur ze een link naar waardevolle informatie… maar het komt niet binnen. Diegene is er simpelweg nog niet klaar voor.
Hoeveel zand heb jij in je haar?
Zit ook jouw kop (een stukje) in het zand en is het nog niet erg genoeg? Als je er klaar voor bent, kan ik je helpen. Ik weet hoe het is en, nog veel beter: ik weet hoe het erna is! Het enige wat je hoeft te doen is mijn hulp inschakelen. Je krijgt eerst gratis advies en het is aan jou of je er wat mee doet of niet. Het is ook vrijblijvend of je het daarbij laat of dat we samen gaan werken aan een blije en energieke versie van jou.
Zullen we het doen?
Of wacht je nog even tot het echt erg genoeg is?
Gratis tips
Schud het zand uit je haren, knipper met je ogen en meld je aan voor een half uur gratis tips via Skype.
Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!
Liever een afspraak maken?
Leuk als je hieronder – hieronder bij Reacties – je reactie achterlaat! 🙂
Deel deze tips naar hartenlust!
Wil je een e-mail ontvangen wanneer een nieuwe BLOG wordt geplaatst?