Arie Boomsma, Richard de Leth en ik. Waarom niet?

‘Wat ga je doen in Afas Live volgend jaar Richard?’
Ik ben bij de kick-off meeting van de opleiding tot Oersterk Coach van Richard de Leth. Richard deed eerst een praatje en eindigde met: ‘Kom allemaal lekker mee naar buiten voor een oerborrel. Kom naar me toe als je vragen hebt, en als je een knuffel wilt kan dat ook.’
Met de oerborrel achter de kiezen (water uit een kan met komkommer en paprika, geweldig lekker) loop ik op deze tropische zaterdag naar Richard toe.

Knuffel

‘Ik kom voor de knuffel’, zeg ik terwijl ik mijn tas laat vallen en mijn armen spreid.
Hij lacht, staat op, en geeft me een slanke en stevige knuffel.
‘Tjonge, jonge, wat een energie heb je zeg’, zeg ik tegen ‘m. Hij begint te praten, het enthousiasme en de passie straalt er vanaf.

Mag ik je een tip geven?

Dat mag. ‘Je bent echt een geweldige spreker’ zeg ik. ‘Enthousiast, gepassioneerd. Super! En, wat ik merk, dat je in je enthousiasme zo snel praat dat ik geen tijd heb om te laten bezinken wat je zegt. Je kan je voorstellen dat wanneer je wat rustiger praat al dat waardevols dat je zegt nog beter binnenkomt. En wauw, wat een passie!’
Hij legt uit dat hij zoveel te vertellen heeft dat ie wel uren door kan gaan. Dat neem ik direct van hem aan.

Afas Live

‘Een vraag nog’, zeg ik. Op Facebook had ik gezien dat ie bij Tony Robbins was geweest en dat je vervolgens vroeg wie er volgend jaar naar Afas Live komt als ie daar staat. ‘Wat ga je eigenlijk doen in Afas Live volgend jaar?’
‘We vieren dan ons jubileum en we zijn bezig Afas Live te boeken. Dat valt nog niet mee maar we werken eraan. We zijn bezig met sprekers uitnodigen, Arie Boomsma bijvoorbeeld.’

Ik wil dan ook in Afas Live spreken!

Dit giert door mijn lijf. Het zou een gigantische stap uit mijn comfortzone zijn én een gave toevoeging aan die dag. Leerzaam voor iedereen.

Bovendien volg ik Richard al jaren en ben ik sinds 2004 geïnteresseerd in voeding en gezondheid dus ik vind dat ik er wel bij kan. Ik ga tenslotte in september met zijn opleiding starten dus in juni volgend jaar is mijn kennis nog groter. Dat gecombineerd met alle andere kennis die ik heb, waardevol toch voor alle mensen in Afas?

Ik voel het enthousiasme in mijn lijf want ik wil ook meer bijdragen aan de gezondheid van mensen. Hoe gezondere mensen, hoe tevredener en hoe vredelievender. Dus: een mooiere wereld.

De spanning in mijn lijf vertelt me hoe belangrijk dit voor me is.

Maar daar is de saboteur

Ik heb al vaker over de saboteur geschreven, maar o, o, o, wat is die toch creatief. Ingesteld op energie sparen en vooral IN de comfortzone blijven en zeker niet, al is het maar met het puntje van je teen, er buiten. Dus wat zegt mijn saboteur tegen me? Nee joh, doe effe gewoon. Arie Boomsma… en dan jíj? Echt niet!
Dus ik laat het gaan…

Muts!

Jemig, muts! zeg ik tegen mezelf als Richard anderen alweer de hand schud. Kans laten lopen. Waarom heb ik het niet gevraagd? Sabotage natuurlijk. Ik neem me voor om zodra ik thuis ben een berichtje te sturen. Zo is het niet!

In de warme auto kauw ik nog even na. Vreemd, toen ik Malle Babbe had gezongen voor een zaal van 80 zakenrelaties vroeg ik wel meteen de cabaretier of we samen konden gaan trainen. Hmmmm…, ik snap het al, dat is van een andere laag. Dit gaat om spreken voor een grote groep en op een andere manier een bijdragen leveren. Dat is het verschil.

Messenger bericht

Ik zit in de tuin, met de laptop op schoot (fout qua straling, ik weet het, ik  doe het ook eigenlijk nooit zo). Op de achtergrond volg ik het Nederlands elftal. Maar dit gaat voor. Ik open Messenger en voel de zenuwen door mijn lijf gaan terwijl mijn hartslag versnelt. Pfoe, blijkbaar is dit inderdaad een stretch/stap uit de comfortzone voor me.

Ik begin te typen

En pas de tekst een paar keer aan. Richard had bij de kick off dacht ik gezegd dat hij de berichten niet zelf beantwoord, dus ik richt ‘m ook een beetje aan Annet, zijn zus en P.A.
Terwijl de zenuwen feest vieren en mijn hartslag nog steeds een tandje sneller gaat, vind ik intussen van alles van de tekst en van mijn vraag.
‘Hij zal wel denken, daar heb je er weer zo één.’
‘Wel nee joh, misschien vindt ie het wel hartstikke stoer dat ik het vraag…’
‘Ik in Afas Live? Wat ga ik dan zeggen?’
‘Hé, ik weet heel veel! Mijn werk draagt ook bij aan gezondheid. Past perfect!’
‘Tjonge As, krijg je het nu niet een beetje hoog in je bol?’
‘Hé, ik kan dit. Het is een geweldige stap. Wat ik ga zeggen zie ik dan toch wel? In overleg met Richard?’

Al dit soort gedachten wisselen elkaar razend snel af. Ik vind de tekst te kort, te lang, onduidelijk, overdreven. Noem maar op.

NLP trainer en coach => enthousiaste en succesvolle NLP trainer en coach

Ik zet neer dat ik NLP trainer en coach ben. Zo zijn er 13 in een dozijn, denk ik direct. Waarom zou ie dan voor mij kiezen? Dus zet ik er – terwijl de kriebels in mijn buik een tandje harder gaan – enthousiaste en succesvolle voor. Enthousiast, want dat krijg ik werkelijk elke training terug.
En succesvol want ik  geef al bijna 11 jaar hele gave trainingen en heb al gigantisch veel mensen verder geholpen.

Niet tevreden, toch versturen

Ik lees mijn bericht aan hem nog een paar keer door. Schaaf bij, pas aan. En dan vind ik dat ik moet stoppen met mutsen. Want het blijft zo. Wegsturen dat bericht. Ik wil ook nog een klein stukje voetbal zien en er staat een bbq op  me te wachten dus ik klik – moet toenemende hartslag en nervositeit – op Verzenden.

Dit is mijn bericht

Hey Richard, onwijs bedankt voor vanmiddag. Je bent een echte inspirator!
(Hey Annet, als ik het goed begrijp beantwoord jij de Messenger-berichten toch?)

Ik heb net toen ik je om een knuffel vroeg een vraag laten liggen, maar stel je ‘m bij deze alsnog:
Hoe gaaf zou het zijn als ik – succesvolle en enthousiaste NLP trainer en coach – ook een uurtje kom spreken op jullie jubileumdag in Afas Live volgend jaar? Je bent immers met me eens dat een krachtige mindset ook belangrijk is toch? Vraag maar aan Tony Robbins ?.

Ik werk graag ook op deze manier mee aan je missie om 1 miljoen mensen leider van hun gezondheid te maken in 2022. Zullen we het doen?

Groetjes en een dikke digitale knuffel, Astrid

Meer info: www.astridentius.nl

Zenuwen

Mijn zenuwen komen pas langzaam tot bedaren. Pfoe. Nou ja, kunnen ze alvast wennen aan juni volgend jaar. ?

Agenda

Ik heb de datum (12 of 13 juni 2020) alvast geblokt. Het Universum kan ook maar van mijn plannen weten toch?

Het gaat om de groei

Wil ik graag in Afas Live staan, onderdeel uitmaken van het programma van Richard, uit mijn comfortzone stappen en groeien? Jazeker! Nog belangrijker is dat ik mijn wensen kenbaar maak. Aan Richard, aan het Universum en aan mezelf. En met het stellen van de vraag heb ik dat gedaan. Nu is het afwachten op zijn reactie.
Met kriebels in mijn buik.

 

Laat je hieronder bij ‘reactie’ weten wat je er van vindt? Vind ik leuk! 

 

Ik geniet zoveel meer nu ik dat gewoon doe!

Afgelopen vrijdag was ik weer bij Caprera. Als je het niet kent: het is een openluchttheater in Bloemendaal. Echt ge-wel-dig. Als je daar nog nooit geweest bent móet je er gewoon een keer heen. Het is er echt prachtig.

Jaarlijks terugkerend evenement

Ik kwam voor de 3 J’s. – Als dat niet je muziek is, blijf lezen want het gaat niet over de muziek. – Elk jaar ben ik van de partij als ze optreden in/op/bij Caprera, dit was nu voor het 7e of 8e jaar schat ik.

Uit mijn dak

Ik verheug me op voorhand al gigantisch. Want waar ik zo ontzettend van geniet is meebrullen en zwingen. Heerlijk! Niet dat mijn stem net zo zuiver klinkt als die van Jan Dulles (scheelt niet veel ?) maar ik ga compleet uit mijn dak en heb het het meeste naar mijn zin als ik gewoon lekker mee kan zwingen en zingen. De meeste teksten ken ik dan ook uit mijn hoofd.

Wat zullen ze wel niet van me denken

Dat was wat ik voorheen dacht. En me gigantisch belemmerde. En hield ik me in. Ik zing immers toch niet zo zuiver en dan ben ik de anderen tot last. Bovendien…, als ik ga staan, kan die ander achter me het wel goed zien?

Ik paste me aan, en genoot zo zelf stukke minder

Ik zong dus niet mee, bleef zitten. En… had dus een stuk minder plezier en minder waar voor mijn geld. Suf toch? En misschien vertel ik je niks nieuws, maar iets wat je in de ene context doet, doe je in de andere ook. Dus…, aanpassen was wat ik deed. Binnen en buiten Caprera. Ook in het dagelijkse leven dus.

Geven en nemen

Het leven is niet bedoeld om je aan te passen zodat een ander het wel naar zijn zin heeft en jij niet (of minder). Dat heb ik intussen wel geleerd. Het gaat om de balans. Het iedereen naar zijn zin maken gaat niet. Uit je dak gaan wel. Het zou zomaar kunnen dat het een ander uitnodigt om ook eens los te laten dat je alleen mee mag zingen als het goed klinkt en dat je ook op je eigen manier kan meebewegen op de muziek van het leven.

Hoe doe jij dat? Zwing je mee?

Ik zou het gaaf vinden te lezen hoe jij het doet en hoe je het voorheen deed. En of het je wat brengt of dat het je wat kost. Zou je dat hieronder bij Plaats een reactie willen laten weten?

Ook ‘zwingend door het leven gaan’?

Op zaterdag 14 september start de 4-daagse NLP in een notendop 1-training waar ik je leer dat je goed bent zoals je bent. Je leert ook om dat wat een ander denkt bij een ander te laten en sowieso… je wéét helemaal niet wat de ander denkt. Dat weet je misschien wel bewust, maar nog niet onbewust. Hoeveel mooier zou jouw leven eruit zien als je ook los kan laten wat een ander mogelijk van je zou kunnen vinden en nog beter voor jezelf kan zorgen?

 Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?

Papa, je lijkt wel een tovenaar

‘…, en dus zei mijn zoontje: Papa, je lijkt wel een tovenaar!’, zegt een NLP in een notendop 1-deelnemer enthousiast.
Ik glim en glunder. Wat heb ik toch heerlijk werk.

Zoontje kon niet slapen

Hij heeft, zo jong als ie is, een beetje veel op zijn (kinder)bordje. Dat raakt me altijd. Wij mensen zijn bedoeld om in volle gezondheid, plezier en vrede te leven. Kindermensen helemaal. Dus als dat kleine mannetje niet helemaal lekker gaat, raakt me dat.

Maar goed nieuws: papa heeft training gevolgd

En dus vraagt ie aan zijn zoontje waar ie aan denkt en hoe dat er dan uit ziet. Dan gaat ie toepassen wat ie geleerd heeft in de training: spelen met het beeld.

‘Is het een film of een foto?
Zet het eens ver weg. Hoe voelt het nu?
Maak dat beeld eens zwart-wit. Hoe is dat?
Plaats het eens achter je? Neemt je vervelende gevoel nu af?

Papa en zoontje spelen net zo lang met het beeld totdat het vervelende gevoel van het kereltje weg is. Hoe gaaf is dat?

Hocus pocus?

Wel en niet. Als je dit onderdeel niet kent, lijkt het misschien zo. Zeker bezien door kinderogen. Maar onbewust slaan wij onze herinneringen op in een bepaalde weergave (beeld, geluid, gevoel). Is niks hocus pocus aan, heel simpel en verklaarbaar. En het werkt bij iedereen zo.
Als het een goed gevoel is kan je dat gevoel versterken. Heb je een herinnering met een vervelend gevoel, dan kan je dat afzwakken. En dat is precies wat papa deed. Gevolg: zoontje kan weer lekker slapen!

Wij bepalen zelf de intensiteit van ons gevoel

Misschien ken je wel mensen in je omgeving die in alle hevigheid vertellen over iets wat ze mee gemaakt hebben wat niet leuk was. Een enorme storm bijvoorbeeld, met veel schade. Het bijzondere aan ons mensen is dat er vaak van alles en nog wat bij gehaald wordt om het verhaal nog intenser te vertellen. Is dat altijd zo handig?

Intens vertellen is intens herbeleven

Minder leuke gebeurtenissen steeds in geuren en kleuren vertellen heeft vaak niet zoveel zin. Je slaat je herinnering als het ware in een ververste versie op; het staat je weer helder voor de ogen. En dat niet alleen: al je cellen voelen het weer optimaal. Niet handig toch?

Gelukkig werkt het ook andersom

Wanneer je iets intens gaafs, leuks of waardevols hebt meegemaakt en je vertelt er met dezelfde intensiteit/enthousiasme over, hou je de herinnering hieraan vers en levendig. En met een mooie ervaring is dat heerlijk.

Ook hierin ben jij dus zelf je regisseur

Welke (onbewuste) keuze maak jij? Vertel je minder leuke gebeurtenissen in geuren en kleuren of vertel je alleen de grote lijnen en blijf je weg van het vervelende gevoel?
En hoe doe je dat met leuke ervaringen? Zou je me dat hieronder bij Plaats een reactie willen laten weten?

Het gaat er om dat je doet wat werkt

En dat is voor iedereen anders. Handig om te beseffen wat je doet en of dat voor je werkt. Je kan je voorstellen dat het kan helpen om alert te zijn op wat het je oplevert wanneer je mindere ervaringen in volle hevigheid vertelt. Het kan je aandacht opleveren, dat is een mooie bijwinst. Maar weegt dat op tegen het versterken van het minder prettige gevoel? Wat doet dat met je lijf?

Doen wat goed is voor jóu

Dat is waar het om gaat. En beseffen wat maakt dat je doet wat je doet en de keuze hebben om het te veranderen. Wil je ook doen wat goed is voor jou? Kom dan lekker 18 juni (dat is al heeeeel snel!) naar de gratis Workshop. Er is ook plek voor jou!

Leuk als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt. â˜ºï¸

 

Dat hoort niet

‘Hoe vaak ben je hier?’, vraagt mijn schoonvader aan mijn vriend.

Mijn schoonouders zijn voor het eerst bij mij thuis. We hebben net mijn huis en tuin bewonderd en zitten aan een bakkie.

‘Meestal door de weeks een keer, en in ’t weekend, hoezo?, antwoordt mijn vriend.
‘Als je weer eens bij ons bent, moet je effe een emmertje kunstmest meenemen. Voor ’t grasveld.’

Mijn vriend, die mij uiteraard steeds beter kent, zegt niks maar kijkt in plaats daarvan naar mij.

‘Wat lief van u’, zeg ik. ‘U hebt gezien dat er ook ander groen spul tussen het gras groeit hè?’

Mijn schoonvader knikt.

‘Ik heb iets met milieu dus ik heb niet zo’n goed gevoel bij kunstmest, maar wel ontzettend lief dat u zo met me meedenkt.’

‘Van-alles-veld’

Het bezoek van mijn schoonouders is inmiddels een paar maanden terug. Mijn grasveld is al jaren geen grasveld meer. Het is een van-alles-veld geworden. Verschillende jaren ben ik bezig geweest om elke paardenbloem en elk ander plantje uit het grasveld te halen. Want dat hoort niet in een grasveld.

Ik richtte mijn aandacht op wat ik niet wil

Want ik zag geen gras. Alleen ‘onkruid’. Terwijl er toen gerust nog veel gras was. Maar alle aandacht ging uit naar dat wat er groeide dat niet voldeed aan de term ‘gras’. En dus was ik bezig met dingen die ik niet wil. En als dat je focus is, is voor je het weet dat het enige wat je ziet.

Dat hoort niet

Lang was ik bezig met ‘hoe het hoort’.

‘Als je uitgenodigd wordt voor een feestje, ga je heen. Afzeggen hoort niet.’
‘Als iemand je om hulp vraagt, zeg je ja. Ook al ben je nog zo moe. Nee zeggen hoort niet.’
‘Als iemand nieuwe kleding heeft, zeg je dat je het mooi vindt. Anders kwets je iemand.’
‘In een grasveld hoort alleen gras. Wat zullen mensen wel niet van je denken als je tuin een zootje is?’

Boodschappen van vroeger

Volgens mij was het vroeger veel gewoner om (alleen maar) bezig te zijn met een ander, wat anderen van je denken en jezelf in een goed daglicht te zetten. Ook al ging het ten koste van je energie, eerlijkheid en wat al niet meer. Ik heb besloten dat dat soort boodschappen ver over datum zijn. Tenminste Houdbaar Tot: het jaar kruik!

Maar wat wil jíj? Wat is goed voor jóu?

Ik maak het vaak mee in mijn trainingen, dat mensen doen wat ze denken wat er van ze verwacht wordt. Maar dat ze vergeten zich af te vragen wat ze zelf willen. En vergeten te voelen wat goed voelt voor hén. Vergeten zit te richten op dat wat ze energie gééft in plaats van kost.

Maar dat is toch egoïstisch?

Dat is wat vaak gedacht wordt als je (ook) aan jezelf denkt. Maar ho, er is toch een tussenweg? Een hele grote zelfs? Je kan toch goed aan en om jezelf denken met respect voor een ander? Het hoeft toch geen win-verlies te zijn? Het kan toch ook win-neutraal zijn of neutraal-win, of – jazeker, die optie is er ook – win-win?

En nu ik

En dus is het voor veel mensen tijd om vaker te denken: En nu ik! Mét respect voor de ander. En… mét respect voor JEZELF! Want alleen voor een ander zorgen, of beter voor een ander zorgen dan voor jezelf, zo is het leven niet bedoeld. Dat leidt voor je het weet tot een burn-out. Iets waar veel over geschreven is de laatste tijd en wat door de WHO erkend wordt als echte ziekte. Vertel mij wat.

Happier

Zelf ben ik ook steeds meer En nu ik! gaan zeggen. En weet je, hoe gek het misschien ook klinkt: ik ben er een veel leuker mens door geworden. Waarom?
Omdat ik beter in mijn energie zit.
Omdat ik veel vrolijker en positiever ben geworden.
Omdat mensen beter weten wat ze aan me hebben.
Omdat ik veel happier ben. Happier met mezelf, met de mensen om mijn heen, met mijn werk en met de wereld.

Bloemenpracht

En dus ben ik niet meer zo bezig met hoe het hoort. Richt ik me niet op de negatieve dingen in het leven maar op de positieve. En doe ik wat goed is voor mij. Zonder dat het ten koste gaat van een ander. En laat ik mijn grasveld lekker aan de natuur over.
De beloning? Een veld vol vrolijk bloeiende madeliefjes! ?

 

Ook ‘madeliefjes’ in je leven?
Gratis Workshop ‘En nu ik; doen wat goed is voor míj’

Aanstaande dinsdag 18 juni geef ik weer een gratis Workshop: ‘En nu ik; doen wat goed is voor míj.’. Ook jij bent van harte welkom.
19.30 uur – Alkmaarse Poort, Omval 72, Alkmaar
Laat je even weten dat je komt?

Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt. â˜ºï¸

 

Deel dit blog gerust!

 

Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?

Spreken voor 500 man

‘… en dus kreeg ik de tip van een collegatrainer om bij een workshop de mensen pas bij het betreden van de zaal een hand te geven, en niet al bij de ingang en de koffie’ vertel ik aan de cursisten.
‘Maar aan het einde van de avond had ik geen goed gevoel over de avond en ben ik me af gaan vragen hoe dat kwam. Antwoord: ik had voor mijn gevoel geen contact met de mensen. En dus geef ik ze nu gewoon weer bij binnenkomst een hand, voelt voor mij veel beter want contact is belangrijk voor  me. En het gaat niet om 500 man!’ grap ik er achteraan.

‘Ik kan wel 500 man voor je regelen hoor’

Dit is wat één van de cursisten roept. ‘Echt?’, vraag ik en ik voel het enthousiasme in mijn lijf.
‘Ja hoor, dat denk ik wel. Johnny de Mol en Eva Jinek zijn ook geweest.’
‘Ooooo, daar pas ik prima tussen!’

‘Dat je zomaar ja zegt’

Dit is wat één van de andere cursisten zegt.
‘O, lijkt me geweldig’, zeg ik. ‘Ik heb nog nooit voor 500 man gesproken.’
‘Nee?’
‘Nee, 50 á 60 misschien. Maar meer niet.’
‘En dan ga je dit zomaar doen?’
‘Nou ja, zomaar. Ik weet dat dit mijn comfortzone vergroot en dus zeg ik ja. Het lijkt me een geweldige ervaring’

Waar ben ik aan begonnen?

Zal er een moment komen dat ik dat denk? Zou zomaar kunnen. Dat er opeens allerlei beren op de weg komen:
O, shit, wat ga ik vertellen…
Als ik dan mijn verhaal nog maar weet…
Als het maar goed gaat met de beamer (als die er is)…
Als ik maar kan wennen aan mijn stem door een microfoon… Ik neem tenminste aan dat ik die dan krijg.

Maar ik voel dat het goed is voor me

En dus zeg ik ja. En dus neem ik de beren en gedachten en zenuwen die, weliswaar niet uitgenodigd, er zomaar zouden kunnen zijn, voor lief.
‘Ik ga kijken wat ik voor je kan regelen’, zegt de cursist.
‘Gaaf zeg, lijkt me geweldig.’
‘Ik kan je niks garanderen hoor.’

Dat snap ik. En ik heb alvast geleerd dat ik het vertrouwen heb dat ik dit kan. Ondanks beren die mogelijk zullen komen.

Chauffeur

In de pauze komt één van de andere cursisten naar me toe. ‘Ik zou me zomaar voor kunnen stellen dat je je voor wilt bereiden wanneer je voor 500 man spreekt en helemaal naar Den Bosch moet. Daarom wil ik je chauffeur wel zijn.’ Ik schiet in de lach. Nog even en ik ga naast mijn schoenen lopen.

Gratis workshop:
En nu ik; doen wat goed is voor míj

Op dinsdag 18 juni aanstaande geef ik weer een gratis Workshop: En nu ik; doen wat goed is voor míj’. Ook jij bent van harte welkom.
Dinsdagavond 18 juni – 19.30 uur – Alkmaarse Poort, Omval 72, Alkmaar
Laat je even weten dat je komt?

Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt. Zou ik heel leuk vinden. â˜ºï¸

 

 

Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?

Bouwen of verbouwen

Ik ben op zoek naar een huis. Klein huis, veel heb ik niet nodig met een grote schuur die ik kan laten verbouwen tot trainingsruimte. Of een klein huis met een stuk grond om trainingsruimte op te laten bouwen. Ben al een jaar of 3 aan het zoeken, kijken en om me heen aan het roepen. Zoeken, kijken en om me heen roepen gaat goed, maar vooralsnog geen nieuwe stek.

Budget opgeschroefd

Vaak vind ik in het ene jaar iets gewoonweg veel te veel geld, terwijl ik er het jaar daarop heel anders naar kijk. Leuk spelletje. Zo blijf ik aan de gang dus. Tijd voor een strategiewijziging.

10 maanden terug

Zo lang is het geleden dat er iets voorbij kwam wat mogelijk in aanmerking zou kunnen komen voor mijn nieuwe stek. Het is het vierde ‘object’ (om maar makelaarstermen te gebruiken, tja, voor je het weet ga je op ze lijken ?) in ruim 3 jaar.

Zal ik gaan kijken?

Het is te duur, te groot en er zit te veel grond bij. Ik kan best wat grond gebruiken daar niet van. Ik hou enorm van rust ten ruimte dus met grond koop ik de zekerheid dat mijn buren verder weg zitten. Lijkt me heerlijk.

19.000 vierkante meter!

Dat is bijna 2 bunder!!! Ik weet uit ervaring dat dat veel grond is en dat je daar heel veel appelbomen op kwijt kan. Nou hoef ik geen appelbomen, die heeft mijn broer al, maar wel parkeerplek voor 14 auto’s. Ruimte genoeg! Ga ik er lekker voor een stuk tuin van maken, en schapen of koeien op laten lopen. Leuk!

Afspraak gemaakt

Mijn lieve vriend gaat mee, de schat. Heerlijk zo’n extra paar ogen. Hij stelt vragen aan de makelaar waar ik niet op kom. Eén ervan is:

‘Die grond, heeft dat een agrarische bestemming?’
‘Ja, zegt de makelaar.’
‘Wat betekent dat precies?’ Ik ben ietwat verbaasd over de vraag. Want in mijn ogen betekent dat: dus niet op bouwen.
‘Nou’, zegt de makelaar, ‘dat je er eigenlijk niet zo veel mee mag.’ Huh?
‘Ook geen parkeerterrein (terrein lijkt me hier een gepast woord ?) dus?’
‘Nee, idd.’
‘Maar je mag er wel tuin van maken toch? Bomen en struiken opzetten? En een vijver of iets dergelijks maken?’
‘Nee. Je mag er wel schapen of koeien op laten lopen, maar veel meer niet.’

Gevalletje anders dan gedacht dus.

Ik ben er stil van. Terwijl ik juist heel goed weet dat een zelfde woord (agrarisch in de dit geval) voor de een iets heel anders betekent (je mag er niet veel mee) dan voor de ander (niet op bouwen). Zucht.

Schuur van 10 x 14

We stappen de schuur in. Een lel van een ding en qua trainingsruimte prima formaat. Ja, groot zat denk ik aan de hand van wat ik waarneem. Mijn vriend, de schat, ziet hele andere dingen. Groot zat idd. Maar voor je dit hebt verbouwd tot trainingsruimte… Niet alleen qua kosten ben je een eind achter de (hooi?)wagen maar ook qua constructie. Voordat je deze schuur tot trainingsruimte hebt omgedoopt, dat vraagt nog wel wat.

Kritische blik

Fijn om iemand mee te hebben die anders kijkt dan ik. Meer met kritische blik. Al wat ik zie is ruimte, ruimte, ruimte (in de schuur en buiten). In het huis ook maar te weinig daglicht en, daglichtjunkie als ik ben, wordt dat wel een probleempje. Maar goed, daar moet wat aan te doen zijn.

De kunst om bezwaren uit te filteren

Wie ik ook vertel dat ik op zoek ben naar een klein huis met voldoende ruimte voor 14 auto’s en een trainingsruimte, bijna iedereen komt met bezwaren: gaat je niet lukken, wordt nooit wat, tja dat zou ik ook wel willen, dat wat je zoekt is er niet. Enz.
Er zit een grijs gebied tussen de ‘waarheid’ (die niet bestaat) en de opvattingen van de ander.

Wat is ‘waar’ en waar is het de angst van de anderen?

Dat is de kunst. Blijven geloven in wat ik wil. Ervan overtuigd zijn dat het kan en dat het er is. En het is er, daar ben ik daadwerkelijk van overtuigd. Niets voor waar aannemen maar blijven checken of dat wat anderen zeggen daadwerkelijk klopt.

Mijn vriend is er ook gekomen, dus waarom mijn prachtige stek niet?

Een jaar of vijf ongeveer ben ik op zoek geweest naar een leuke partner. En opeens was ie daar. En wat voor één! De grootste schat ter wereld (bijna één meter negentig, maar zo bedoel ik het niet). Een lieverd die giga goed bij me past.

Blijkbaar wordt wachten beloond!

Dus ik hou vertrouwen. Binnenkort wederom kijken voor een huis (ook veel te duur, maar goed) en ik ben ook ‘bezig’ met een kavel.
Als het wachten langer duurt maar ik word net zo beloond als met die kanjer van een vriend van me, is ook dit het wachten meer dan waard!

PS

Weet je een klein huis met een stuk grond voor 14 auto’s buiten de bebouwde kom (landelijk gebied) te koop in Nieuwe Niedorp, Oude Niedorp, Winkel of Lutjewinkel? Let me know!

 

Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je ervan vindt. â˜ºï¸

 

Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?

Liever bekend ongelukkig dan…

Mensen zijn fascinerende wezens. Ik kan er geen genoeg van krijgen. We zitten soms zo bizar in elkaar. We zijn liever bekend ongelukkig en onbekend gelukkig. De kans lopen op iets moois wordt verhinderd door de zekerheid van iets minder moois. Bizar toch?

10 jaar zoet

Veel mensen weten dit al: een jaar of tien was ik zoet met de burn-out waar ik last van had. Blijkbaar had ie het erg naar zijn zin bij me ?. En dat moet wederzijds geweest zijn. Want om dat tien jaar vol te houden moet je wel erg je best doen.

Ballen hooghouden

‘Hoe kon het zo lang duren?’ Dit is een vraag die veel mensen mij stellen. En niet eens zozeer omdat ze benieuwd zijn naar míjn verhaal. Maar nog veel meer omdat ze zelf voelen dat ze te veel ballen hooghouden. En dan? Hoe kom je daar dan uit?

Liever bekend ongelukkig

Onze Saboteur – ik noem ‘m regelmatig – is liever bekend ongelukkig dan onbekend gelukkig. Maf maar waar. Ik herken dat heel erg. Ik wist wie ik was en wat ik wel (heeeeel weinig) en niet kon (heeeeel veel) toen ik al geruime tijd thuis zat. Maar weer aan het werk gaan – al was het maar 2 x 2 uur per week – daar zag ik als een berg tegenop.

Want wie was ik als ik weer aan het werk was? Geen idee. Ik wist niet meer hoe dat zou zijn. Kon me geen voorstelling maken van hoe het zou zijn na al die vervelende ervaringen die die burn-out met zich meebracht. En dus was het heel erg spannend om te zeggen: ja, ik ben zover, ik wil weer rustig aan mijn werk gaan opbouwen en starten met een paar uur in de week.

Ongemak uit de weg gaan

We gaan ongemak, nieuwe en spannende dingen uit de weg. Onze Saboteur is gericht op energie besparen (reptielenbrein). Dat onderdeel stamt nog uit het jaar kruik en heeft nooit een update gehad. En voor zover bekend is er nog geen Saboteur 2.0 die snapt dat díe vorm van energie sparen oude shit is. Ver over datum.

Zoveel mogelijk energie er in, zo min mogelijk er uit

Ons reptielenbrein wil energie verzamelen (eten) en behouden (luieren). Omdat we heeeeeeeeeeeeeel lang geleden niet wisten of en wanneer we weer te eten hadden. Energie sparen dus. Misschien moeten we uren of dagen en nachten lang op jacht of graven op diverse plekken op zoek naar iets eetbaars. Misschien moeten we zelfs wel vluchten. Dus: op je luie kont zitten als het kan. Energie is straks weer brood(…)nodig.

Maar hier ligt de kans op een bore out op de loer. Dat is niet wat je wilt toch?

Hoe kan je een paar ballen laten gaan?

Ballen hooghouden kan je een tijdje volhouden, best wel lang zelfs. Maar het houdt een keer op. En grote kans dat ze dan allemaal tegelijk op de grond vallen: je bent op. Je wilt wel anders maar weet niet hoe. De angst voor het onbekende (hoe) is groter dan het op-gevoel door het ballen hooghouden. En dus ga je door.

Wat dan?

Je Regisseur helpt je er graag uit. Maar je Saboteur staat je in de weg. Als gezegd: je Saboteur is liever bekend ongelukkig. Maar… Je Regisseur is liever onbekend gelukkig! Dat is goed nieuws! Wat heb je te doen als je je niet meer door je Saboteur wilt laten leiden? Je Regisseur ontwikkelen! (ander gedeelte van je brein: neo cortex).

Niet durven, toch doen

Iets spannend, onwennig, ongemakkelijk vinden is helemaal niet erg! Daar ben je mens voor. Je laten weten houden door dat gevoel levert je weinig op en kost je veel. Dus… zeg dank je wel tegen dat gevoel en besluit dat je het anders gaat doen. Besluit dat ‘op je bek gaan’ niet bestaat en dat het leven een experiment is. En weet je wat het leuke is aan een experiment? Dat heeft geen uitkomst dus kan nooit mislukken. Wat het resultaat ook is, het is altijd goed. Je leert er altijd van. Hoe gaaf is dat?

Ja, maar…

Is dit wat je nu denkt? Ja? Dat is je Saboteur! Uit het jaar kruik weet je wel? Het is 2019 toch? Tijd om de regie te pakken en je eigen leven te leiden vind je ook niet? Spannend? Yep. Dat vindt je saboteur ook. Maar je Regisseur staat al lang klaar om jou te helpen. Die is er altijd al geweest. En die zal er altijd zijn.

Kan je je Regisseur niet vinden?

Ik kan je helpen hem/haar te vinden. En ik doe dat heel graag! Bovendien weet ik ook wat je kan doen om je Saboteur te herkennen én een toontje lager te laten zingen.

Regisseur aan het stuur, Saboteur op de achterbank

Neem de autosleutels in van je Saboteur, zet ‘m achter in je auto en doe de deur op het kinderslot. Stap samen met je Regisseur achter het stuur (plek zat, echt, je zal zien dat het past), neem de regie, leer en geniet!

Klein voorbeeld

In mijn blog Cupido vertelde ik het al: ik had een date met een leuke vent. Leuk genoeg voor nog een afspraak maar nog geen kriebels. Nou ja, wel kriebels maar die kwamen niet van de vlinders maar van mijn Saboteur. Ik wilde Leukie namelijk vragen of ik ‘m even mocht vasthouden. Mijn Saboteur vond dat geen goed plan. Maar ik wilde weten hoe Leukie voelde. En dus liet ik mijn Saboteur doen wat ie altijd doet maar ging ik mee met mijn Regisseur en vroeg ik met kriebels in mijn lijf aan Leukie: ‘Eh…, mag ik je even vasthouden? Ik wil effe voelen hoe je voelt…’ Die fracties van seconden daarop leken uren te duren en waren rete spannend. Hij zou nee kunnen zeggen. Maar wat dan nog, dan weet ik dat maar.
In plaats daarvan pakte ie me vast en KNAL, BOEM, BANG. Raak. Van beide kanten. Inmiddels zijn we al 10 maanden samen. Ben ik effe blij dat ik me niet heb laten sturen door mijn Saboteur!

Neem je Saboteur en Regisseur mee

Wil jij dit ook? (je Regisseur volgen bedoel ik, de knuffels van Leukie zijn alleen voor mij ?). Kom dan samen met je Saboteur en Regisseur op 15 november mei naar de gratis Minitraining ‘Doen wat goed is voor jóu!’ Het wordt gaaf! Het start om 19.30 uur en is in Waarland. Enne… Geen tijd? Druk? Moe? Te ver? Geen vervoer? Geen zin om alleen te gaan? Dat is allemaal sabotage. Hoe lang laat je je daar nog door sturen?

Nog vragen?

 

 

Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt. Zou je dat willen doen?

Luister jij naar je eigen oude bullshit?

Ik scroll verder op de pagina. Ja, ja, ja. Dit wil ik!! Gek als ik ben op persoonlijke groei en ontwikkeling word ik steeds enthousiaster van de opleiding die ik voor me zie. Gaaf! Goed voor mij, goed voor mijn gezondheid, mijn energie, mijn ontwikkeling, goed voor de mensen die ik help. Wil ik, wil ik, wil ik. Ik word dolenthousiast. Leuk, leuk, leuk!!

Ik scroll verder naar de Bestel-knop. Enthousiast. Opgewonden. Nieuwsgierig. Maar dan valt mijn oog op iets onverwachts…

Werk- en denkniveau: HBO

BAM! Het staat er alsof het uitschreeuwt: DUS NIET VOOR JOU!!! ASTRID UITGEZONDERD!!! Alle moed zakt in mijn schoenen. Direct. In een split-second. Weg enthousiasme. Weg energie. Weg opwinding. In plaats daarvan een knoop in mijn buik, spanning in mijn lijf, een ik-ben-minder-dan-een-ander en een nooit-zal-het-mij-lukken gevoel.

Dus niet voor mij…

Muts!

In de split-second daarop denk ik: wel voor mij, de groeten!! Want hé, ik heb na de MAVO weliswaar geen voortgezet onderwijs meer gehad maar ik heb mijn onderwijs wel voortgezet! Ik ben directiesecretaresse geworden door mijn inzet en ik-leer-veel-beter-in-de-praktijk-dus-laat-mij-maar-doen!

Ik ben potverdriedubbeltjes al ruim 10 jaar mijn eigen bedrijf! Ik betaal er mijn hypotheek van, ik eet ervan, noem maar op. Dus… loop niet zo te mutsen Assie, dit is oude bullshit. Ver over datum.

Van een high naar een dip naar een high

Zo snel kan je van de ene stemming (enthousiast, wil ik, wil ik, wil ik) naar de andere (niks voor mij, heb alleen maar MAVO dus ik kan dat niet: blèèèhhhh) gaan. En dat allemaal door oude-over-datum-bullshit. Dus… ik heb me inschreven! Jawel! In eerste instantie alleen level 1 omdat ik gezien de thuisstudie (12-16 uur per week) die in level 2 en 3 zitten niet goed in kan schatten of ik daar de tijd voor heb want ik wil dit jaar een vrijstaand huis kopen en een trainingsruimte laten (ver)bouwen. Dus ik heb mijn tijd nodig voor andere zaken.

Maar dat is het punt niet.

Wat is jouw oude-over-datum-bullshit?

Wat is er ooit tegen jou gezegd wat maakt dat je jezelf klein houdt?

Wat heb je ooit jezelf wijs gemaakt waardoor je denkt dat je minder bent dan een ander?

Dat ‘iets leuks’ wat dan ook niet voor jou is bestemd?

HOE LANG BLIJF JE DAAR NOG IN GELOVEN?

Het klopt namelijk niet

Het klopte toen waarschijnlijk al niet maar nu zeker niet. Je hebt toch geleerd? Dan heb ik het niet alleen over scholing. Je hebt toch weet ik het hoeveel keer je neus gestoten en hij is weer geheeld toch? Dan ben je toch wijzer geworden? Zitten de meest wijze lessen niet in de vervelendste ervaringen? Daar heb je er een aantal van gehad toch? Leuk? Nee. Leerzaam? Nou en of!! Dat heet groeien!!

Je kan veel meer dan je denkt

Geloof je dat niet? Denk je nu, dat zeg je wel, dat geldt voor anderen maar niet voor mij? Ik ken het gevoel. En ik weet hoe het er na is. Ik kan je helpen. Gewoon vanuit je luie stoel: 30 min. gratis tips via online contact (Skype, Whats app video, wat dan ook).

Waarom? 

Omdat het zonde is als je in die onzin blijft geloven. Hoe is het met jou over 1 jaar, over 5, over 10 jaar en over 30 jaar als je nog steeds gelooft dat je het niet kan, het niet waard bent, minder bent dan een ander? Is dat geen veel te hoge prijs? Ik vind van wel. Ik gun je de bewustwording en het gereedschap om je oude bullshit (die als het tegenzit op repeat staat) achter je laten. Daar waar het hoort. Ik help je graag vooruit kijken.

Je verdient meer

Wat is je reactie na het lezen van deze zin? In alle eerlijkheid? Als er maar een fractie van een seconde aarzeling in zit om het te geloven, doe je jezelf een heel groot plezier door van die 30 min. gratis tips gebruik te maken. Het zou toch zonde zijn om je de rest van je leven te laten beperken door je eigen onware gedachten?

Gewoon doen

Meld je aan voor jouw half uur gratis tips via Skype, Whats app video of welke vorm dan ook.

 

Liever een afspraak maken?

 

Ik eerst; doen wat goed is voor jóu

Op dinsdag 9 april geef ik een gratis Workshop. Ik vertel je hoe je beter voor jezelf kan zorgen. Zonder schuldgevoel. Mét respect voor de ander én jezelf.
19.30 uur – Het Behouden Huis – Dorpsstraat 850 – Oudkarspel.
Jij bent er toch ook bij?

 

Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt. â˜ºï¸ Dank je wel.

 

Het belang van je herinneringen schoon houden

‘Jezus!!!’, roep ik verschrikt en ik loop boos door. Het blaffen gaat verder. De grote hond staat nog met zijn voorpoten tegen het hek, vaag door de coniferen heen zie ik hem staan. Hij is bijna net zo groot als ik. Zijn zware blaf gaat door, agressief bijna. Ik loop verder met de schrik in mijn lijf.

Ik weet gerust dat ie er is. Ik loop er dagelijks langs. Maar ik was zo in gedachten verzonken en opeens was ie er met zijn zware geblaf, op nog geen meter van me verwijderd. Ik schrok enorm en voel de schrik nog in mijn lijf.

Terwijl ik doorloop besef ik me dat ik vaag in de verte mijn buurman zag staan. Door de coniferen heen. Leuke vent. Normaal gesproken groeten we elkaar altijd, soms maken we een praatje. Ik loop verder maar besef me dat dit niet handig is.

Onze herinneringen aan elkaar slaan we op en bepalen onze reactie voor de volgende keer

Dus ik loop terug. Buurman is inmiddels de hond aan het toespreken. Bij het zien en horen van mij begint de hond weer flink te blaffen.

‘Sorry voor mijn reactie’, zeg ik tussen het geblaf door tegen de buurman, ‘ik weet gerust dat ie er is maar ik schrok zo ontzettend.’
‘Snap ik helemaal, geen probleem toch? Ik ben nu toevallig effe thuis en hij moet niet zo blaffen.’

We kletsen nog even verder en wensen elkaar een prettige dag. Ik loop met een goed gevoel weer richting huis.

Wat was er gebeurd als ik door was gelopen?

Dan had ik deze ervaring in negatief opgeslagen. Met als gevolg dat als ik de volgende keer de hond of de buurman zie of hoor, de kans groot is dat de schrik-ervaring opplopt in mijn hoofd. Met bijbehorend gevoel dat er mogelijk voor zorgt dat ik de buurman net iets minder hartelijk groet dan voorheen.

Herinneringen direct opgeschoond en afgestoft

Door even een praatje te maken en sorry te zeggen heb ik dat voorkomen. En heb ik een positieve herinnering aan de buurman dus de volgende keer dat ik hem zie zal dat een positief gevoel geven. Mogelijk niet alleen bij mij.

Hoe ga jij om met vervelende ervaringen?

Hou je je mond? Hoe voel je je dan daarna? Kom je er op terug? En hoe voel je je daarna dan? Welke bezwaren kom je eventueel tegen? Ik zou het graag hieronder bij de reacties lezen. Laat je het weten?

Gratis tips

Wil je er ook voor zorgen dat je je minder laat leiden door negatieve ervaringen? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

 

Vragen?

Meer weten over de invloed van je herinneringen? Kom naar de gratis Workshop

Ik vertel je hoe je meer grip kunt krijgen op je denken en doen, hoe je herinneringen je sturen en ik geef je inzicht in het ontstaan van miscommunicatie. Ook jij bent van harte welkom.
Dinsdag 9 april – 19.30 uur – Het Behouden Huis – Dorpsstraat 850 – Oudkarspel.
Laat je even weten dat je komt?

Waardevol als je – hieronder bij ‘Reactie’ – laat weten wat je er van vindt. â˜ºï¸

 

Ik reageer wat fel; hij heeft dus gelijk

Ik voel weerstand in mijn lijf. Het neemt toe. Weliswaar licht maar toch… Waarom irriteert het me? Deze vraag speelt meerdere keren door mijn hoofd. Omdat ie gelijk heeft. Omdat ie iets ouds raakt. Omdat ik dacht dat ik daar mee had afgerekend. Omdat blijkt dat het nog steeds actueel is. Omdat dát me irriteert.

‘Alles moet snel hè?’

Dat is de zin die mijn vriend tegen me zei en die zich herhaalt in mijn hoofd. Niet continu. Zo nu en dan. Als het zich voordoet. En dat is vaker dan ik zou willen toegeven. Maar ik ben van de eerlijkheid, dus hier komt ie:

Ik hou van de gang er in

Rap, rap, rap. Niet treuzelen. Gaan! Dat lijkt een goeie eigenschap maar is het niet altijd. Het maakt me vaak moe. Zorgt er voor dat ik dingen oversla. Vergeet. Fout doe. Niet handig.

Staand typen

Ik denk terug aan mijn eerste baantje. Ik was 17 jaar. Klaar met school (klaar mee en ook klaar want niet meer leerplichtig, yee-haa!) en werkte als telefoniste, typiste, receptioniste. Geweldig leuke baan, idem bedrijf. Ik had het naar mijn zin. En vond dat mijn werkzaamheden sneller konden. Dus stond ik staand te typen (op een typemachine toen nog, yep!). Niet dat ik een hip stabureau had (als dat al bestond toen) maar zodat ik snel weg kon lopen. Naar de fax.

Fax?

Ja, dat is een apparaat dat gebruikt werd vóór er e-mail was (er is idd een tijd geweest zonder e-mail…?). Voor degenen die het niet kennen: zie het als de handinvoer van een kopieerapparaat. Daar ging blaadje voor blaadje de offerte, brief of wat dan ook in en aan de andere kant van de lijn kreeg de ontvanger een kopietje van de tekst. Dat kwam uit zijn apparaat rollen. Voorafgegaan door luid gepruttel en gemopper van het modem dat aan de slag moest terwijl ie daarvoor zo lekker lag te slapen.

O ja, bellen ging dan niet want de telefoonlijn was bezet vanwege de fax. Ja, echt, het bestond.

Blaadje voor blaadje duurde me te lang

Zonde van mijn tijd. Dus stónd ik voorover gebogen te typen en hield ik met een schuin oog de fax in de gaten. Ik verliet mijn typemachine om precies op tijd een blaadje in de fax te doen, waarna ik terugliep en mijn typewerkzaamheden weer oppakte. Om vervolgens op een tijd die ik wel in kon schatten weer met een schuin oog…, afijn, je snapt wat ik bedoel.

Multitasken

Ik ben er goed in en ik bak er niks van. Ik ben goed in veel dingen tegelijk doen maar bak er niks van omdat ik dingen oversla, dubbel doe, fout doe en andere zaken vergeet. Niet handig dus. En dan ook nog eens rap, rap, rap. Echt niet handig.

Burn-out

Die werkzaamheden combineren (typen en faxen bijv.) zorgden ervoor dat ik nog meer ging combineren en nog sneller werkte. Tijd is geld immers toch? Maar alles heeft zijn grens en zijn prijs. Ik betaalde mijn snelheid met onrust en een burn-out. 10 jaar mee zoet geweest. Niet handig.

Dacht dat ik het achter me gelaten had

Maar mogelijk heb ik het ongemerkt weer opgepakt. 99 % van ons gedrag is onbewust en we leven in patronen. Ik ook. En dus is rap, rap, rap (zo nu en dan?) weer terug in mijn leven. Of niet weggeweest en alleen op de achtergrond aanwezig geweest. Zeg het maar.

Zelf niet gesignaleerd

Op het moment dat ik dit typ weet ik dat dat niet waar is. Ik ben het me wel bewust geweest, maar wilde er niet aan. Haast, druk, dit wil ik af hebben, dat moet klaar. Volle agenda dus weinig tijd.

‘Alles moet snel hè?’

De vraag is liefdevol. Constaterend. Klinkt nieuwsgierig. Absoluut niet verwijtend of veroordelend. Niks van dat. Maar raakt me wel. Niet eens zozeer op het moment zelf. Want ik vind dat het wel meevalt maar wat eens gezien en gehoord is, kan niet meer niet gezien en gehoord worden. En dus blijft de vraag hangen. En dat niet alleen, hij komt regelmatig terug. Vaker dan me lief is. Dat kan alleen omdat ie wat triggert. Vertel mij wat.

Ramenlappen met een noodgang

Ramenlappen is niet mijn ding maar ik heb van die geweldige doeken waardoor het echt een eitje is. Geen schoonmaakmiddel nodig dus nog milieuvriendelijk ook. Helemaal in mijn straatje! Ik veeg over de ramen alsof ik een boete krijg als ik niet op tijd klaar ben. Maximale snelheid. Nog blinkend schoon ook. Tadáááááá!!!

Kaboem! Bewustwording!

Dat dus. Ik veeg met een giga snelheid over de ramen en zie als toeschouwer van mijn eigen handelen wat ik doe. In plaats van te stoppen maak ik het nog even snel (…) af. Haha, niks menselijks is mij vreemd.

Gelukkig ben ik me er nu bewust van

Ik zie wat ik doe, ik heb een schat van een vriend die me er liefdevol attent op maakt (en die alles op zijn gemak doet (in mijn ogen dan) maar een voller batterijtje heeft dan ik. Waarvan akte).

En nu?

  1. Ik ga het recent geleerde gereedschap van de onlangs gevolgde cursus toepassen (ondersteunende overtuigingen activeren); twee vliegen in één klap: én oefenen, én met mezelf aan de slag.
  2. Ik ga mijn lieve vriend vragen mij attent te maken op mijn rap, rap, rap-acties, zodat ik ter plekke kan vertragen.
  3. Ik ga regelmatig met mijn vriend bespreken hoe het gaat en als het niet snel genoeg (…) verbetert, schakel ik de hulp van één van mijn coaches in.

Tot slot

Ga ik nu mijn werk afsluiten. Let’s call it a day. Tijd voor ontspanning (kan ik mooi genieten van de schone ramen ?) Momenteel is het geen buitenweer dus ga ik even lekker achter mijn laptop Suits kijken. Wat een geweldige serie!

 

Ook bewustworden? Gratis tips

Wil je ook bewustworden (met of zonder externe hulpbron)? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

Liever een afspraak maken?

Nog vragen?

 

Leuk! Ook voor jou:

Op 11 maart aanstaande geef ik weer een gratis Workshop. Ik vertel je hoe je meer grip kunt krijgen op je denken en doen en ik geef je inzicht in het ontstaan van miscommunicatie. Je bent van harte welkom.
Maandag 11 maart – 19.30 uur – Het Behouden Huis – Dorpsstraat 850 – Oudkarspel.
Laat je even weten dat je komt?

Waardevol als je – onderaan – laat weten wat je van dit blog vindt. â˜ºï¸

 

 

Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?