Ik voel weerstand in mijn lijf. Het neemt toe. Weliswaar licht maar toch… Waarom irriteert het me? Deze vraag speelt meerdere keren door mijn hoofd. Omdat ie gelijk heeft. Omdat ie iets ouds raakt. Omdat ik dacht dat ik daar mee had afgerekend. Omdat blijkt dat het nog steeds actueel is. Omdat dát me irriteert.
‘Alles moet snel hè?’
Dat is de zin die mijn vriend tegen me zei en die zich herhaalt in mijn hoofd. Niet continu. Zo nu en dan. Als het zich voordoet. En dat is vaker dan ik zou willen toegeven. Maar ik ben van de eerlijkheid, dus hier komt ie:
Ik hou van de gang er in
Rap, rap, rap. Niet treuzelen. Gaan! Dat lijkt een goeie eigenschap maar is het niet altijd. Het maakt me vaak moe. Zorgt er voor dat ik dingen oversla. Vergeet. Fout doe. Niet handig.
Staand typen
Ik denk terug aan mijn eerste baantje. Ik was 17 jaar. Klaar met school (klaar mee en ook klaar want niet meer leerplichtig, yee-haa!) en werkte als telefoniste, typiste, receptioniste. Geweldig leuke baan, idem bedrijf. Ik had het naar mijn zin. En vond dat mijn werkzaamheden sneller konden. Dus stond ik staand te typen (op een typemachine toen nog, yep!). Niet dat ik een hip stabureau had (als dat al bestond toen) maar zodat ik snel weg kon lopen. Naar de fax.
Fax?
Ja, dat is een apparaat dat gebruikt werd vóór er e-mail was (er is idd een tijd geweest zonder e-mail…?). Voor degenen die het niet kennen: zie het als de handinvoer van een kopieerapparaat. Daar ging blaadje voor blaadje de offerte, brief of wat dan ook in en aan de andere kant van de lijn kreeg de ontvanger een kopietje van de tekst. Dat kwam uit zijn apparaat rollen. Voorafgegaan door luid gepruttel en gemopper van het modem dat aan de slag moest terwijl ie daarvoor zo lekker lag te slapen.
O ja, bellen ging dan niet want de telefoonlijn was bezet vanwege de fax. Ja, echt, het bestond.
Blaadje voor blaadje duurde me te lang
Zonde van mijn tijd. Dus stónd ik voorover gebogen te typen en hield ik met een schuin oog de fax in de gaten. Ik verliet mijn typemachine om precies op tijd een blaadje in de fax te doen, waarna ik terugliep en mijn typewerkzaamheden weer oppakte. Om vervolgens op een tijd die ik wel in kon schatten weer met een schuin oog…, afijn, je snapt wat ik bedoel.
Multitasken
Ik ben er goed in en ik bak er niks van. Ik ben goed in veel dingen tegelijk doen maar bak er niks van omdat ik dingen oversla, dubbel doe, fout doe en andere zaken vergeet. Niet handig dus. En dan ook nog eens rap, rap, rap. Echt niet handig.
Burn-out
Die werkzaamheden combineren (typen en faxen bijv.) zorgden ervoor dat ik nog meer ging combineren en nog sneller werkte. Tijd is geld immers toch? Maar alles heeft zijn grens en zijn prijs. Ik betaalde mijn snelheid met onrust en een burn-out. 10 jaar mee zoet geweest. Niet handig.
Dacht dat ik het achter me gelaten had
Maar mogelijk heb ik het ongemerkt weer opgepakt. 99 % van ons gedrag is onbewust en we leven in patronen. Ik ook. En dus is rap, rap, rap (zo nu en dan?) weer terug in mijn leven. Of niet weggeweest en alleen op de achtergrond aanwezig geweest. Zeg het maar.
Zelf niet gesignaleerd
Op het moment dat ik dit typ weet ik dat dat niet waar is. Ik ben het me wel bewust geweest, maar wilde er niet aan. Haast, druk, dit wil ik af hebben, dat moet klaar. Volle agenda dus weinig tijd.
‘Alles moet snel hè?’
De vraag is liefdevol. Constaterend. Klinkt nieuwsgierig. Absoluut niet verwijtend of veroordelend. Niks van dat. Maar raakt me wel. Niet eens zozeer op het moment zelf. Want ik vind dat het wel meevalt maar wat eens gezien en gehoord is, kan niet meer niet gezien en gehoord worden. En dus blijft de vraag hangen. En dat niet alleen, hij komt regelmatig terug. Vaker dan me lief is. Dat kan alleen omdat ie wat triggert. Vertel mij wat.
Ramenlappen met een noodgang
Ramenlappen is niet mijn ding maar ik heb van die geweldige doeken waardoor het echt een eitje is. Geen schoonmaakmiddel nodig dus nog milieuvriendelijk ook. Helemaal in mijn straatje! Ik veeg over de ramen alsof ik een boete krijg als ik niet op tijd klaar ben. Maximale snelheid. Nog blinkend schoon ook. Tadáááááá!!!
Kaboem! Bewustwording!
Dat dus. Ik veeg met een giga snelheid over de ramen en zie als toeschouwer van mijn eigen handelen wat ik doe. In plaats van te stoppen maak ik het nog even snel (…) af. Haha, niks menselijks is mij vreemd.
Gelukkig ben ik me er nu bewust van
Ik zie wat ik doe, ik heb een schat van een vriend die me er liefdevol attent op maakt (en die alles op zijn gemak doet (in mijn ogen dan) maar een voller batterijtje heeft dan ik. Waarvan akte).
En nu?
- Ik ga het recent geleerde gereedschap van de onlangs gevolgde cursus toepassen (ondersteunende overtuigingen activeren); twee vliegen in één klap: én oefenen, én met mezelf aan de slag.
- Ik ga mijn lieve vriend vragen mij attent te maken op mijn rap, rap, rap-acties, zodat ik ter plekke kan vertragen.
- Ik ga regelmatig met mijn vriend bespreken hoe het gaat en als het niet snel genoeg (…) verbetert, schakel ik de hulp van één van mijn coaches in.
Tot slot
Ga ik nu mijn werk afsluiten. Let’s call it a day. Tijd voor ontspanning (kan ik mooi genieten van de schone ramen ?) Momenteel is het geen buitenweer dus ga ik even lekker achter mijn laptop Suits kijken. Wat een geweldige serie!
Ook bewustworden? Gratis tips
Wil je ook bewustworden (met of zonder externe hulpbron)? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.
Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!
Liever een afspraak maken?
Nog vragen?
Leuk! Ook voor jou:
Op 11 maart aanstaande geef ik weer een gratis Workshop. Ik vertel je hoe je meer grip kunt krijgen op je denken en doen en ik geef je inzicht in het ontstaan van miscommunicatie. Je bent van harte welkom.
Maandag 11 maart – 19.30 uur – Het Behouden Huis – Dorpsstraat 850 – Oudkarspel.
Laat je even weten dat je komt?
Waardevol als je – onderaan – laat weten wat je van dit blog vindt. 
Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?
Spreken voor 500 man
/2 Reacties/in Blog /door Astrid Entius‘… en dus kreeg ik de tip van een collegatrainer om bij een workshop de mensen pas bij het betreden van de zaal een hand te geven, en niet al bij de ingang en de koffie’ vertel ik aan de cursisten.
‘Maar aan het einde van de avond had ik geen goed gevoel over de avond en ben ik me af gaan vragen hoe dat kwam. Antwoord: ik had voor mijn gevoel geen contact met de mensen. En dus geef ik ze nu gewoon weer bij binnenkomst een hand, voelt voor mij veel beter want contact is belangrijk voor me. En het gaat niet om 500 man!’ grap ik er achteraan.
‘Ik kan wel 500 man voor je regelen hoor’
Dit is wat één van de cursisten roept. ‘Echt?’, vraag ik en ik voel het enthousiasme in mijn lijf.
‘Ja hoor, dat denk ik wel. Johnny de Mol en Eva Jinek zijn ook geweest.’
‘Ooooo, daar pas ik prima tussen!’
‘Dat je zomaar ja zegt’
Dit is wat één van de andere cursisten zegt.
‘O, lijkt me geweldig’, zeg ik. ‘Ik heb nog nooit voor 500 man gesproken.’
‘Nee?’
‘Nee, 50 á 60 misschien. Maar meer niet.’
‘En dan ga je dit zomaar doen?’
‘Nou ja, zomaar. Ik weet dat dit mijn comfortzone vergroot en dus zeg ik ja. Het lijkt me een geweldige ervaring’
Waar ben ik aan begonnen?
Zal er een moment komen dat ik dat denk? Zou zomaar kunnen. Dat er opeens allerlei beren op de weg komen:
O, shit, wat ga ik vertellen…
Als ik dan mijn verhaal nog maar weet…
Als het maar goed gaat met de beamer (als die er is)…
Als ik maar kan wennen aan mijn stem door een microfoon… Ik neem tenminste aan dat ik die dan krijg.
Maar ik voel dat het goed is voor me
En dus zeg ik ja. En dus neem ik de beren en gedachten en zenuwen die, weliswaar niet uitgenodigd, er zomaar zouden kunnen zijn, voor lief.
‘Ik ga kijken wat ik voor je kan regelen’, zegt de cursist.
‘Gaaf zeg, lijkt me geweldig.’
‘Ik kan je niks garanderen hoor.’
Dat snap ik. En ik heb alvast geleerd dat ik het vertrouwen heb dat ik dit kan. Ondanks beren die mogelijk zullen komen.
Chauffeur
In de pauze komt één van de andere cursisten naar me toe. ‘Ik zou me zomaar voor kunnen stellen dat je je voor wilt bereiden wanneer je voor 500 man spreekt en helemaal naar Den Bosch moet. Daarom wil ik je chauffeur wel zijn.’ Ik schiet in de lach. Nog even en ik ga naast mijn schoenen lopen.
Gratis workshop:
En nu ik; doen wat goed is voor míj
Op dinsdag 18 juni aanstaande geef ik weer een gratis Workshop: En nu ik; doen wat goed is voor míj’. Ook jij bent van harte welkom.
Dinsdagavond 18 juni – 19.30 uur – Alkmaarse Poort, Omval 72, Alkmaar
Laat je even weten dat je komt?
Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt. Zou ik heel leuk vinden.
Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?
Bouwen of verbouwen
/4 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusIk ben op zoek naar een huis. Klein huis, veel heb ik niet nodig met een grote schuur die ik kan laten verbouwen tot trainingsruimte. Of een klein huis met een stuk grond om trainingsruimte op te laten bouwen. Ben al een jaar of 3 aan het zoeken, kijken en om me heen aan het roepen. Zoeken, kijken en om me heen roepen gaat goed, maar vooralsnog geen nieuwe stek.
Budget opgeschroefd
Vaak vind ik in het ene jaar iets gewoonweg veel te veel geld, terwijl ik er het jaar daarop heel anders naar kijk. Leuk spelletje. Zo blijf ik aan de gang dus. Tijd voor een strategiewijziging.
10 maanden terug
Zo lang is het geleden dat er iets voorbij kwam wat mogelijk in aanmerking zou kunnen komen voor mijn nieuwe stek. Het is het vierde ‘object’ (om maar makelaarstermen te gebruiken, tja, voor je het weet ga je op ze lijken ?) in ruim 3 jaar.
Zal ik gaan kijken?
Het is te duur, te groot en er zit te veel grond bij. Ik kan best wat grond gebruiken daar niet van. Ik hou enorm van rust ten ruimte dus met grond koop ik de zekerheid dat mijn buren verder weg zitten. Lijkt me heerlijk.
19.000 vierkante meter!
Dat is bijna 2 bunder!!! Ik weet uit ervaring dat dat veel grond is en dat je daar heel veel appelbomen op kwijt kan. Nou hoef ik geen appelbomen, die heeft mijn broer al, maar wel parkeerplek voor 14 auto’s. Ruimte genoeg! Ga ik er lekker voor een stuk tuin van maken, en schapen of koeien op laten lopen. Leuk!
Afspraak gemaakt
Mijn lieve vriend gaat mee, de schat. Heerlijk zo’n extra paar ogen. Hij stelt vragen aan de makelaar waar ik niet op kom. Eén ervan is:
‘Die grond, heeft dat een agrarische bestemming?’
‘Ja, zegt de makelaar.’
‘Wat betekent dat precies?’ Ik ben ietwat verbaasd over de vraag. Want in mijn ogen betekent dat: dus niet op bouwen.
‘Nou’, zegt de makelaar, ‘dat je er eigenlijk niet zo veel mee mag.’ Huh?
‘Ook geen parkeerterrein (terrein lijkt me hier een gepast woord ?) dus?’
‘Nee, idd.’
‘Maar je mag er wel tuin van maken toch? Bomen en struiken opzetten? En een vijver of iets dergelijks maken?’
‘Nee. Je mag er wel schapen of koeien op laten lopen, maar veel meer niet.’
Gevalletje anders dan gedacht dus.
Ik ben er stil van. Terwijl ik juist heel goed weet dat een zelfde woord (agrarisch in de dit geval) voor de een iets heel anders betekent (je mag er niet veel mee) dan voor de ander (niet op bouwen). Zucht.
Schuur van 10 x 14
We stappen de schuur in. Een lel van een ding en qua trainingsruimte prima formaat. Ja, groot zat denk ik aan de hand van wat ik waarneem. Mijn vriend, de schat, ziet hele andere dingen. Groot zat idd. Maar voor je dit hebt verbouwd tot trainingsruimte… Niet alleen qua kosten ben je een eind achter de (hooi?)wagen maar ook qua constructie. Voordat je deze schuur tot trainingsruimte hebt omgedoopt, dat vraagt nog wel wat.
Kritische blik
Fijn om iemand mee te hebben die anders kijkt dan ik. Meer met kritische blik. Al wat ik zie is ruimte, ruimte, ruimte (in de schuur en buiten). In het huis ook maar te weinig daglicht en, daglichtjunkie als ik ben, wordt dat wel een probleempje. Maar goed, daar moet wat aan te doen zijn.
De kunst om bezwaren uit te filteren
Wie ik ook vertel dat ik op zoek ben naar een klein huis met voldoende ruimte voor 14 auto’s en een trainingsruimte, bijna iedereen komt met bezwaren: gaat je niet lukken, wordt nooit wat, tja dat zou ik ook wel willen, dat wat je zoekt is er niet. Enz.
Er zit een grijs gebied tussen de ‘waarheid’ (die niet bestaat) en de opvattingen van de ander.
Wat is ‘waar’ en waar is het de angst van de anderen?
Dat is de kunst. Blijven geloven in wat ik wil. Ervan overtuigd zijn dat het kan en dat het er is. En het is er, daar ben ik daadwerkelijk van overtuigd. Niets voor waar aannemen maar blijven checken of dat wat anderen zeggen daadwerkelijk klopt.
Mijn vriend is er ook gekomen, dus waarom mijn prachtige stek niet?
Een jaar of vijf ongeveer ben ik op zoek geweest naar een leuke partner. En opeens was ie daar. En wat voor één! De grootste schat ter wereld (bijna één meter negentig, maar zo bedoel ik het niet). Een lieverd die giga goed bij me past.
Blijkbaar wordt wachten beloond!
Dus ik hou vertrouwen. Binnenkort wederom kijken voor een huis (ook veel te duur, maar goed) en ik ben ook ‘bezig’ met een kavel.
Als het wachten langer duurt maar ik word net zo beloond als met die kanjer van een vriend van me, is ook dit het wachten meer dan waard!
PS
Weet je een klein huis met een stuk grond voor 14 auto’s buiten de bebouwde kom (landelijk gebied) te koop in Nieuwe Niedorp, Oude Niedorp, Winkel of Lutjewinkel? Let me know!
Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je ervan vindt.
Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?
Liever bekend ongelukkig dan…
/6 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusMensen zijn fascinerende wezens. Ik kan er geen genoeg van krijgen. We zitten soms zo bizar in elkaar. We zijn liever bekend ongelukkig en onbekend gelukkig. De kans lopen op iets moois wordt verhinderd door de zekerheid van iets minder moois. Bizar toch?
10 jaar zoet
Veel mensen weten dit al: een jaar of tien was ik zoet met de burn-out waar ik last van had. Blijkbaar had ie het erg naar zijn zin bij me ?. En dat moet wederzijds geweest zijn. Want om dat tien jaar vol te houden moet je wel erg je best doen.
Ballen hooghouden
‘Hoe kon het zo lang duren?’ Dit is een vraag die veel mensen mij stellen. En niet eens zozeer omdat ze benieuwd zijn naar míjn verhaal. Maar nog veel meer omdat ze zelf voelen dat ze te veel ballen hooghouden. En dan? Hoe kom je daar dan uit?
Liever bekend ongelukkig
Onze Saboteur – ik noem ‘m regelmatig – is liever bekend ongelukkig dan onbekend gelukkig. Maf maar waar. Ik herken dat heel erg. Ik wist wie ik was en wat ik wel (heeeeel weinig) en niet kon (heeeeel veel) toen ik al geruime tijd thuis zat. Maar weer aan het werk gaan – al was het maar 2 x 2 uur per week – daar zag ik als een berg tegenop.
Want wie was ik als ik weer aan het werk was? Geen idee. Ik wist niet meer hoe dat zou zijn. Kon me geen voorstelling maken van hoe het zou zijn na al die vervelende ervaringen die die burn-out met zich meebracht. En dus was het heel erg spannend om te zeggen: ja, ik ben zover, ik wil weer rustig aan mijn werk gaan opbouwen en starten met een paar uur in de week.
Ongemak uit de weg gaan
We gaan ongemak, nieuwe en spannende dingen uit de weg. Onze Saboteur is gericht op energie besparen (reptielenbrein). Dat onderdeel stamt nog uit het jaar kruik en heeft nooit een update gehad. En voor zover bekend is er nog geen Saboteur 2.0 die snapt dat díe vorm van energie sparen oude shit is. Ver over datum.
Zoveel mogelijk energie er in, zo min mogelijk er uit
Ons reptielenbrein wil energie verzamelen (eten) en behouden (luieren). Omdat we heeeeeeeeeeeeeel lang geleden niet wisten of en wanneer we weer te eten hadden. Energie sparen dus. Misschien moeten we uren of dagen en nachten lang op jacht of graven op diverse plekken op zoek naar iets eetbaars. Misschien moeten we zelfs wel vluchten. Dus: op je luie kont zitten als het kan. Energie is straks weer brood(…)nodig.
Maar hier ligt de kans op een bore out op de loer. Dat is niet wat je wilt toch?
Hoe kan je een paar ballen laten gaan?
Ballen hooghouden kan je een tijdje volhouden, best wel lang zelfs. Maar het houdt een keer op. En grote kans dat ze dan allemaal tegelijk op de grond vallen: je bent op. Je wilt wel anders maar weet niet hoe. De angst voor het onbekende (hoe) is groter dan het op-gevoel door het ballen hooghouden. En dus ga je door.
Wat dan?
Je Regisseur helpt je er graag uit. Maar je Saboteur staat je in de weg. Als gezegd: je Saboteur is liever bekend ongelukkig. Maar… Je Regisseur is liever onbekend gelukkig! Dat is goed nieuws! Wat heb je te doen als je je niet meer door je Saboteur wilt laten leiden? Je Regisseur ontwikkelen! (ander gedeelte van je brein: neo cortex).
Niet durven, toch doen
Iets spannend, onwennig, ongemakkelijk vinden is helemaal niet erg! Daar ben je mens voor. Je laten weten houden door dat gevoel levert je weinig op en kost je veel. Dus… zeg dank je wel tegen dat gevoel en besluit dat je het anders gaat doen. Besluit dat ‘op je bek gaan’ niet bestaat en dat het leven een experiment is. En weet je wat het leuke is aan een experiment? Dat heeft geen uitkomst dus kan nooit mislukken. Wat het resultaat ook is, het is altijd goed. Je leert er altijd van. Hoe gaaf is dat?
Ja, maar…
Is dit wat je nu denkt? Ja? Dat is je Saboteur! Uit het jaar kruik weet je wel? Het is 2019 toch? Tijd om de regie te pakken en je eigen leven te leiden vind je ook niet? Spannend? Yep. Dat vindt je saboteur ook. Maar je Regisseur staat al lang klaar om jou te helpen. Die is er altijd al geweest. En die zal er altijd zijn.
Kan je je Regisseur niet vinden?
Ik kan je helpen hem/haar te vinden. En ik doe dat heel graag! Bovendien weet ik ook wat je kan doen om je Saboteur te herkennen én een toontje lager te laten zingen.
Regisseur aan het stuur, Saboteur op de achterbank
Neem de autosleutels in van je Saboteur, zet ‘m achter in je auto en doe de deur op het kinderslot. Stap samen met je Regisseur achter het stuur (plek zat, echt, je zal zien dat het past), neem de regie, leer en geniet!
Klein voorbeeld
In mijn blog Cupido vertelde ik het al: ik had een date met een leuke vent. Leuk genoeg voor nog een afspraak maar nog geen kriebels. Nou ja, wel kriebels maar die kwamen niet van de vlinders maar van mijn Saboteur. Ik wilde Leukie namelijk vragen of ik ‘m even mocht vasthouden. Mijn Saboteur vond dat geen goed plan. Maar ik wilde weten hoe Leukie voelde. En dus liet ik mijn Saboteur doen wat ie altijd doet maar ging ik mee met mijn Regisseur en vroeg ik met kriebels in mijn lijf aan Leukie: ‘Eh…, mag ik je even vasthouden? Ik wil effe voelen hoe je voelt…’ Die fracties van seconden daarop leken uren te duren en waren rete spannend. Hij zou nee kunnen zeggen. Maar wat dan nog, dan weet ik dat maar.
In plaats daarvan pakte ie me vast en KNAL, BOEM, BANG. Raak. Van beide kanten. Inmiddels zijn we al 10 maanden samen. Ben ik effe blij dat ik me niet heb laten sturen door mijn Saboteur!
Neem je Saboteur en Regisseur mee
Wil jij dit ook? (je Regisseur volgen bedoel ik, de knuffels van Leukie zijn alleen voor mij ?). Kom dan samen met je Saboteur en Regisseur op 15 november mei naar de gratis Minitraining ‘Doen wat goed is voor jóu!’ Het wordt gaaf! Het start om 19.30 uur en is in Waarland. Enne… Geen tijd? Druk? Moe? Te ver? Geen vervoer? Geen zin om alleen te gaan? Dat is allemaal sabotage. Hoe lang laat je je daar nog door sturen?
Nog vragen?
Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt. Zou je dat willen doen?
Luister jij naar je eigen oude bullshit?
/6 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusIk scroll verder op de pagina. Ja, ja, ja. Dit wil ik!! Gek als ik ben op persoonlijke groei en ontwikkeling word ik steeds enthousiaster van de opleiding die ik voor me zie. Gaaf! Goed voor mij, goed voor mijn gezondheid, mijn energie, mijn ontwikkeling, goed voor de mensen die ik help. Wil ik, wil ik, wil ik. Ik word dolenthousiast. Leuk, leuk, leuk!!
Ik scroll verder naar de Bestel-knop. Enthousiast. Opgewonden. Nieuwsgierig. Maar dan valt mijn oog op iets onverwachts…
Werk- en denkniveau: HBO
BAM! Het staat er alsof het uitschreeuwt: DUS NIET VOOR JOU!!! ASTRID UITGEZONDERD!!! Alle moed zakt in mijn schoenen. Direct. In een split-second. Weg enthousiasme. Weg energie. Weg opwinding. In plaats daarvan een knoop in mijn buik, spanning in mijn lijf, een ik-ben-minder-dan-een-ander en een nooit-zal-het-mij-lukken gevoel.
Dus niet voor mij…
Muts!
In de split-second daarop denk ik: wel voor mij, de groeten!! Want hé, ik heb na de MAVO weliswaar geen voortgezet onderwijs meer gehad maar ik heb mijn onderwijs wel voortgezet! Ik ben directiesecretaresse geworden door mijn inzet en ik-leer-veel-beter-in-de-praktijk-dus-laat-mij-maar-doen!
Ik ben potverdriedubbeltjes al ruim 10 jaar mijn eigen bedrijf! Ik betaal er mijn hypotheek van, ik eet ervan, noem maar op. Dus… loop niet zo te mutsen Assie, dit is oude bullshit. Ver over datum.
Van een high naar een dip naar een high
Zo snel kan je van de ene stemming (enthousiast, wil ik, wil ik, wil ik) naar de andere (niks voor mij, heb alleen maar MAVO dus ik kan dat niet: blèèèhhhh) gaan. En dat allemaal door oude-over-datum-bullshit. Dus… ik heb me inschreven! Jawel! In eerste instantie alleen level 1 omdat ik gezien de thuisstudie (12-16 uur per week) die in level 2 en 3 zitten niet goed in kan schatten of ik daar de tijd voor heb want ik wil dit jaar een vrijstaand huis kopen en een trainingsruimte laten (ver)bouwen. Dus ik heb mijn tijd nodig voor andere zaken.
Maar dat is het punt niet.
Wat is jouw oude-over-datum-bullshit?
Wat is er ooit tegen jou gezegd wat maakt dat je jezelf klein houdt?
Wat heb je ooit jezelf wijs gemaakt waardoor je denkt dat je minder bent dan een ander?
Dat ‘iets leuks’ wat dan ook niet voor jou is bestemd?
HOE LANG BLIJF JE DAAR NOG IN GELOVEN?
Het klopt namelijk niet
Het klopte toen waarschijnlijk al niet maar nu zeker niet. Je hebt toch geleerd? Dan heb ik het niet alleen over scholing. Je hebt toch weet ik het hoeveel keer je neus gestoten en hij is weer geheeld toch? Dan ben je toch wijzer geworden? Zitten de meest wijze lessen niet in de vervelendste ervaringen? Daar heb je er een aantal van gehad toch? Leuk? Nee. Leerzaam? Nou en of!! Dat heet groeien!!
Je kan veel meer dan je denkt
Geloof je dat niet? Denk je nu, dat zeg je wel, dat geldt voor anderen maar niet voor mij? Ik ken het gevoel. En ik weet hoe het er na is. Ik kan je helpen. Gewoon vanuit je luie stoel: 30 min. gratis tips via online contact (Skype, Whats app video, wat dan ook).
Waarom?
Omdat het zonde is als je in die onzin blijft geloven. Hoe is het met jou over 1 jaar, over 5, over 10 jaar en over 30 jaar als je nog steeds gelooft dat je het niet kan, het niet waard bent, minder bent dan een ander? Is dat geen veel te hoge prijs? Ik vind van wel. Ik gun je de bewustwording en het gereedschap om je oude bullshit (die als het tegenzit op repeat staat) achter je laten. Daar waar het hoort. Ik help je graag vooruit kijken.
Je verdient meer
Wat is je reactie na het lezen van deze zin? In alle eerlijkheid? Als er maar een fractie van een seconde aarzeling in zit om het te geloven, doe je jezelf een heel groot plezier door van die 30 min. gratis tips gebruik te maken. Het zou toch zonde zijn om je de rest van je leven te laten beperken door je eigen onware gedachten?
Gewoon doen
Meld je aan voor jouw half uur gratis tips via Skype, Whats app video of welke vorm dan ook.
Liever een afspraak maken?
Ik eerst; doen wat goed is voor jóu
Op dinsdag 9 april geef ik een gratis Workshop. Ik vertel je hoe je beter voor jezelf kan zorgen. Zonder schuldgevoel. Mét respect voor de ander én jezelf.
19.30 uur – Het Behouden Huis – Dorpsstraat 850 – Oudkarspel.
Jij bent er toch ook bij?
Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt.
Dank je wel.
Het belang van je herinneringen schoon houden
/4 Reacties/in Blog /door Astrid Entius‘Jezus!!!’, roep ik verschrikt en ik loop boos door. Het blaffen gaat verder. De grote hond staat nog met zijn voorpoten tegen het hek, vaag door de coniferen heen zie ik hem staan. Hij is bijna net zo groot als ik. Zijn zware blaf gaat door, agressief bijna. Ik loop verder met de schrik in mijn lijf.
Ik weet gerust dat ie er is. Ik loop er dagelijks langs. Maar ik was zo in gedachten verzonken en opeens was ie er met zijn zware geblaf, op nog geen meter van me verwijderd. Ik schrok enorm en voel de schrik nog in mijn lijf.
Terwijl ik doorloop besef ik me dat ik vaag in de verte mijn buurman zag staan. Door de coniferen heen. Leuke vent. Normaal gesproken groeten we elkaar altijd, soms maken we een praatje. Ik loop verder maar besef me dat dit niet handig is.
Onze herinneringen aan elkaar slaan we op en bepalen onze reactie voor de volgende keer
Dus ik loop terug. Buurman is inmiddels de hond aan het toespreken. Bij het zien en horen van mij begint de hond weer flink te blaffen.
‘Sorry voor mijn reactie’, zeg ik tussen het geblaf door tegen de buurman, ‘ik weet gerust dat ie er is maar ik schrok zo ontzettend.’
‘Snap ik helemaal, geen probleem toch? Ik ben nu toevallig effe thuis en hij moet niet zo blaffen.’
We kletsen nog even verder en wensen elkaar een prettige dag. Ik loop met een goed gevoel weer richting huis.
Wat was er gebeurd als ik door was gelopen?
Dan had ik deze ervaring in negatief opgeslagen. Met als gevolg dat als ik de volgende keer de hond of de buurman zie of hoor, de kans groot is dat de schrik-ervaring opplopt in mijn hoofd. Met bijbehorend gevoel dat er mogelijk voor zorgt dat ik de buurman net iets minder hartelijk groet dan voorheen.
Herinneringen direct opgeschoond en afgestoft
Door even een praatje te maken en sorry te zeggen heb ik dat voorkomen. En heb ik een positieve herinnering aan de buurman dus de volgende keer dat ik hem zie zal dat een positief gevoel geven. Mogelijk niet alleen bij mij.
Hoe ga jij om met vervelende ervaringen?
Hou je je mond? Hoe voel je je dan daarna? Kom je er op terug? En hoe voel je je daarna dan? Welke bezwaren kom je eventueel tegen? Ik zou het graag hieronder bij de reacties lezen. Laat je het weten?
Gratis tips
Wil je er ook voor zorgen dat je je minder laat leiden door negatieve ervaringen? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.
Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!
Vragen?
Meer weten over de invloed van je herinneringen? Kom naar de gratis Workshop
Ik vertel je hoe je meer grip kunt krijgen op je denken en doen, hoe je herinneringen je sturen en ik geef je inzicht in het ontstaan van miscommunicatie. Ook jij bent van harte welkom.
Dinsdag 9 april – 19.30 uur – Het Behouden Huis – Dorpsstraat 850 – Oudkarspel.
Laat je even weten dat je komt?
Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt.
Ik reageer wat fel; hij heeft dus gelijk
/6 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusIk voel weerstand in mijn lijf. Het neemt toe. Weliswaar licht maar toch… Waarom irriteert het me? Deze vraag speelt meerdere keren door mijn hoofd. Omdat ie gelijk heeft. Omdat ie iets ouds raakt. Omdat ik dacht dat ik daar mee had afgerekend. Omdat blijkt dat het nog steeds actueel is. Omdat dát me irriteert.
‘Alles moet snel hè?’
Dat is de zin die mijn vriend tegen me zei en die zich herhaalt in mijn hoofd. Niet continu. Zo nu en dan. Als het zich voordoet. En dat is vaker dan ik zou willen toegeven. Maar ik ben van de eerlijkheid, dus hier komt ie:
Ik hou van de gang er in
Rap, rap, rap. Niet treuzelen. Gaan! Dat lijkt een goeie eigenschap maar is het niet altijd. Het maakt me vaak moe. Zorgt er voor dat ik dingen oversla. Vergeet. Fout doe. Niet handig.
Staand typen
Ik denk terug aan mijn eerste baantje. Ik was 17 jaar. Klaar met school (klaar mee en ook klaar want niet meer leerplichtig, yee-haa!) en werkte als telefoniste, typiste, receptioniste. Geweldig leuke baan, idem bedrijf. Ik had het naar mijn zin. En vond dat mijn werkzaamheden sneller konden. Dus stond ik staand te typen (op een typemachine toen nog, yep!). Niet dat ik een hip stabureau had (als dat al bestond toen) maar zodat ik snel weg kon lopen. Naar de fax.
Fax?
Ja, dat is een apparaat dat gebruikt werd vóór er e-mail was (er is idd een tijd geweest zonder e-mail…?). Voor degenen die het niet kennen: zie het als de handinvoer van een kopieerapparaat. Daar ging blaadje voor blaadje de offerte, brief of wat dan ook in en aan de andere kant van de lijn kreeg de ontvanger een kopietje van de tekst. Dat kwam uit zijn apparaat rollen. Voorafgegaan door luid gepruttel en gemopper van het modem dat aan de slag moest terwijl ie daarvoor zo lekker lag te slapen.
O ja, bellen ging dan niet want de telefoonlijn was bezet vanwege de fax. Ja, echt, het bestond.
Blaadje voor blaadje duurde me te lang
Zonde van mijn tijd. Dus stónd ik voorover gebogen te typen en hield ik met een schuin oog de fax in de gaten. Ik verliet mijn typemachine om precies op tijd een blaadje in de fax te doen, waarna ik terugliep en mijn typewerkzaamheden weer oppakte. Om vervolgens op een tijd die ik wel in kon schatten weer met een schuin oog…, afijn, je snapt wat ik bedoel.
Multitasken
Ik ben er goed in en ik bak er niks van. Ik ben goed in veel dingen tegelijk doen maar bak er niks van omdat ik dingen oversla, dubbel doe, fout doe en andere zaken vergeet. Niet handig dus. En dan ook nog eens rap, rap, rap. Echt niet handig.
Burn-out
Die werkzaamheden combineren (typen en faxen bijv.) zorgden ervoor dat ik nog meer ging combineren en nog sneller werkte. Tijd is geld immers toch? Maar alles heeft zijn grens en zijn prijs. Ik betaalde mijn snelheid met onrust en een burn-out. 10 jaar mee zoet geweest. Niet handig.
Dacht dat ik het achter me gelaten had
Maar mogelijk heb ik het ongemerkt weer opgepakt. 99 % van ons gedrag is onbewust en we leven in patronen. Ik ook. En dus is rap, rap, rap (zo nu en dan?) weer terug in mijn leven. Of niet weggeweest en alleen op de achtergrond aanwezig geweest. Zeg het maar.
Zelf niet gesignaleerd
Op het moment dat ik dit typ weet ik dat dat niet waar is. Ik ben het me wel bewust geweest, maar wilde er niet aan. Haast, druk, dit wil ik af hebben, dat moet klaar. Volle agenda dus weinig tijd.
‘Alles moet snel hè?’
De vraag is liefdevol. Constaterend. Klinkt nieuwsgierig. Absoluut niet verwijtend of veroordelend. Niks van dat. Maar raakt me wel. Niet eens zozeer op het moment zelf. Want ik vind dat het wel meevalt maar wat eens gezien en gehoord is, kan niet meer niet gezien en gehoord worden. En dus blijft de vraag hangen. En dat niet alleen, hij komt regelmatig terug. Vaker dan me lief is. Dat kan alleen omdat ie wat triggert. Vertel mij wat.
Ramenlappen met een noodgang
Ramenlappen is niet mijn ding maar ik heb van die geweldige doeken waardoor het echt een eitje is. Geen schoonmaakmiddel nodig dus nog milieuvriendelijk ook. Helemaal in mijn straatje! Ik veeg over de ramen alsof ik een boete krijg als ik niet op tijd klaar ben. Maximale snelheid. Nog blinkend schoon ook. Tadáááááá!!!
Kaboem! Bewustwording!
Dat dus. Ik veeg met een giga snelheid over de ramen en zie als toeschouwer van mijn eigen handelen wat ik doe. In plaats van te stoppen maak ik het nog even snel (…) af. Haha, niks menselijks is mij vreemd.
Gelukkig ben ik me er nu bewust van
Ik zie wat ik doe, ik heb een schat van een vriend die me er liefdevol attent op maakt (en die alles op zijn gemak doet (in mijn ogen dan) maar een voller batterijtje heeft dan ik. Waarvan akte).
En nu?
Tot slot
Ga ik nu mijn werk afsluiten. Let’s call it a day. Tijd voor ontspanning (kan ik mooi genieten van de schone ramen ?) Momenteel is het geen buitenweer dus ga ik even lekker achter mijn laptop Suits kijken. Wat een geweldige serie!
Ook bewustworden? Gratis tips
Wil je ook bewustworden (met of zonder externe hulpbron)? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.
Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!
Liever een afspraak maken?
Nog vragen?
Leuk! Ook voor jou:
Op 11 maart aanstaande geef ik weer een gratis Workshop. Ik vertel je hoe je meer grip kunt krijgen op je denken en doen en ik geef je inzicht in het ontstaan van miscommunicatie. Je bent van harte welkom.
Maandag 11 maart – 19.30 uur – Het Behouden Huis – Dorpsstraat 850 – Oudkarspel.
Laat je even weten dat je komt?
Waardevol als je – onderaan – laat weten wat je van dit blog vindt.
Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?
Mijn acties, lessen en inzichten
/2 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusStraks het vervolg over mijn acties waar ik het in mijn vorige blog ‘Ik zorg goed voor mezelf’ over had. Nu wil ik je eerst laten weten dat ik op maandag 11 maart weer een waardevolle Minitraining geef (19.30 uur, Oudkarspel). Ik leg je uit wat maakt dat je doet wat je doet en laat wat je laat. En heb je wel eens miscommunicatie? Ik laat je met plezier zien hoe dat komt en hoe je er anders en effectief mee om kan gaan. Ben je er ook bij?
Goed, mijn 3 acties van vorige week dus:
Tijd blokken
Geslaagd, dat had ik meteen al gedaan. En ja, de praktijk zal uitwijzen of ik me daar ook inderdaad aan hou. Maar de les is geleerd dus ik verwacht absoluut van wel.
Vrijdag tussen 13.00 en 15.00 vrij houden
’s Ochtends had ik 1 op 1-training, aan het einde van de middag had ik coaching. De tijd er tussen zou ik vrij houden. Dat is voor 95 % geslaagd. Ik heb toch in de tussentijd nog wat mailtjes beantwoord, maar verder lekker van de zon genoten. Nog 5 % ruimte voor verbetering dus.
Woensdag vrij
Mijn vriend heeft ook vrij en komt de avond er voor al naar me toe dus we hebben lekker vrij woensdag. En als hij er is ga ik echt niet aan het werk.
Ik zeg: geslaagd ?
Voor mij werkt het dus: én de overtuiging ‘Ik zorg goed voor mezelf’ ‘waar/sterk’ maken zodat mijn onbewuste er naar handelt, én actie ondernemen. Want met alleen het ‘waar’ maken van een overtuiging, kom je er niet.
Wat heb ik hiervan geleerd
Dat vaker vooruit kijken voor mij helpt. En tijd voor mezelf (en mijn vriend) inplannen ook. Dat ik dat altijd al wel wist – bewust – maar dat als het onbewuste daar niks van gelooft je kan doen wat je wilt maar niks of weinig bereikt. En dat wist ik ook al.
En dat is nou precies wat zo belangrijk is: herhaling
Het is zo goed om dingen die je al weet nogmaals te horen. En om het ook op een andere manier te horen. Dan zakt het nog dieper in en worden er nog meer connecties in je hersenen gemaakt die de reeds aanwezige kennis en wijsheid koppelen met het nieuwe.
Gaaf!
Want al mijn vervolgtrainingen (NLP in een notendop 2 t/m 6) start ik met herhaling. Omdat het zo belangrijk is. En omdat we voor we het weten weer in oud gedrag vervallen. Fietsen kon je ook niet in één keer. Herhaling is de moeder van alle vaardigheden.
Sleutel in je onbewuste
De sleutel ter voorkoming van steeds weer doen wat niet werkt, zit ‘m in je onbewuste.
Wat doe jij onbewust waar je niet blij mee bent? Ren je aan jezelf voorbij? Snauw je? Zorg je beter voor anderen dan voor jezelf? Stel je geen grenzen? Ben je ontevreden over hoe je leven er nu uitziet (werk, relatie, gezondheid, enz.) maar hoop je stiekem dat het vanzelf wel beter wordt?
Als je bewust kon veranderen had je dat toch al lang gedaan?
Hoe vaak nemen mensen zich niet voor: ik ga dit vanaf vandaag anders doen. Dat lukt misschien en halve dag, misschien een hele of zelfs twee dagen. Maar hup, dan doen ze weer zoals ze altijd hebben gedaan. En als je doet wat je altijd hebt gedaan, zul je krijgen wat je altijd hebt gekregen.
Bewust veranderen valt niet mee. Want dat waar je onbewust in gelooft (ik wil aardig gevonden worden, ik ben niet belangrijk, ik mag niet voor mezelf kiezen enz.) is altijd sterker.
Hoe dan?
Hoe kan je dan – daar waar jij dat wilt – je eigen doen en laten veranderen? Door NLP bij me te komen volgen! Ja, het is preken voor eigen parochie maar ik heb er zelf zo ontzettend veel aan gehad. Dat gun ik iedereen! Ik heb er niet voor niets mijn werk van gemaakt. Omdat het werkt!
Dit is wat het o.a. laatst heeft opgeleverd
Vaak vraag ik aan het einde van de training aan de cursisten wat de training ze heeft gebracht. Een aantal reacties:
Wil jij dit ook?
Op maandag 11 maart vertel ik je er meer over. Kost je helemaal niets, levert al onwijs veel op. Ben je er ook bij?
Gratis tips
Liever gratis tips vanuit je luie stoel? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.
Liever een afspraak maken?
Nog vragen?
Training volgen?
Op donderdag 18 april start de 4-daagse NLP in een notendop 1-training. Er is nu nog plek. Kies je voor jezelf en ben je er ook bij?
Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt.
Deel deze tips gerust!
Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?
Ik zorg goed voor mezelf
/2 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusVoor ik je ga vertellen wat ik recent heb geleerd, wil ik je eerst laten weten dat er vanavond weer een waardevolle Minitraining is (19.30 uur, Oudkarspel). Ik leg je uit wat maakt dat je doet wat je doet en laat wat je laat. En heb je wel eens miscommunicatie? Ik laat je met plezier zien hoe dat komt en hoe je er mee om kan gaan. Ben je er ook bij?
Oké, en dan nu meer over de cursus waar ik in mijn vorige blog over had.
99 % van ons gedrag is onbewust
Dat vertel ik altijd aan de cursisten. Wat maakt dat je iemand aardig vindt of juist niet? Hoe komt het dat je dol bent op spelletjes of juist niet? De één is een open boek, de ander meer gesloten. Hoe komt dat? Dat zit allemaal in ons onbewuste.
De cursus onderstreepte dat maar weer
PSYCH-K® ging met name over overtuigingen. Overtuigingen zijn kronkels in je hoofd die altijd waar zijn voor jou. Ze vormen de basis van je persoonlijkheid. Deze training ging niet zo zeer over beperkende overtuigingen zoals ik in mijn trainingen behandel. Beperkende overtuigingen zijn bijvoorbeeld ik ben niet leuk, ik ben niet interessant, ik heb niks te vertellen, ik ben onzeker en wat al niet meer. Allemaal gedachten die waar kunnen zijn geworden voor onszelf en die ons beperken. Onbewust.
Maar we gingen nu direct naar de versterkende en ondersteunende overtuigingen: Ik ben leuk, ik ben interessant, ik ben waardevol, ik ben zelfverzekerd. Noem maar op!
Evenwicht tussen linker- en rechterhersenhelft
De linker hersenhelft is van de ratio, de rechter van het gevoel en de empathie. Deze twee helften zijn vaak uit balans en in die disbalans is er plek voor beperkende overtuigingen.
Het briljante is dat ik heb geleerd om evenwicht te brengen in de beide hersenhelften. Dit evenwicht zorgt er voor dat je onbewuste zich makkelijk en eenvoudig openstelt voor nieuwe versterkende en ondersteunende overtuigingen en het reduceren van niet-effectieve stress. Hoe gaaf is dat?
Uiteraard is achteroverleunen daarna geen optie
Als het evenwicht eenmaal is hersteld en er een nieuwe overtuiging ‘waar’ is voor het onbewuste, staat niks je meer in de weg. Dit ‘waar’ maken/er in geloven/sterk maken werkt door middel van een spiertest. Je lijf geeft aan of een versterkende overtuiging waar is voor jou of niet. Gaaf hè?
Daarna is het natuurlijk wel zaak om bijbehorende acties uit te voeren. Onze saboteur die graag energie wil besparen en liever lui dan moe is, zal liever achteroverleunen.
De te volle agenda
In mijn blog van vorige week schreef ik al dat ik de groepstrainingen, 1 op 1-trainingen, coaching, bedrijfstrainingen enz. zo leuk vind en dat dat er voor zorgde dat ik te veel ‘ja’ had gezegd. Met als resultaat een iets te volle agenda en een vol hoofd. En ik was op zoek naar de overtuigingen die daar achter zitten. De versies die mij beperken dus. En ik kwam hier op uit: ik mag geen vrije tijd nemen, ik mag niet genieten, ik moet nuttig bezig zijn.
Op zoek naar het beperkende hoeft niet!
Het enige wat nodig was is testen of mijn lijf/mijn onbewuste ‘gelooft’ of iets waar voor me is of niet. En waar kwam ik op uit: Ik zorg goed voor mezelf. Mijn lijf en onbewuste geloofden er niks van. Door de gevolgde training kan ik er nu eenvoudig en snel voor zorgen dat mijn lijf en onbewuste er van overtuigd zijn dat het wel zo is. Dat ik wel goed voor mezelf zorg dus. Hoe gaaf is dat?
Ik heb geleerd deze overtuigingen niet alleen ‘aan’ te kunnen zetten bij mezelf, maar ook bij anderen. Gaaf hè? Wil je dat ik je hierbij help? Ook dat doe ik graag. Bel of mail me.
Nu nog actie
Want met het versterken van een nieuwe gave overtuiging alleen kom je er niet. Gevalletje wie A zegt moet ook B zeggen. A zeggen alleen kan wel, maar helpt je niet verder.
Eerste actie
Ik loop mijn agenda door en blok een paar dagen extra in tijden waar ik zie dat mijn agenda al aardig vol loopt. En ik hou me er ook aan want afgelopen tijd was leerzaam. Check!
Tweede actie
Ik zou volgende week een andere training volgen maar die gaat helaas niet door. Balen! Voordeel is wel dat ik opeens ruimte in mijn agenda heb. Die ik normaal gesproken direct op zou vullen met werk. Helemaal met alles wat is blijven liggen en wat ik al eerder had willen doen. Maar… ik heb hiervan geleerd! Ik neem 1 dag vrij op de dag dat mijn vriend ook vrij is. Check!
Dus lieverd, ik weet je dat je mijn blogs leest, wat voor leuks gaan we doen volgende week?
Misschien denk je: tjonge jonge, doe eens gek. Een hele dag vrij! Waarom geen week? Maar als je mij een beetje kent weet je dat ik van het type ‘eerst werken, dan spelen’ ben, dus dit is voor mij al heel wat.
Derde actie
Ik heb aanstaande vrijdag tussen 13.00 en 15.30 uur ruimte in mijn agenda. En dat laat ik zo. Het wordt heerlijk weer en ik ga er lekker van genieten.
Check!
Trots
Als ik dit zo opschrijf en weet dat ik er ook naar ga handelen, voel ik me trots. Wat gaaf! Persoonlijke groei en ontwikkeling is altijd veel meer waard dan het bedrag wat er tegenover staat. Ik geef mezelf een schouderklopje dat ik hier tijd voor vrij heb gemaakt. Ook al kwam het qua agenda niet helemaal gelegen. Het is weer een belangrijke les voor de rest van mijn leven.
Ook overtuigingen versterken?
Bel of mail me, dan maken een een afspraak (aanstaande vrijdag kan ik niet).
Misschien wil je eerst meer over mijn trainingen horen?
Dan kom je vanavond toch lekker naar de gratis Workshop in Oudkarspel? We starten om 19.30 uur en het kost je geen cent. En ik garandeer je dat je rijker weggaat dan dat je kwam. Waarom zou je het niet doen?
Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je van dit blog vindt.
Deel dit blog gerust.
Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?
Geen bloginspiratie
/6 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusBlogs. Ze rollen vaak zo van mijn toetsenbord. Meestal vang ik iets op tijdens een training of in het dagelijks leven en ga ik daar over schrijven. 9 van de 10 keer 1 of 2 dagen voordat een blog er uit gaat. Maar nu gebeurt er niks. Al een paar weken. Vandaar dat je afgelopen tijd een paar filmpjes hebt ontvangen. Die zijn weliswaar ook bedoeld om zo nu en dan te versturen maar niet zo snel achter elkaar.
Stuks of 6 blogs achter elkaar
Afgelopen zomer, toen ik na een paar heerlijke vrije weken net weer van start ging, vlogen de blogs van mijn toetsenbord. Alles wat ik zag en hoorde was aanleiding om iets over te schijven. Dat had ik nog niet eerder gehad maar het was wel lekker. Onderwerpen genoeg.
Maar nu wil het maar niet vlotten
Ik vraag me af hoe dat komt en ik weet het direct: ik heb mijn agenda te vol gepland en mijn hoofd daarmee ook. Sinds begin januari heb ik of groepstraining, of 1 op 1-training of coaching of ik volg zelf training. Stuk voor stuk hartstikke leuk. En ik heb me laten verleiden tot ‘overplannen’; een te volle agenda dus.
Weekend is heilig
Wanneer ik in het weekend training geef, heb ik mijn weekend door de weeks. En, gebeurt wat er gebeurt, weekenden zijn heilig wanneer ze ook vallen. Telefoon uit, mail blijft dicht. Dat heb ik wel geleerd in het verleden en het gaat me goed af. 99 van de 100 keer dan want afgelopen tijd was het anders.
Groepstrainingen had ik al staan.
1 op 1 training? Ach, het is maar een ochtendje; past er precies tussen.
Coaching? Ja natuurlijk joh, kom maar. Je belt immers niet voor niks toch?
Zelf cursus volgen? Leuk! Komt eigenlijk niet helemaal lekker uit maar het past wel precies tussen 2 trainingen in. En mijn eigen groei staat boven alles en dus gaf ik me op. Agenda vol en even geen tijd om een blog te schrijven dus.
Nog 1 dag zonder afspraken over
Belt een bedrijf, of ze nog een dag op herhaling kunnen komen in de tussentijd. ‘Ken net’, zie ik in mijn agenda. Ach, komt niet helemaal lekker uit maar het kan wel. Afspraak gemaakt en ach, een blog, dat komt wel.
Weekend niet heilig
En zo betrap ik me er op dat ik op mijn ‘zaterdag’ (die dus ook door de weeks kan vallen), toch een paar uurtjes aan het werk ben. Allemaal ditjes en datjes. Kleine klusjes die altijd meer tijd vragen dan ik van tevoren had ingeschat. De volgende ‘zaterdag’ doe ik dat weer. Ondanks dat geen blog.
Weer wat geleerd
Tja, weer wat geleerd dus. Maar dat zeg ik nu wel maar wat doe ik aan de verleiding om toch ‘ja’ te zeggen tegen iemand terwijl het eigenlijk niet kan? Afgelopen december heb ik verschillende keren ‘nee, sorry, dan kan ik niet gezegd’ tegen mensen die training of coaching wilden of een andere afspraak wilden maken. Het kostte me veel moeite maar ik zag mijn agenda alweer vollopen en ik heb er voor gezorgd dat ik die laatste week in december vrij had. Goed zo!
Hoezo lukte het toen wel?
Blijkbaar dacht ik in december dat ik in januari en februari weer alle tijd van de wereld zou hebben en heb ik op allerlei dingen ja gezegd. Leuke dingen, dat zeker. Maar ben ik even vergeten dat of afspraken hebben of weekend voor mij niet werkt. En dat ik af en toe een dag in mijn agenda nodig heb die zonder afspraken is. Voor offertes, bedrijfsafspraken, administratie, mails, het vizier voor de komende tijd, mijn derde e-book (al lang in de planning maar nog niet van gekomen) en de blogs en alle andere zaken.
Ik scrol even naar mijn agenda
Ik zie dat ik over een paar weken waar groot in het rood ‘Vrij houden van afspraken’ staat, ik ook gewoon een coachingsgesprek heb ingepland. Onder het mom van, ach, dat kan wel even. Dat werkt natuurlijk niet Assie.
Waar heeft dit mee te maken?
Ik wil anderen een plezier doen en ik wil ze dolgraag helpen. Dat is mijn ding! Dat is één kant van het verhaal. Het andere is, misschien herken je het van mijn blog over mijn auto uit 2017 (schandalig ?), dat ik opgegroeid ben op een fruitteeltbedrijf en dat de les van ‘één hagelbui en de oogst is weg’ er voor mij voor zorgt dat ik niet zo makkelijk geld uitgeef. De positieve kant er van is dat is heel goed kan sparen. Het appeltje (…) voor de dorst is er wel. Maar de andere kant is dat ik het gevoel heb dat ik ‘altijd aan het werk moet’.
Ik mag geen vrije tijd nemen, ik mag niet genieten, ik moet nuttig bezig zijn, is dat het?
Het toeval (dat niet bestaat overigens) wil dat ik over 3 uurtjes cursusdag 2 heb. Voor de duidelijkheid: ik ben zelf cursist deze dagen. We hebben het 3 dagen lang over het aanpakken van overtuigingen en het reduceren van stress. Ik ga eens goed kauwen op welke overtuiging daadwerkelijk ten grondslag ligt aan mijn te volle agenda. En ach, mijn onbewuste weet dat al lang.
Zou zomaar kunnen dat ik daar binnenkort een blog over schrijf… ?
Ben je benieuwd wat voor jou maakt dat je doet wat je doet en laat wat je laat?
Op 12 februari aanstaande geef ik weer een gratis Workshop (die al maanden ingepland staat overigens ?). Ik vertel je hoe je meer grip kunt krijgen op je denken en doen en ik geef je inzicht in het ontstaan van miscommunicatie. Je bent van harte welkom.
Dinsdag 12 februari – 19.30 uur – Het Behouden Huis – Dorpsstraat 850 – Oudkarspel.
Laat je even weten dat je komt?
Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?
‘Nou zorgen ze maar eens goed voor míj!’
/2 Reacties/in Blog /door Astrid EntiusDit hoorde ik laatst iemand zeggen: ‘Nou zorgen ze maar eens goed voor míj!’. De ondertoon was duidelijk voelbaar: irritatie (omdat er niet eerder of te weinig voor haar gezorgd is), teleurstelling (dat mensen niet in de gaten hebben hoeveel ze voor hen doet en dat ze dat niet terugkrijgt) en pijn en vermoeidheid (omdat ze al zoveel voor anderen gezorgd heeft en ze maar geeft en geeft en geeft).
Verwacht jij ook dat anderen ‘nou maar eens’ goed voor jou zorgen?
Dat is een mooie verwachting. Maar er zit een mooi woord in het woord verwachting: wacht. Voor je het weet wacht je tot je een ons weegt tot anderen ‘nou maar eens’ goed voor jou gaan zorgen.
Anderen kunnen niet ruiken wat jij nodig hebt
Blijkbaar is er al heel wat aan vooraf gegaan. Met de genoemde irritatie, teleurstelling, pijn en vermoeidheid tot gevolg. Als je steeds voor anderen klaar staat, heb jij hen geleerd dat dat is wat je doet. Als je daar opeens mee stopt en wacht tot je het terugkrijgt, zou de teleurstelling nog wel eens groot kunnen zijn.
Zeggen wat je nodig hebt
Het klinkt zo eenvoudig. En dat is het eigenlijk ook. Benoem wat je voelt, wilt en verwacht. Vertel als je je rustig voelt dat je niet tevreden bent en wat je wensen zijn. Niet vanuit irritatie. Dat geeft immers alleen maar meer irritatie en brengt je nog verder van huis. Want dan krijg je weer niet wat je nodig hebt. En zo gaat het cirkeltje maar door.
Nog niet zo makkelijk?
Misschien vind je het spannend om echt te zeggen wat je voelt, wat je wilt en wat je nodig hebt. Ik help je daar ontzettend graag bij. Mijn trainingen gaan namelijk over jóu. Over wat je doet en welke reactie van de ander dat teweegbrengt. Wil je een andere reactie, dan heb jíj iets anders te doen. Verwachtingen bij de ander neerleggen gaan je niet helpen. Je kan een ander ook niet veranderen want dat is aan die ander. Je kan wel beter leren vertellen hoe het met je is en leren vragen stellen zodat de ander jou beter leert kennen. Je leert jezelf ook beter kennen.
Gebruiksaanwijzing
Iedereen heeft zijn eigen gebruiksaanwijzing. Ik help je ontzettend graag met het ontdekken van je jouwe. Hoe gaaf zou het zijn om eens vrijblijvend online met mij te kletsen?
Nog vragen?
Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt.