Waar ik op terugkom? Dat lees je zo. Eerst iets anders:
De laatste avond Workshop zit er op. Het was een bijzonder waardevolle avond. Wauw! Wat een inzichten en wat een energie!
Het alternatief voor deze avond? Een dag Workshop op 11 januari: En nu ik; doen wat goed is voor míj. Voor iedereen die het zat is om steeds maar voor een ander klaar te staan en zichzelf te vergeten. Kom je ook?

En dan nu waar ik op terugkom:

‘Heb je deze ook te koop?’

‘Eh…’, nou niet helemaal. Ik heb wel de standaards, daar vraag ik een tientje voor.’

Ze heeft ze zien hangen in de wc: mijn oneliners. Kleine kaartjes met allerlei uitspraken. Ze wil de standaard niet. Die kaartjes zijn te groot. Ze wil de kleine. En vraagt dus of die ook te koop zijn.

Ik heb deze vraag al eerder gehad

En dus is er blijkbaar behoefte. Ik vraag wat ze er voor over zou hebben en als ze antwoord geeft zegt een medecursist van haar; ik wil ze ook!

Grotere behoefte

De helft van de groep blijkt de kaartjes te willen. In kleine vorm dus. Wat leuk! ‘Ik zeg niks toe’, zeg ik, ‘maar ik ga mijn best doen om ze morgen klaar te hebben.’ Ik bel direct mijn secretaresse om het bestand te updaten.

Heel tijdrovend

Als de cursisten de deur uit zijn print ik de oneliners op A4: op verzoek van mijn printer stuk voor stuk. Dat is heel tijdrovend. Als ik mijn printer niet gehoorzaam maakt ie er een zootje van, dus volg ik toch maar  braaf zijn instructies.
Daarna snijd ik de oneliners stuk voor stuk uit. Wat een werk! denk ik na 1 A4’tje.

Maar ja… ik heb het beloofd

Dus snijd ik ook het volgende A4’tje. Als ik de eerste set af heb en met de tweede bezig ben, besluit ik dat ik de tweede afmaak en het daar bij laat. De cursisten die voor de laatste versie kiezen krijgen korting.

Dat kan je niet maken

Die gedachte gaat heel even door mijn hoofd. Maar hè, ik heb er al een werkdag van een uurtje of tien opzitten en ben nu al ruim een uur bezig met die kaartjes en ik heb nog 5 sets te gaan. Dit is niet handig. De cursisten hebben morgen meer aan me als ik nu de boel de boel laat en morgen weer fris en fruitig voor de groep sta.

Wat denk je?

Ik heb de groep een video gestuurd en uitgelegd hoe of wat. En wat denk je? De ongesneden sets waren het eerste weg!

Durf jij ergens op terug te komen?

Of ben je van ‘beloofd is beloofd’? Dat had ik wel altijd: ik heb het toegezegd dus ik móet het wel doen. Al gaat het ten koste van mijn energie, van mijn slaap, van wat dan ook, want ik heb het toch beloofd?
Dankzij NLP heb ik geleerd om ook goed voor mezelf te zorgen, en niet de ander altijd voor te laten gaan en maar af te wachten of er dan nog wat energie over zou zijn voor mij.

Je las een blog van mij, Astrid Entius

Reageren mag altijd (dat vind ik leuk!) en delen ook!
Wat ook mag is jezelf inschrijven de blogs per e-mail te ontvangen.

Mogelijkheden:

• Workshop En nu ik; doen wat goed is voor míj – zaterdag 11 januari
• NLP in een notendop – korte NLP trainingen in kleine groepen
• Coaching – individueel – voor snel en effectief inzicht
• Online coaching – ideaal als je eerst eens rustig wilt kennismaken

En verder:

• Astrid, wie?
• Wat cursisten ervan vinden

Voordat ik verder ga, eerst iets bijzonders. Dinsdag 12 november aanstaande geef ik voor de laatste keer de gratis avondworkshop: En nu ik; doen wat goed is voor míj. Het is de laatste keer dat het gratis is en het is de laatste keer dat het ’s avonds is. Aanmelden kan via https://www.astridentius.nl/workshop/.

Mitochondriën…, leptineresistentie…, macronutriënten…, ik geef toe; het heeft me af en toe flink geduizeld. En dat doet het nog. Heb ik alles begrepen? Nee. Heb ik veel geleerd? Absoluut!

Oersterk Coach

Afgelopen tijd heb ik de opleiding Oersterk Coach Level 1 van Richard de Leth gevolgd. Eerder schreef ik al over mijn eigen hobbels en obstakels op de weg richting aanmelden (dit kan ik niet, zal ik niet snappen enz.) maar gelukkig kon ik daar snel overheen stappen (want het is oude-ver-over-datum-bullshit) en heb ik me ingeschreven. En intussen alweer afgerond dus.

Iets anders dan verwacht

Ik vond het best technisch. Veel termen dat ik dacht? Wat?!?!?! Waar gaat het over? Uiteraard zitten er mensen in de zaal die daar thuis in zijn. Maar er zitten ook veel mensen in de zaal die er net als ik nog nooit van gehoord hebben.

Praktische tips

Maar ook praktische tips. Zoals bijvoorbeeld dat iemand die maar niet in actie kan komen er voor zou kunnen kiezen het supplement Mucuna Pruriens (fluweelboon) te nemen (ik kan de tip geven, maar ben uiteraard geen arts). Of dat uitstellen te maken kan hebben met het eten van teveel bewerkte koolhydraten. Interessant!

Energiefabriekjes

Dat bewegen goed is weet iedereen, geen nieuws onder de zon. Maar nu weet ik dat we energiefabriekjes hebben (mitochondriën heten ze). Die halen energie uit vet (helpen dus met afvallen). Ze zitten in je spieren. Hoe meer spieren je hebt, hoe meer energiefabriekjes, hoe meer energie dus. Aha. Daarom is alleen wandelen niet voldoende.

Voorkeur voor lui zijn: saboteur

We hebben een enorme voorkeur voor lui zijn, voor gemak. Dat heeft te maken met onze saboteur die energie wil besparen omdat het kan zijn dat je energie nodig hebt omdat je op de vlucht moet slaan. Bovendien kost het vinden, vangen en uitgraven van eten ook heel veel energie. Daarom zegt onze saboteur: doe niks! spaar energie!

Regisseur

En zo koppel ik dat weer aan mijn eigen werk. Ik heb al diverse blogs over de saboteur geschreven. Hoe snoer je je saboteur de mond? Door je regisseur in te zetten! Deze kiest voor actie, voor groei, voor dat wat wél goed is voor jou. Hoe zet je die regisseur in? Door mijn NLP in een notendop-trainingen te volgen! Ik leer je hoe.

Veel opgeleverd

En zo laat ik de technische informatie links liggen, maar de praktische informatie rechts, kan ik veel prima koppelen aan dat wat ik al weet, waar ik achter sta en wat ik de mensen zelf meegeef en is veel in de Oersterk Coach opleiding super handig en direct toepasbaar. Gaaf zeg!

Rusteloze benen

Zo had ik vorige week iemand in de coaching die allerlei dingen benoemt waar ze momenteel tegenaan loopt. Zo ook rusteloze benen. Dat heb ik gehad! denk ik ergens in mijn achterhoofd. Als ik haar heb uitgezwaaid pak ik het enorm uitgebreide lesboek er bij. Ik wil het weten.

IJzertekort

Rusteloze benen blijken te maken kunnen hebben met ijzertekort. Kijk, dat vind ik nou leuk. Ik mail dit aan haar door en doe er een overzichtje bij van de voedingsmiddelen waar ijzer in zit (o.a. cacaopoeder, cashewnoten en gekookte spinazie).

Er uit halen wat belangrijk voor je is

Zo heb ik uit deze opleiding gehaald wat belangrijk is voor mij. Mensen die consulten (willen gaan) geven zullen er andere dingen uithalen. Mensen met weer een andere insteek leren weer andere dingen uit deze opleiding. Dat is het leuke. Je volgt met verschillende mensen dezelfde opleiding, en ieder doet er weer iets anders mee.

Buffettafel

Zie het als een buffettafel. Je loopt er langs, het ene lijkt je lekker, het andere laat je liggen. Daarna ga je nogmaals heen en pak je iets voor een tweede keer en probeer je nog iets anders. Zo werkt het met leren ook. Iedereen pakt wat ‘m ‘smaakt’.

Zo ook bij mij

In mijn trainingen zie ik het elke keer weer. Wat de een direct snapt en meteen toepast, is voor de ander nog een beetje wazig. Maar die ander haalt weer iets heel anders uit de training. Dat kan ook niet anders want we zijn allemaal anders. We hebben een andere insteek, een andere achtergrond, andere plannen, noem maar op.

Waardevol

Heb ik alles onthouden en begrepen? Nee, absoluut niet. Heb ik er veel aan gehad? Nou en of! Ik snap en begrijp op een nog diepere laag waarom bewegen, gezond eten en ontspannen zo ontzettend belangrijk is voor ieder mens. Ik ben groeigierig (niet leergierig, leren doet me aan school denken en daar was ik niet zo van) en ik ben weer gegroeid. En een mens kan niet genoeg groeien, daar wordt ie rijker van.

Ook groeien?

Wil je ook groeien? Beter voor jezelf zorgen? Een leuke waardevolle avond hebben met veel inzichten? En dat ook nog eens gratis?
Kom dinsdag 12 november naar mijn laatste gratis avondworkshop. Zoals ik al aangaf is het de laatste keer dat het ’s avonds is en het is de laatste keer dat het gratis is. Daarna ga ik een paar workshopdagen per jaar geven, en daar hangt een klein prijskaartje aan.
Meld je aan voor de laatste gratis avondworkshop En nu ik; doen wat goed is voor mij 

Tot 12 november!

Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt.

Wil jij ook de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?

Voor alles wat je meemaakt zijn er verschillende versies.
Welke versie heeft jouw voorkeur en ben jij geneigd te vertellen?

Vakantie Zweden (1)

Mijn vriend en ik zijn deze zomer op vakantie geweest naar Zweden. Nou ja, zomer… We hebben 2 droge dagen gehad in 14 dagen tijd.

En natuurlijk was het de week ervoor prachtig weer (en hebben eerst nog overwogen om een week eerder te gaan, maar vakantie eenmaal aangevraagd leek ie vast te staan).

En, alsof dat nog niet genoeg is, toen we vertrokken (een dag eerder want we waren het slechte weer zat, werd het de dag erop mooi weer!

Dat hebben wij weer

We gingen heen met regen, enorme regen zelfs. Een aquaplaning in Zuid-Zweden niet te kort. Echt enorm schrikken af en toe. Eenmaal daar: regen, regen, regen.

Dacht je dat het droog was en kwam er een streepje zon, jawel, geniet er maar van want met een seconde of 4 á 5 is het weer grauw en hoppa: daar is de regen weer. Dat hebben wij weer!

Gekneusde ribben

Alsof dat nog niet genoeg was, had ik ook nog eens mijn ribben gekneusd. Je verzint het niet! We hadden zowaar een paar droge uren (echt waar) en we mochten daar bomen omzagen en in stukken hakken (leuk, leuk, leuk!) dus daar waren we mee bezig.

Maar een week voor vertrek tilde mijn vriend me op tijdens popweekend Schagen (jawel, ik heb een sterke vent!) en plop, er verschoof of knapte iets. Hoe dan ook: zere ribben. Of gebroken, geen idee. In ieder geval: ze waren niet blij.

Maar…, het mag ook wel eens mee zitten, de pijn was best te doen. Tenminste…, zo leek het. Want…, na een paar uurtjes boomstammen sjouwen en zagen zeiden mijn ribben: de groeten! (ja hoor, mijn ribben kletsen met me ?) en kon ik nog geen kan thee optillen van de pijn.

Wintervest, pantoffels en dekens

Het was koud. Een graad of 10 ’s avonds en daar zaten we dan: pantoffels en wintervesten aan (met tegenzin ingepakt), dekens over ons heen. Pantoffels! Wintervest! Dekens! IN AUGUSTUS!

Op een gegeven moment gaan we naar bed: te koud.

Muggen en dazen

Alsof dat nog niet genoeg is waren er weel hongerige muggen en dazen. Yep, bij het minste minuutje droog weer en bij het kleinste zonnestraaltje meldden ze zich die zich wellustig tegoed deden aan ons. Ondanks het muggenspul. Misschien was het muggenvoeding? ?

Kuilen in de weg

Dan zaten we ook nog eens halverwege een onverharde weg van zo’n 25 km lang. Dat is niks zou je denken. Nee, zo lijkt het inderdaad maar er zaten veel diepe kuilen in waardoor we zo’n 30 km per uur reden. Een ritje naar de supermarkt (16 km verder) duurde daardoor een half uur. Enkele reis.

Als het nog lang duurt gaan we naar huis

Dat zei mijn vriend op een gegeven moment en ik was het roerend met hem eens. Helemaal omdat het in Nederland mooi weer was. Dat hebben wij weer natuurlijk.

We hadden gerust af en toe droog weer en soms ook zon maar als het dan weer een aantal uur regende waren we het zat.

Eerder vertrokken

Na welgeteld 2 droge dagen in 14 weken (ik weet het, ik had het al gezegd maar wil het toch nog even benadrukken) zijn we een dag eerder naar huis gegaan.

En wat denk je? Twee weken lang heel omzichtig alle kuilen ontweken om de lak van mijn auto zo netjes mogelijk te houden én de ramen heel te houden, tik! op weg naar huis op de ‘snelweg’ (hebben ze niet echt daar in Zweden) een steentje tegen mijn ruit. Pats!

Vakantie Zweden (2)

We hadden een vakantie geboekt naar Zweden. Zin in! We zien op voorhand dat de weersverwachting niet geweldig is. Wat doen we? vroegen we ons af. Boeken we alsnog een zonvakantie (je hebt immers altijd een keus) of gaan we toch, maken we er het beste van en hopen we dat het meevalt?

Alternatieven bekijken

Heel even bekijken we de alternatieven want tja, we zagen de bui al hangen… ?. Terwijl we dat aan het doen zijn merken we dat we eigenlijk helemaal geen zin hebben in een andere bestemming. Ik word niet blij van 30+ graden en drukte en mijn vriend geeft aan dat ie uitkijkt naar Zweden omdat hij Zweden nooit als vakantiebestemming overwogen heeft maar inmiddels enorm uitkijkt naar dat land en het hout hakken.

Zweden dus!

We gaan. Op de dag van vertrek is het ook in Nederland slecht weer dus dat scheelt. Dat was het de hele eerste week overigens :-). We overnachten in Malmö en belanden in een soort Popweekend Malmö. Groots optreden op groots podium. Veel reuring en blije mensen; de vakantie is begonnen!

Uitgerust op weg naar midden Zweden

Gelukkig maar dat we een overnachting hadden want onderweg regende het zo ontzettend dat we door de aquaplaning extra op moesten letten. Het was af en toe even flink schrikken maar meer ook niet.

Boodschappen gedaan

Voor we bij het huis waren deden we nog even boodschappen (ben er 3 jaar terug ook geweest; de eigenaar van het huis is inmiddels een hele lieve vriendin geworden) want ik herinner me vaag een hobbelige weg. En jawel daar zijn we.

Regen

De regen klettert op het dak. Welk dak? Het verandadak! Echt er is een veranda. Zo heerlijk met regen want dan kan je toch buiten zitten! En wat doet mijn vriend in de kleine droge periodes tussendoor? Die scharrelt stenen bij elkaar, haalt hout, zet 2 ‘pilaren’ neer en vindt iets wat als dak kan dienen zodat het vuurtje blijft fikken. Weer of geen weer; wij zitten lekker vuurtje te stoken.
Geweldig!

Pantoffels, wintervest en deken

Tja, het was af en toe fris daar. Zeker ’s morgens en ’s avonds. Maar gelukkig waren we goed van huis gegaan en waren we goed bestand tegen de kou. Een enkele keer gingen we omdat het toch te koud was eerder naar binnen en op tijd naar bed. Ook lekker want het was heel goed slaapweer!

Slecht weer, zere ribben en toch…

Op een droog moment zijn we hout gaan hakken en zagen. Geweldig! Wat genoten we er van. Alleen was het te veel voor mijn gepijnigde ribben en keek ik verder toe hoe mijn vriend zich vermaakte met bijl en handzaag.

Maar… als gezegd, de veranda was geweldig en er stond zo’n ‘hang-ei’; zo’n hangstoel waar je ook een beetje in kan schommelen. Ik was er niet uit weg te slaan. Zoooo lekker!

En die natuur daar. Echt geweldig. Zo groen! (niet zo gek met die regen natuurlijk ?). En die stilte. Helemaal mijn ding! Ik had het graag mee naar huis willen nemen.

Zelf tot mijn eigen verbazing had ik het ondanks de regen en zere ribben toch naar mijn zin. Leerzaam!

Rondvaartboot

Omdat de pijn na een dag of 4 langzaamaan afnam en mijn vriend  er op een gegeven moment wel uit wilde (goed dat ie het aangaf want ik kan geen genoeg krijgen van rust en stilte), zijn we een dagje naar Karlstad gegaan. Koud! Dat wel. Snel een plekje opgezocht waar we een bakkie konden doen om door te warmen. Ietwat krom in augustus maar goed, we wisten van tevoren wat voor weer we zouden krijgen.

We hebben een tochtje gemaakt in een rondvaartboot, dit kon tenminste ribtechnisch gezien. We waren de enige. Hilarisch!

Wandelen

Toen het nog weer wat beter ging met mijn ribben zijn we gaan wandelen. Lang leve ‘wij ochtendmensen’ (mijn vriend en ik waren vaak om 7 uur al weer beneden) en de weerapp. Het was ’s ochtends soms droog en zo konden we op tijd op pad en  zien hoe lang we ongeveer konden lopen. Mooi zeg! Die natuur! Die meren! Die stilte. Heerlijk! Je komt geen mens tegen, echt zalig.

Dagje eerder naar huis

Tja, die regen. Hoe leuk en mooi ook daar, op een gegeven moment was het wel klaar (wat ons betreft dan, de weergoden dachten er iets anders over) en besloten we een dag eerder naar huis te gaan.

Duik in het meer

De dag voor vertrek waren we bij 10 graden samen het meer in gegaan. Het was er zó mooi, we vonden het zonde om er niet in te zwemmen. Hoe fris dan ook. En ik voelde me zo verkwikt dat ik het de dag erna weer wilde.

Dus: op de dag van vertrek lag ik bij 9 graden om 05.20 uur (yep, ochtendmens hè ?) in het meer. Afdrogen, kleren aantrekken en gaan. Op naar de zomer in Nederland.

Week zon toe

Terug in Nederland was het zomer! Flink veel zon en hittegolf. Gelukkig hadden we nog een week vrij, konden we genieten van de schaduw en de warme avonden (fikkie stoken!) en her en der in en rond het huis rommelen.

Geslaagd!

Was het een geslaagde vakantie? Jazeker! Want waarom gingen we heen?

Samenzijn. Check!
Rust. Check!
Natuur. Check!
Kop leeg maken. Check!
Even de boel de boel laten. Check!

Terugkomend op mijn vraag

Welk verhaal vertel jij? Het is namelijk 2 x dezelfde vakantie.
Wat vertel jij als je iets hebt meegemaakt?
Ben je geneigd om de mindere kanten te benadrukken? (dat is onze natuurlijke neiging wel vaak) of kijk je naar de positieve dingen?
Hoe kijk jij naar een gemiddelde (werk)dag? Wat blijft je bij? De leuke dingen of de minder leuke dingen?

Interessante bewustwording.

Positieve bril

Alles start met een positieve bril en het besef dat je altijd een keuze hebt. Vind je dat nog niet zo makkelijk? Heb je daar moeite mee? Ik help je graag de zonnige kant te zien. Ook als het regent! ?

Gratis tips

Wil je ook positiever kijken? Meld je dan nu aan voor een half uur gratis tips via Skype (of Zoom of Facetime of wat dan ook).

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

Nog vragen of liever een afspraak maken?

En nu ik

Op 12 november aanstaande geef ik weer een gratis Workshop: En nu ik; doen wat goed is voor jóu.’.
Ook jij bent van harte welkom.

Dinsdagavond 12 november – 19.30 uur – Het Behouden Huis – Dorpsstraat 850 – Oudkarspel
Laat je even weten dat je komt?

Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt. 

Deel deze tips gerust!

Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?

‘Wat ga je doen in Afas Live volgend jaar Richard?’
Ik ben bij de kick-off meeting van de opleiding tot Oersterk Coach van Richard de Leth. Richard deed eerst een praatje en eindigde met: ‘Kom allemaal lekker mee naar buiten voor een oerborrel. Kom naar me toe als je vragen hebt, en als je een knuffel wilt kan dat ook.’
Met de oerborrel achter de kiezen (water uit een kan met komkommer en paprika, geweldig lekker) loop ik op deze tropische zaterdag naar Richard toe.

Knuffel

‘Ik kom voor de knuffel’, zeg ik terwijl ik mijn tas laat vallen en mijn armen spreid.
Hij lacht, staat op, en geeft me een slanke en stevige knuffel.
‘Tjonge, jonge, wat een energie heb je zeg’, zeg ik tegen ‘m. Hij begint te praten, het enthousiasme en de passie straalt er vanaf.

Mag ik je een tip geven?

Dat mag. ‘Je bent echt een geweldige spreker’ zeg ik. ‘Enthousiast, gepassioneerd. Super! En, wat ik merk, dat je in je enthousiasme zo snel praat dat ik geen tijd heb om te laten bezinken wat je zegt. Je kan je voorstellen dat wanneer je wat rustiger praat al dat waardevols dat je zegt nog beter binnenkomt. En wauw, wat een passie!’
Hij legt uit dat hij zoveel te vertellen heeft dat ie wel uren door kan gaan. Dat neem ik direct van hem aan.

Afas Live

‘Een vraag nog’, zeg ik. Op Facebook had ik gezien dat ie bij Tony Robbins was geweest en dat je vervolgens vroeg wie er volgend jaar naar Afas Live komt als ie daar staat. ‘Wat ga je eigenlijk doen in Afas Live volgend jaar?’
‘We vieren dan ons jubileum en we zijn bezig Afas Live te boeken. Dat valt nog niet mee maar we werken eraan. We zijn bezig met sprekers uitnodigen, Arie Boomsma bijvoorbeeld.’

Ik wil dan ook in Afas Live spreken!

Dit giert door mijn lijf. Het zou een gigantische stap uit mijn comfortzone zijn én een gave toevoeging aan die dag. Leerzaam voor iedereen.

Bovendien volg ik Richard al jaren en ben ik sinds 2004 geïnteresseerd in voeding en gezondheid dus ik vind dat ik er wel bij kan. Ik ga tenslotte in september met zijn opleiding starten dus in juni volgend jaar is mijn kennis nog groter. Dat gecombineerd met alle andere kennis die ik heb, waardevol toch voor alle mensen in Afas?

Ik voel het enthousiasme in mijn lijf want ik wil ook meer bijdragen aan de gezondheid van mensen. Hoe gezondere mensen, hoe tevredener en hoe vredelievender. Dus: een mooiere wereld.

De spanning in mijn lijf vertelt me hoe belangrijk dit voor me is.

Maar daar is de saboteur

Ik heb al vaker over de saboteur geschreven, maar o, o, o, wat is die toch creatief. Ingesteld op energie sparen en vooral IN de comfortzone blijven en zeker niet, al is het maar met het puntje van je teen, er buiten. Dus wat zegt mijn saboteur tegen me? Nee joh, doe effe gewoon. Arie Boomsma… en dan jíj? Echt niet!
Dus ik laat het gaan…

Muts!

Jemig, muts! zeg ik tegen mezelf als Richard anderen alweer de hand schud. Kans laten lopen. Waarom heb ik het niet gevraagd? Sabotage natuurlijk. Ik neem me voor om zodra ik thuis ben een berichtje te sturen. Zo is het niet!

In de warme auto kauw ik nog even na. Vreemd, toen ik Malle Babbe had gezongen voor een zaal van 80 zakenrelaties vroeg ik wel meteen de cabaretier of we samen konden gaan trainen. Hmmmm…, ik snap het al, dat is van een andere laag. Dit gaat om spreken voor een grote groep en op een andere manier een bijdragen leveren. Dat is het verschil.

Messenger bericht

Ik zit in de tuin, met de laptop op schoot (fout qua straling, ik weet het, ik  doe het ook eigenlijk nooit zo). Op de achtergrond volg ik het Nederlands elftal. Maar dit gaat voor. Ik open Messenger en voel de zenuwen door mijn lijf gaan terwijl mijn hartslag versnelt. Pfoe, blijkbaar is dit inderdaad een stretch/stap uit de comfortzone voor me.

Ik begin te typen

En pas de tekst een paar keer aan. Richard had bij de kick off dacht ik gezegd dat hij de berichten niet zelf beantwoord, dus ik richt ‘m ook een beetje aan Annet, zijn zus en P.A.
Terwijl de zenuwen feest vieren en mijn hartslag nog steeds een tandje sneller gaat, vind ik intussen van alles van de tekst en van mijn vraag.
‘Hij zal wel denken, daar heb je er weer zo één.’
‘Wel nee joh, misschien vindt ie het wel hartstikke stoer dat ik het vraag…’
‘Ik in Afas Live? Wat ga ik dan zeggen?’
‘Hé, ik weet heel veel! Mijn werk draagt ook bij aan gezondheid. Past perfect!’
‘Tjonge As, krijg je het nu niet een beetje hoog in je bol?’
‘Hé, ik kan dit. Het is een geweldige stap. Wat ik ga zeggen zie ik dan toch wel? In overleg met Richard?’

Al dit soort gedachten wisselen elkaar razend snel af. Ik vind de tekst te kort, te lang, onduidelijk, overdreven. Noem maar op.

NLP trainer en coach => enthousiaste en succesvolle NLP trainer en coach

Ik zet neer dat ik NLP trainer en coach ben. Zo zijn er 13 in een dozijn, denk ik direct. Waarom zou ie dan voor mij kiezen? Dus zet ik er – terwijl de kriebels in mijn buik een tandje harder gaan – enthousiaste en succesvolle voor. Enthousiast, want dat krijg ik werkelijk elke training terug.
En succesvol want ik  geef al bijna 11 jaar hele gave trainingen en heb al gigantisch veel mensen verder geholpen.

Niet tevreden, toch versturen

Ik lees mijn bericht aan hem nog een paar keer door. Schaaf bij, pas aan. En dan vind ik dat ik moet stoppen met mutsen. Want het blijft zo. Wegsturen dat bericht. Ik wil ook nog een klein stukje voetbal zien en er staat een bbq op  me te wachten dus ik klik – moet toenemende hartslag en nervositeit – op Verzenden.

Dit is mijn bericht

Hey Richard, onwijs bedankt voor vanmiddag. Je bent een echte inspirator!
(Hey Annet, als ik het goed begrijp beantwoord jij de Messenger-berichten toch?)

Ik heb net toen ik je om een knuffel vroeg een vraag laten liggen, maar stel je ‘m bij deze alsnog:
Hoe gaaf zou het zijn als ik – succesvolle en enthousiaste NLP trainer en coach – ook een uurtje kom spreken op jullie jubileumdag in Afas Live volgend jaar? Je bent immers met me eens dat een krachtige mindset ook belangrijk is toch? Vraag maar aan Tony Robbins ?.

Ik werk graag ook op deze manier mee aan je missie om 1 miljoen mensen leider van hun gezondheid te maken in 2022. Zullen we het doen?

Groetjes en een dikke digitale knuffel, Astrid

Meer info: www.astridentius.nl

Zenuwen

Mijn zenuwen komen pas langzaam tot bedaren. Pfoe. Nou ja, kunnen ze alvast wennen aan juni volgend jaar. ?

Agenda

Ik heb de datum (12 of 13 juni 2020) alvast geblokt. Het Universum kan ook maar van mijn plannen weten toch?

Het gaat om de groei

Wil ik graag in Afas Live staan, onderdeel uitmaken van het programma van Richard, uit mijn comfortzone stappen en groeien? Jazeker! Nog belangrijker is dat ik mijn wensen kenbaar maak. Aan Richard, aan het Universum en aan mezelf. En met het stellen van de vraag heb ik dat gedaan. Nu is het afwachten op zijn reactie.
Met kriebels in mijn buik.

Laat je hieronder bij ‘reactie’ weten wat je er van vindt? Vind ik leuk! 

‘…, en dus zei mijn zoontje: Papa, je lijkt wel een tovenaar!’, zegt een NLP in een notendop 1-deelnemer enthousiast.
Ik glim en glunder. Wat heb ik toch heerlijk werk.

Zoontje kon niet slapen

Hij heeft, zo jong als ie is, een beetje veel op zijn (kinder)bordje. Dat raakt me altijd. Wij mensen zijn bedoeld om in volle gezondheid, plezier en vrede te leven. Kindermensen helemaal. Dus als dat kleine mannetje niet helemaal lekker gaat, raakt me dat.

Maar goed nieuws: papa heeft training gevolgd

En dus vraagt ie aan zijn zoontje waar ie aan denkt en hoe dat er dan uit ziet. Dan gaat ie toepassen wat ie geleerd heeft in de training: spelen met het beeld.

‘Is het een film of een foto?
Zet het eens ver weg. Hoe voelt het nu?
Maak dat beeld eens zwart-wit. Hoe is dat?
Plaats het eens achter je? Neemt je vervelende gevoel nu af?

Papa en zoontje spelen net zo lang met het beeld totdat het vervelende gevoel van het kereltje weg is. Hoe gaaf is dat?

Hocus pocus?

Wel en niet. Als je dit onderdeel niet kent, lijkt het misschien zo. Zeker bezien door kinderogen. Maar onbewust slaan wij onze herinneringen op in een bepaalde weergave (beeld, geluid, gevoel). Is niks hocus pocus aan, heel simpel en verklaarbaar. En het werkt bij iedereen zo.
Als het een goed gevoel is kan je dat gevoel versterken. Heb je een herinnering met een vervelend gevoel, dan kan je dat afzwakken. En dat is precies wat papa deed. Gevolg: zoontje kan weer lekker slapen!

Wij bepalen zelf de intensiteit van ons gevoel

Misschien ken je wel mensen in je omgeving die in alle hevigheid vertellen over iets wat ze mee gemaakt hebben wat niet leuk was. Een enorme storm bijvoorbeeld, met veel schade. Het bijzondere aan ons mensen is dat er vaak van alles en nog wat bij gehaald wordt om het verhaal nog intenser te vertellen. Is dat altijd zo handig?

Intens vertellen is intens herbeleven

Minder leuke gebeurtenissen steeds in geuren en kleuren vertellen heeft vaak niet zoveel zin. Je slaat je herinnering als het ware in een ververste versie op; het staat je weer helder voor de ogen. En dat niet alleen: al je cellen voelen het weer optimaal. Niet handig toch?

Gelukkig werkt het ook andersom

Wanneer je iets intens gaafs, leuks of waardevols hebt meegemaakt en je vertelt er met dezelfde intensiteit/enthousiasme over, hou je de herinnering hieraan vers en levendig. En met een mooie ervaring is dat heerlijk.

Ook hierin ben jij dus zelf je regisseur

Welke (onbewuste) keuze maak jij? Vertel je minder leuke gebeurtenissen in geuren en kleuren of vertel je alleen de grote lijnen en blijf je weg van het vervelende gevoel?
En hoe doe je dat met leuke ervaringen? Zou je me dat hieronder bij Plaats een reactie willen laten weten?

Het gaat er om dat je doet wat werkt

En dat is voor iedereen anders. Handig om te beseffen wat je doet en of dat voor je werkt. Je kan je voorstellen dat het kan helpen om alert te zijn op wat het je oplevert wanneer je mindere ervaringen in volle hevigheid vertelt. Het kan je aandacht opleveren, dat is een mooie bijwinst. Maar weegt dat op tegen het versterken van het minder prettige gevoel? Wat doet dat met je lijf?

Doen wat goed is voor jóu

Dat is waar het om gaat. En beseffen wat maakt dat je doet wat je doet en de keuze hebben om het te veranderen. Wil je ook doen wat goed is voor jou? Kom dan lekker 18 juni (dat is al heeeeel snel!) naar de gratis Workshop. Er is ook plek voor jou!

Leuk als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt.