Voordat ik je vertel over mijn struggel met het kopen van een auto (nou, nou, zo’n vrij nieuwe auto, is dat nou nodig?!?), eerst dit:

Op woensdag 16 januari gaat de 4-daagse NLP in een notendop 1-training van start. Hierin leer ik je graag hoe je met respect voor een ander én je zelf beter voor jezelf kan zorgen en je met minder moeite meer kan bereiken.
Wil je ook meer grip op je eigen denken en doen? Er is nu nog een paar plaatsen vrij. Meer info over deze waardevolle training: https://www.astridentius.nl/trainingen/nlp-in-een-notendop-1/.

En dan vertel ik je nu graag over mijn struggels met de aanschaf van een andere auto.

Ik reed al een tijdje in een wat oudere auto (met een vrij nieuw nummerbord dat dan weer wel) met dito ongemakken: de lak bladderde behoorlijk, de airco deed het niet meer en de achterruitverwarming deed het nog maar voor de helft. Dat had ik natuurlijk allemaal kunnen laten repareren. Maar nee, die auto is dat niet meer waard dus ik tuf nog wel even door…

‘Wordt het niet tijd voor een ander?’

Dit was de vraag die mijn vader nu en dan stelde. Want die auto met bladderende lak is toch niet echt representatief als ik daar mee bij de bedrijven kom. Mwah…, dat maakt mij niet uit. Het gaat toch om wie ik ben en om wat ik doe? Niet om in wat voor auto ik rijd en hoe ie er uit ziet?

‘Met jouw plannen kan de aanschaf van een auto nog wel eens een goed idee zijn.’

Dit is wat mijn vriend tegen me zegt. Gezien mijn plannen voor een vrijstaand huis in landelijk gebied met een trainingsruimte op hetzelfde erf. ‘Ik rij ‘m af hoor’, reageer ik. Want dat is wat ik steeds in mijn hoofd heb gehad. Anders had ik net zo goed die airco en achterruit kunnen laten repareren.

Mijn vriend komt er nog eens op terug

‘Als je met de bouw en verbouw bezig bent, heb je dan wel zin om om een andere auto uit te gaan? Is het niet lekker als je die nu al hebt zodat je je t.z.t.’ – binnenkort bedoelt ie natuurlijk ☺ – ‘volledig op je trainingsruimte in wording kan richten? En niet ook nog eens om een auto uit hoeft?’
Hmmm…, ik heb even tijd nodig om aan het idee te wennen maar het snijdt wel hout wat ie zegt.

Maar wat voor auto dan?

Mijn huidige karretje is een Aygo. Prima auto. Klein en praktisch. Meer heb ik niet nodig. Dus doe mij maar weer zoiets.
We gaan om auto’s uit. Kijken naar Peugeot 108’s en Citroen C1’s. De Aygo laat ik links liggen. Beviel ie niet goed dan? Jawel, heel goed. Ik vind alleen dat nieuwe type niet mooi. Ik vind ‘m ‘boos’. Dus dat wordt ‘m niet.

Peugeot 108 uit 2015

We maken een proefrit. Prima karretje. Net als mijn Aygo maar dan nieuwer: 2015. Jeee, wel jong en erg nieuw. Is dat niet een beetje overdreven? Het kriebelt een beetje onwennig in mijn lijf. Vind zo’n jonge en nog nieuwe auto een beetje teveel van het goede. Maar het wordt ‘m sowieso niet want hij is grijs. En dat vind ik niet mooi.

Google laat jongere auto’s zien…

Niet alleen jongere auto’s, maar ook met minder kilometers en hipper. We gaan kijken. Het zijn auto’s uit 2017 (ik durf het bijna niet te zeggen). Zien er goed uit. Maar is zo’n auto ook wat voor mij?

Omdat shoppen – en auto’s kijken valt daar voor mij ook onder – niet mijn hobby is wil ik er niet maanden over doen maar wil ik er redelijk snel vanaf zijn. Dus we gaan een tweede keer op pad met de bedoeling dat het de laatste keer is. Hebben vier verschillende adressen met C1’s uit 2017 (ja, ik weet het: schandalig!) en jawel, er zit er eentje tussen ‘naar ’t zin’. Iets meer dan 21000 kilometer. Er stond een vergelijkbare, zowel qua kilometers als qua prijs als qua kleur bij een andere dealer, één teken verschil met het nummerbord. Sterk hè? Maar ik wilde deze. Vind het nummerbord leuker ?. Ja, het is maar net wat je belangrijk vindt ?.

Na het sluiten van de deal voel ik me blij en ongemakkelijk tegelijk

Topkarretje, daar niet van maar wat moet ik nou met zo’n jonge auto? Is dat niet een beetje onzin? Zo’n oudere auto is toch ook prima? Moet dit nou zo nodig? Had ik echt niet nog een jaartje of twee door kunnen tuffen met mijn Aygo’tje? Ik merk dat ik schroom voel als iemand vraagt hoe oud mijn nieuwe auto is. En als ik een foto maak van de auto ben ik geneigd om het nummerbord er niet op te zetten. Want een kenner weet dat ie jong is.

Waar komt dit ongemakkelijke gevoel vandaan?

Ik kauw eventjes op deze vraag. En word ik bewust van deze gedachte: ‘Eén hagelbui en je hele oogst is weg.’ Ik kom van een fruitteeltbedrijf. En heb meerdere keren meegemaakt hoe een klein hagelbuitje van een half minuutje of nog veel korter het hele werk van een jaar en daarmee de hele opbrengst de grond in kan boren. Ik voel de kramp in mijn buik als ik dit opschrijf. Ik herinner mee een hagelbui midden in de nacht. Het licht op de overloop gaat aan, mijn vader loopt naar beneden en loopt in zijn onderbroek de tuin in. Gewapend met een zaklamp. Om de schade te bekijken. Om vervolgens te melden dat er behoorlijke schade is. Ik kan de pijn nóg voelen.

Oude pijn

Zo, dit is oude pijn zeg. En niet eens van mezelf. Maar wel een boodschap die ik mee heb gekregen van thuis. Een hele waardevolle boodschap. Want dat heeft me spaarzaam gemaakt. En dat heeft er voor gezorgd dat ik, omdat met weinig geld toe kon en kan, in staat was in een tijd met weinig geld toch geld vrij te maken en zuinig te leven zodat ik kon investeren in mezelf. Om NLP-trainingen te volgen. Om te groeien en te ontwikkelen. Een behoorlijke investering voor mij. Maar elke cent waard. Meer dan dat zelfs.

Rond komen

Diezelfde spaarzaamheid heeft er voor gezorgd dat toen mijn vorige partner en ik uit elkaar gingen, ik, al was het maar net aan, in staat was om in dit huis te blijven wonen en rond te komen. Ook al sliep ik in de eerste maanden op een matras op de grond en was dat op mijn kleren na, het enige wat zich op de bovenverdieping bevond. Er zijn ergere dingen. En ik ben er een grote meid van geworden.
Dat was toen en dit is nu. En nu kan ik deze auto kopen en er van genieten. Geen hagelbui die mij tegenhoudt.

Gratis tips

Wil je je ook bewust worden van je eigen gedachten en checken of ze nog actueel zijn of uit het jaar kruik? Zodat je stopt je te laten beletten door gedachten die al lang over datum zijn?
Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

PS

Ik betrapte me er op dat ik heel even heb gedacht dat dit blog beter over een paar weken kan verschijnen. Want dan is het 2019. En dan lijkt mijn auto 2 jaar oud. Wahahaha. Wat kan ik toch lekker mutsen.
Enne…, de PS is niet zomaar een PS, het zijn de eerste tekens van mijn nummerbord. Van 2017 dus. En niet zomaar van januari of mei, welnee. Van september! Zoals mijn vader al zei; hij moet bijna nog geboren worden. ?

Waardevol als je – hieronder bij ‘reactie’ – laat weten wat je er van vindt. Muts ik in de tussentijd nog een tijdje verder.  ?

Voordat ik met dit blog start wil ik je laten weten dat er op zaterdag 24 november aanstaande weer een 4-daagse NLP in een notendop 1-training van start gaat. In deze bijzonder gezellige training leer je onder andere te doen wat goed is voor jóu in plaats van te doen wat je denkt dat een ander vindt dat je moet doen. Je bent van harte welkom om deel te nemen.

Oké, dan nu het blog.

Laatst hoorde ik iemand zeggen. ‘O nee, dan kan ik niet. Dan heb ik verplichtingen.’ Gek als ik ben op woorden die mensen kiezen vond ik dit een hele interessante woordkeus.

Door wie laat je je verplichten?

Als je verplichtingen hebt klinkt het alsof je keuze weg is. Als of je het krijgt opgelegd. Of beter gezegd: je láát het je opleggen. Als je dat toestaat kan het inderdaad zo zijn dat het moet en dat je geen keuze hebt om nee te zeggen. En ‘verplichtingen’ klinken niet als iets leuks en niet als iets waar je zin in hebt.

Wat doet dat met je lijf?

Elke uitspraak van onszelf en anderen brengt een lichamelijke sensatie met ons mee. Lang of kort, intens of minder intens. Op het moment dat je een afspraak labelt als een Verplichting, kan het niet anders dan dat dat jezelf een minder lekker gevoel geeft dan wanneer je een afspraak labelt als Gezellig.

Je denkt het, je zegt het en je hoort het jezelf zeggen

Eerst denken, dan zeggen, dan horen. Dus het komt drie keer langs! ‘Dan heb ik verplichtingen’, denk je eerst, dat is 1. ‘Dan heb ik verplichtingen’ spreek je vervolgens uit. Dat is 2. En dan hoor je jezelf zeggen ‘Dan heb ik verplichtingen’ en dus komt het 3 keer bij je binnen. En brengt het 3 x een lichamelijke sensatie bij je teweeg. Minimaal. Want de gedachte aan de verplichtingen is waarschijnlijk al vele malen vaker langsgekomen. En elke keer met bijbehorende – waarschijnlijk onprettige – lichamelijke sensatie!

Wie brengt die sensatie teweeg?

Je geeft jezelf dat waarschijnlijk onprettige gevoel. Door een afspraak te labelen als Verplichtingen. Dus wie kan dat gevoel veranderen? Precies! Jij! Is dat goed nieuws of niet? ☺

Effect van woorden op gevoel

Het effect van wat we zeggen en denken op ons gevoel, positief of negatief, loopt als een rode draad door mijn trainingen heen. Evenals voor jezelf opkomen en grenzen stellen. Wil je lekker in je vel zitten, met minder moeite meer bereiken, energie overhouden en doen wat echt goed is voor jou? Bel of mail me dan. Je bent van harte welkom op de 4-daagse NLP in een notendop 1-training die op zaterdag 24 november aanstaande van start gaat.
Twijfel je? Gewoon even bellen, dan zijn we er zo uit!

Gratis tips

Wil je ook je gedachten positiever maken zodat je je automatisch lekkerder voelt? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype/Facetime/Whatsapp video.

Liever een afspraak maken?

Waardevol als je – hieronder bij ‘Plaats een reactie’ – laat weten wat je er van vindt. 

Jesse, mijn neefje, heeft Syndroom van Down. Eerder heb ik al eens gezegd dat je het veel beter Syndroom van Up kan noemen want niemand is zo blij als mijn neefje, maar de man die er onderzoek naar deed heette nou eenmaal Down dus we doen het er mee.

Geen oordeel

Of je nou een donkere of een lichte huidskleur hebt, wat je politieke voorkeur is en of je wel of geen geloof hebt en zo ja welke, het maakt mijn neefje allemaal niks uit. Iedereen is gelijk en hij vindt iedereen even lief!
Kunnen sommige (vele?) mensen daar nog wat van leren of niet?

Iedereen hoort er bij!

Toen mijn nichtje (zijn grote zus van 5 jaar ouder) nog geen vriend had, vroeg ik me wel eens af hoe dat zou gaan. Jesse en mijn nichtje waren niet alleen vier handen op één buik, maar ook vier voeten! Een vriend zou wel eens roet in het eten kunnen gooien voor Jesse, dacht ik. Zou ie niet jaloers worden? Zou ie een ander zomaar accepteren? Zou het niet moeilijk voor hem zijn om de aandacht van zijn geliefde zus te moeten delen?

En jawel, mijn nichtje krijgt een vriend en hup: Jesse omhelst ‘m net als ieder ander. Niet jaloers, niet afwachten, helemaal niks. Tuurlijk wil ie wel aandacht (wie niet) maar de vriend hoort er ook gewoon bij.

Met míjn vriend idem dito: hij wordt omhelsd, geknuffeld, krijgt een zoen, noem maar op. Jesse accepteert hem direct als lid van de familie.

Groepshug

Jesse is van de knuffels, van het contact en van de verbinding. Wil je een foto maken van een aantal mensen, hij sjort iedereen bij elkaar en voor je het weet staat iedereen met zijn handen om elkaar heengeslagen klaar om op foto te gaan. Begroet je iemand met een knuffel, Jesse komt er bij staan en gebaart dat de anderen er ook bij moeten komen: groepshug!

Weet je wat er dan gebeurt? Iedereen lacht! (een enkeling voelt zich heel even ongemakkelijk maar dat is zo over) en is zijn zorgen en andere gedachten van de dag even helemaal kwijt.
Wie doet er een groepshug met vreemden?
Wie doet er überhaupt een groepshug?
En als je het doet, hoe vaak doe je dat dan?
Wie kan alles maar dan ook echt alles accepteren van een ander? Zonder maar het kleinste oordeel? Dat valt voor vele mensen, inclusief mijzelf, toch niet altijd mee.

Maar goed, wij hebben dan ook een chromosoom minder, we zullen er mee moeten leren leven. Het is niet anders.
Maar af en toe even spieken naar de omgangsvormen van iemand met Downsyndroom mag gerust. Want voor Jesse bestaat geen onderscheid; het is één grote gezellige boel met allemaal stuk voor stuk lieve en mooie mensen.

En weet je wat het allermooiste is? Jesse doet er helemaal niet moeilijk over dat jij anders bent dan hij!

En nu ik

Wil je ook meer doen wat goed is voor jou en je hart volgen en kenbaar maken wat je wilt?

Op dinsdagavond 10 september aanstaande geef ik weer een gratis Workshop. En nu ík; doen wat goed is voor jóu.’. Ook jij bent van harte welkom.

Dinsdagavond 10 september – 19.30 uur – Het Behouden Huis – Dorpsstraat 850 – Oudkarspel

Laat je even weten dat je komt?

Waardevol als je – hieronder bij ‘Plaats een reactie’ – laat weten wat je er van vindt. 

Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?

Hoe goed ben jij in er omheen draaien?

‘Wat denk je?!?’, zegt X verontwaardigd tegen me, ‘wil Y morgen langskomen om naar de jonge katjes te kijken!! Ze heeft de oppas op haar neefjes en het lijkt hun echt geweldig om de katjes te zien. Ja, nou, eh…, ik heb het ontzettend druk gehad de laatste tijd, heb nu ein-de-lijk vakantie, en dan zit ik daar echt niet op te wachten. Doei!! Dus ik heb gezegd dat ik op verjaardag moet.’

Dat laatste zegt ze met een soort van triomf maar vervolgens zegt ze er achteraan:
‘Zegt ze dat ze dan later in de week wel even komt!!! Tjonge, jonge, die snapt toch ook wel dat ik hier geen zin in heb?!’

De ander verwijten en niet eerlijk zijn

Hier speelt een aantal dingen:

1. Het verwijt naar de ander.
Het is zoooo verleidelijk om een ander de schuld te geven. ‘Die snapt toch ook wel dat ik hier geen zin in heb?!’
Maar is dat wel zo? Als die ander dat zou snappen zou die toch anders reageren? Maar als X niet eerlijk is en een ‘wat-jammer-dat-ik-op-verjaardag-moet-blik’ op zet om haar smoes zo geloofwaardig mogelijk te maken, dan weet Y dat toch niet?
Bovendien denkt Y aan de katjes en haar neefjes. Die is helemaal niet met X en diens druktes en behoefte aan ‘even niks’ bezig. Dat kan ook niet want dat weet ze helemaal niet!

2. Niet eerlijk zijn
Door met een excuus te komen (de verjaardag), gaat Y op zoek naar een andere mogelijkheid. En die vindt ze! (‘Dan kom ik later in de week wel even langs’). Natuurlijk! Zij wil immers graag langskomen?
Hoe zou het zijn als X gewoon eerlijk haar grenzen aangeeft?

Waarom kan de ander iets verwijten zo lekker zijn?

Herken je het? De ander iets verwijten? De schuld bij een ander leggen? Mopperen op die ander?

De schuld bij een ander leggen kan lekker voelen. Voor even. Want het ligt niet aan jou. Dus hoef je ook niet naar jezelf te kijken. Die ander moet het immers anders doen en dus hoef jij niks te doen. Kan best even lekker zijn.

Als je weet dat we alles doen om energie te besparen (oeroude programmering, we weten niet of en wanneer we weer te eten hebben en wat we daar allemaal voor moeten doen, dus rustig aan!) is dit een hele goeie strategie. Voor de korte termijn!!

Hoe komt het dat liegen zo verleidelijk kan zijn?

Liegen is niet de waarheid zeggen, een smoes bedenken. Voor veel mensen is dit makkelijker dan eerlijk zijn. Waarom? Omdat als je eerlijk zegt hoe of wat en je bent dat niet gewend, je in eerste instantie met een aantal ‘ongemakken’ te maken krijgt. Er is immers een reden dat je niet eerlijk bent. Misschien ben je niet helemaal oké met het feit dat het niet uitkomt en heb je daar allemaal oordelen over naar jezelf. Mogelijk wil je de ander niet kwetsen. Of ben je bang om niet aardig gevonden te worden. Wie weet zit je dusdanig niet lekker in je vel dat je bang bent dat er, wanneer je eerlijk aangeeft hoe het echt zit, tranen komen. En tranen vallen vaak ook onder ongemak, dus is de verleiding groot om ook dat uit de weg te gaan.
Deze ‘ongemakken’ kosten energie. En we doen alles, maar dan ook alles, om continu zo zuinig mogelijk met onze energie om te gaan. En dus gaan we ongemakken uit de weg en denken we alleen maar aan nu; de korte termijn. De smoes zorgt er voor dat je er vanaf bent. Even. Voor de korte termijn dus.

De oplossing ligt altijd bij jezelf

Hoeveel zou het je opleveren aan je naar jezelf kijkt in plaats van die ander iets verwijt? Wat is jouw aandeel? Wat had jij anders kunnen doen?

Zo te lezen is één van de oorzaken vermoeidheid/behoefte aan rust (vakantie). Het kan sowieso interessant zijn om te kijken hoe het komt dat deze behoefte zo groot is. Had X misschien in de periode vóór de vakantie al beter op haar energie kunnen (moeten) letten?

Verder is X zelf degene die niet eerlijk aangeeft hoe of wat. Wanneer X eerlijk zou zijn en zou zeggen dat het niet uitkomt, is het voor Y vele malen duidelijker.
Als X meer bij zichzelf te raden zou gaan (Hoe komt het dat ik zo reageer? Wat ga ik uit de weg? Waar ben ik misschien wel bang voor?) vindt ze de oorsprong van haar reactie. En kan ze vervolgens kijken wat je in het vervolg anders zou kunnen doen.

Maar dat kost in eerste instantie energie…

Langere termijn

Open en eerlijk zijn is zo heerlijk! Het levert je zo ontzettend veel op! Al is het alleen al dat je altijd weet wat je gezegd hebt. Je hoeft immers alleen maar terug te gaan naar je herinnering. Je hoeft je niet suf te piekeren welke smoes je wanneer tegen wie hebt gezegd. En dat geeft energie. Voor de langere termijn. Het is een investering.

En nu?

Open en eerlijk zijn vraagt ook om tact. Want je snapt wel dat een antwoord als dit niet echt handig is:
‘Jemig hé, jij ook altijd met je bezoekjes op onmogelijke tijden!! Je moet ook altijd echt nét komen als het mij niet uit komt. Donder toch op!!’
Het is wel duidelijk, dat wel.

Maar hoe lekker zou het zijn als je én open en eerlijk bent én het dusdanig kan verwoorden zodat je zowel bij jezelf blijft, respectvol naar de ander blijft en de relatie behoudt?

Hoe dan?

Redenen waarom je doet wat je doet herkennen en je zinnen dusdanig formuleren dat je bij jezelf blijft, respectvol blijft en er voor zorgen dat het contact met die ander goed blijft, maken deel uit van mijn werk. Ik help je er ontzettend graag bij. Want ik weet uit ervaring hoe het is om mijn grenzen niet aan te geven, om me in allerlei bochten te wringen om ergens onderuit te komen. En ik weet ook hoe ongelooflijk veel energie dat kost.
Gelukkig weet ik ook wat het oplevert om altijd eerlijk te zijn, mezelf en mijn gevoelens serieus te nemen én zo meer energie over te houden. Dat is nou precies wat ik jou ook gun.

Wil je gratis en vrijblijvend een indruk krijgen van wat ik doe? Kom op 13 november naar de gratis Minitraining. Kost helemaal niets maar levert wel al ontzettend veel op.

Gratis tips

Wil je ook meer bij jezelf blijven? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.

Waardevol als je – hieronder bij ‘Plaats een reactie’ – laat weten wat je er van vindt. 

Deel deze tips gerust!

‘Meteen 3 nieuwe afspraken maken!’, beveelt mijn vriendin bijna. Ik zit op een datingsite, net een kleine maand en vind het drie keer niks. Dacht dat ik contact had met een leuke vent, zegt dat ie graag wil afspreken maar dat ie het druk heeft en zich binnenkort weer meldt. Het gaat richting einde maand en ik was van plan mijn abonnement op te zeggen maar zijn antwoord en dus mijn abonnement loopt over naar de volgende maand.
En dan mailt ie dat ie er toch vanaf ziet. Grrrrr…, ik ben er zo klaar mee!

Drie nieuwe afspraken dus

De reactie van mijn vriendin blijft rondgaan in mijn hoofd. Ik weet het niet, het past me niet. Vind één tegelijk meer dan zat. En ben er eigenlijk klaar mee. Dan geef ik mezelf een schop onder mijn kont en zoek de chat op. ‘Heb je nog interesse?’, vraag ik iemand die eerder op mij had gereageerd maar aan wie ik had aangegeven dat ik met iemand anders in contact was en dat het niet goed voelde om meerdere lijntjes te gelijk te hebben lopen. Dat heeft ie. We maken een afspraak voor zaterdag.

Wat een leukie!

Afspraak is nog niet gemaakt – zaterdag gaan we wandelen – of ik zit in de tuin en open uit verveling de datingsite app. Ik zie iemand anders langskomen. Wat een leukie!! O, hij heeft kinderen (telefoonapp kan dat niet uitfilteren, computer wel). ‘Dochter 18 jaar’, staat er. O, dat valt mee. 18. Nog een meid ook. Vroeg volwassen dus. Ik kijk weer naar zijn foto’s, lees zijn profiel nog een keer.
Zal ik… nee…, heb al afspraak…, of…
Ik wik en weeg er onrustig op los. Denkend aan het ‘bevel’ van mijn vriendin denk ik, ach, kan mij wat en ik reageer. Leukie reageert leuk terug, blijkt stage te hebben gelopen bij het bedrijf waar ik heb gewerkt en het contact is meteen goed. Voelt toch een beetje dubbel dat ik ook al in contact ben met iemand anders maar we spreken af. Voor zondag. Maar eerst de date van zaterdag. Ahum.

Zaterdag

Ik zie ‘m aan komen rijden want ik ben er al. Ik volg zijn auto, hij stapt uit en ik denk: o, nee!! Dit wordt ‘m niet. Ik zie en voel het meteen. Ondanks dat ie perfect op zijn foto’s lijkt dus dat is het niet. We zouden gaan wandelen. Wat nu? Ach, wie weet vergis ik me, denk ik. Dus niet. Aan het einde van de wandeling bedank ik hem voor zijn tijd en geef aan dat ik verder niet geïnteresseerd ben. Met een zucht stap ik de auto weer in.

Ik app vriendin. ‘Het was drie keer niks. Ben er eigenlijk klaar mee maar kijk toch ook wel uit naar morgen. Leukie lijkt me veel leuker!’ Vervolgens bekijk ik keer op keer zijn foto’s (heb foto’s gemaakt van zijn profiel, dan valt het niet zo op dat ik ‘m steeds zit te bekijken… ?). Wat een leukie! Zal ie in ’t echt…?

Zondag

In de verte zie ik iemand aan komen lopen en ik vraag me af of ’t ‘m is. Hij steekt zijn hand op. Laag. Wat grappig. Het is ‘m dus toch. Leuk! We stellen ons voor en gaan wandelen. We kletsen lekker weg en wat me opvalt is dat ie voor zich kijkt en niet zo zeer naar mij. Dat kan 1001 redenen hebben en ik neem me voor om daar verandering in te brengen. Alsof het de meest logische stap is die je maar kan zetten lopen we zonder dat we het benoemen naar het terras. Hij bestelt iets te drinken en we gaan zitten. Tegenover elkaar, daar zorg ik wel voor (goed gedaan As!) want dan kan ik ‘m in zijn ogen kijken. En hij mij.

We kletsen vrolijk verder maar dan zegt ie:
‘Eh…, ik zit lekker met je te kletsen…’
– o, shit, nee toch? –
‘…maar mijn dochter weet niet waar ik ben dus ik wil zo meteen wel naar huis…’
Meent ie het of is dit een soepele manier om van me af te komen…
‘…maar het lijkt me leuk om nog een keer af te spreken…’
Dat klinkt goed. Wil ik ook. Ik voel nog geen kriebels maar hij is zeker leuk! Dus wat niet is…

Mag ik je even vasthouden?

Als een echte heer loopt ie mee naar mijn fiets (bonuspunten!). We geven elkaar drie zoenen op de wang. Handen zijn ergens op schouders en heupen. Denk ik.
‘Eh…’, zeg ik, ‘mag ik je even vasthouden? Ik wil effe voelen hoe je voelt…’
Hij antwoordt door me stevig vast te pakken.
En dan… KNAL! BOEM! BANG! Cupido schiet in één keer al zijn opgespaarde pijlen op me leeg.

En ik maar denken dat ie was uitgestorven…

En nu ik

Wil je ook meer doen wat goed is voor jou en je hart volgen en kenbaar maken wat je wilt?

Op dinsdagavond 10 september aanstaande geef ik weer een gratis Workshop. En nu ík; doen wat goed is voor jóu.’. Ook jij bent van harte welkom.

Dinsdagavond 10 september – 19.30 uur – Het Behouden Huis – Dorpsstraat 850 – Oudkarspel

Laat je even weten dat je komt?

Waardevol als je – hieronder bij ‘Plaats een reactie’ – laat weten wat je er van vindt. 

Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?