Offline

‘Je hebt een vakantiehuis in Zweden?!?’ zeg ik tegen Yolanda. Beelden van rust, prachtige natuur, normale zomerse temperaturen en lange dagen schieten aan me voorbij. Stuk voor stuk dingen waar ik blij van word.
‘Verhuur je dat ook aan anderen?’ Mijn enthousiasme neemt al toe. ‘Niet op grote schaal, maar jij mag er van mij in hoor.’

‘Wauw! Zweden! Lijkt me prachtig!’ ‘Je zou er van 25 juli tot en met 7 augustus in kunnen.’ ’25 juli al? Ai…, dan heb ik nog geen vakantie. Die begint pas 8 augustus.’ Mijn hersens kraken en maken afwegingen.

Het voordeel van ZZP’er zijn is dat ik ook ‘manager planning’ ben dus vakantie vervroegen is een optie. Maar dat wil ik eigenlijk niet want gek genoeg heb ik altijd een beetje het gevoel dat de zomer voorbij is als mijn vakantie voorbij is.
Herfst en winter worden wat mij betreft zo lang mogelijk uitgesteld.

Maar een paar dagen weg is natuurlijk leuk. De ervaringen met een wolkbreuk in de lekkende tent van vorig jaar staan me nog helder voor de geest. Ik kan natuurlijk gewoon een ander tentje regelen maar een – neem ik aan – waterdicht huis in Zweden klinkt ook heel aantrekkelijk.

Ik mag er nog even over nadenken en dat doe ik dan ook. Het gaat niet, het is te vroeg, denk ik eind april. Ik heb zo’n beetje alles aan de kant geschoven om de NLP MiniMaster 2 en 3-trainingen te schrijven en ik verwacht niet dat ze eind juli al klaar zijn.
Bovendien ben ik van het type ‘eerst werken, dan spelen’ (hoort bij één van de basismetaprogramma’s in NLP MiniMaster 3) en dus wil ik eerst het houtwerk schoonmaken, de dakgoten leeghalen, snoeien, opruimen, spullen naar Rataplan en de vuilstort brengen, noem maar op, en dan pas op vakantie.

‘Maar dan neem je je werk toch gewoon mee?’ zegt mijn vader. Ik ben verrast. Dat ik – iemand die toch met regelmaat in mogelijkheden denkt – daar niet aan gedacht heb verbaasd me zeer.
Een bevriende collegatrainer zegt me later dat ie er niet van opkijkt want ik scheid werk en privé altijd duidelijk. Vrij is vrij en werk is werk.

Ik besluit de stretch van het ‘eerst spelen, dan werken’ aan te gaan. Doordat het schrijven van de trainingen niet alleen op de eerste maar ook op de tweede tot en met tiende plaats staat, komt niet alleen de tuin snoeien maar zelfs het schrijven van een blog in het geding. Daardoor is blog ‘Dag Opa‘ een aantal maanden de laatste.

In de week voor vertrek voel ik met regelmaat onrust. Ik irriteer me aan de rommel in de garage, de tuin smeekt om een snoeibeurt en ik wil aan de slag. Nu! Nee As, eerst trainingen schrijven, dan naar Zweden en dan pas in en om het huis aan de slag, roep ik mezelf tot de orde.
Het kost me moeite maar het lukt.

Zweden is prachtig! Precies zoals gedacht: natuur, rust (het is daar gewoon echt stil!), langere dagen en aangename temperaturen. En als klap op de vuurpijl vind ik tot mijn vreugde heel veel biologische producten in de supermarkt. De eerste week werk ik aan mijn trainingen aan een prachtig stabureau (echt, een stapel tijdschriften met daarop een picknickmand doen wonderen). Ondanks dat ik nog één dagdeel NLP MiniMaster 3 heb te vullen, leg ik na deze eerste week mijn werk aan de kant. Vakantie!!!!

Ik lees boeken, maak Wasgij-puzzels en rijd onnodig veel kilometers op weg naar onvindbare wandelroutes met omschrijvingen in de categorie: bij die ene struik met die drie bessen moet je rechts afslaan. Als ik mijn veel luxere auto dan mijn eigen karretje op dag 3 al mopperend (staan aan de kant van de oorzaak heeft ook zijn grenzen ;-)) aan de kant zet vraag ik me af wat die ene auto daar doet. Verhip! Wandelroutes!

Weer thuis doe ik de boel in en rond huis, lees, puzzel, wandel (gewoon te vinden die routes!), bak appeltaart met mijn moeder, ga uit eten, noem maar op. Eerst weg en dan thuis, kon prima.

En toch…, de volgende keer liever ‘eerst werken, dan spelen’.