Genaaid
De eerste aflevering van het programma Genaaid maakte al indruk op me, laat staan de tweede. In deze aflevering is o.a. te zien onder wat voor omstandigheden onze kleding tot stand komt. Hoe hard de mensen in Myanmar moeten werken voor een super goedkoop milieuvervuilend shirtje voor ons. Ik had er al wel veel over gehoord maar dat het zo erg is voor mens en milieu wist ik niet.
Katoenplukkers
De katoenplukkers staan dag in dag uit voorovergebogen te plukken. De katoenpluisjes kriebelen op hun lijf en in hun ogen. ’s Ochtends is het al 30 graden maar ze plukken door.
Katoen drogen en verven
Vervolgens ligt de katoen buiten op de grond en moet het regelmatig gekeerd worden want het moet drogen. Ook dit gebeurt met de hand, voorover gebogen wordt de katoen met de handen omgeschept. Wederom kriebelt de katoen op huid en ogen. Dan wordt het geverfd met gloeiend heet water en uiteraard verf en als ik de Nederlandse deelnemers aan het programma mag geloven, verspreidt het een enorm misselijkmakende chemische geur. Dat kan niet gezond of ecologisch zijn.
Vervuild water
Het water in de omgeving van elke katoenfabriek is blauw/grijs gekleurd. Van de verf! Schrikbarend. De kledingindustrie blijkt na de olie-industrie de meest vervuilende industrie te zijn. De gemiddelde Nederlander schijnt 5 spijkerbroeken in zijn kast te hebben; het meest vervuilende kledingstuk. Het kost alleen al 8000 liter water per spijkerbroek 8000 liter! Om over de verf nog maar te zwijgen.
Hoeveel spijkerbroeken heb ik?
In gedachten ga ik mijn kledingkast na: ik heb twee oude vodjes, voor het klussen (ik ga immers verhuizen naar een ander huis met bijpassende trainingsruimte, ik weet alleen nog niet wanneer en waarheen maar die broeken liggen alvast klaar).
Dan heb ik twee broeken die me inmiddels een beetje boos aankijken omdat ik ze niet meer draag omdat ik ze niet meer – herstel: nog niet – pas. Maar ik hoop dat dat gaat gebeuren. Verder heb ik drie knappe blauwe spijkerbroeken die ik wel pas, en twee grijze. Die grijze zijn stretchbroeken (bedoeld om uit je comfortzone te stappen, geintje) en die belanden veel sneller in de kledingbak omdat ze gaan lubberen.
Waarom koop ik nieuwe kleding?
Gelukkig ben ik niet zo modegevoelig, dat scheelt. Kleding kopen is absoluut mijn hobby niet, dus dat scheelt ook. Waarom koop ik nieuwe kleding? Omdat het vaal wordt, omdat er pluisjes opzitten, omdat het lubbert of omdat er vlekken opzitten. Met andere woorden: ‘omdat het niet meer kan’.
Deze kleding kan niet meer, wie bepaalt dat eigenlijk?
Het is míjn kleding dus ik maak de keuze. Maar ik laat me beïnvloeden door de omgeving. Ik heb me laten verleiden door de vergissing dat ik er ‘goed uit moet zien’. En dat vale, lubberende kleding dus niet kan. Ook al loop ik in mijn vrije tijd nog wel in die ‘oude’ kleding, ik krijg zeker na het zien van het programma Genaaid een onbestemd gevoel als ik denk aan nieuwe kleding.
Winterjas weg na 8 jaar
Als het programma af is zit ik nog een heel tijdje voor me uit te staren. Hoe ga ik met mijn kleding om? Doe ik het te vroeg weg? Mijn vorige winterjas heb ik 8 jaar gedragen. Nou ja, 8 jaar, 8 winters. Dat scheelt nogal. Waarom heb ik een nieuwe gekocht? Het was een witte jas, en die was op een gegeven moment niet meer wit te krijgen/houden. En er kwamen pluisjes op de plek waar mijn mouwen tegen een ander gedeelte van mijn jas hebben geschuurd. MAAR VERDER IS ER NIKS MIS MEE!!! En toch doe ik ‘m weg. Heb ik ‘m vervangen door een knal roze. Die ik inmiddels voor het derde seizoen aan heb. Terwijl die (voorheen) witte veel beter en lekkerder zit (ja, ik heb ‘m nog). Maar die witte heb ik niet meer aan ‘voor knap’. Ik laat me dus beïnvloeden door de massa en sta blijkbaar niet volledig op eigen benen, durf daar blijkbaar geen schijt aan te hebben en koop dan toch wat nieuws.
Wat nu?
Ik ga wederom mijn gedachten na. Waar ben ik al wel goed bezig? Na twee winters in een t-shirt, pyjama en sokken geslapen te hebben, bedacht ik me dat het misschien niet zo gek was dat ik het koud had met een dekbed van 30 jaar oud. Op naar een nieuwe dus. Ik heb gekozen voor biologisch beddengoed: hoeslaken, laken, dekbed, dekbedovertrek, kussen en kussenhoes. Kostte veel meer geld dat een niet-biologische. Maar ik kan nu wel lekker slapen (…).
Wat doe ik nog meer al goed? Ik eet voornamelijk biologisch, scheid mijn afval, douche alleen na het sporten of om mijn haar te wassen (no worries, ik ben echt wel schoon), heb mijn kachel standaard laag (goed voor het milieu én voor mijn lijf, kan ie zelf aan de slag om me op te warmen) en trek eerst een dik vest aan, pak een dekentje en/of een kruik voordat ik mijn kachel hoger zet, koop bewust in (theezakjes die gewoon met zijn allen in een pakje zitten zonder dat ze ook nog eens stuk voor stuk in een zakje verpakt zijn bijvoorbeeld), was met wasnoten (huid- en milieuvriendelijk) gebruik geen wasverzachter of (andere) chemische schoonmaakmiddelen, breng overbodige spullen naar Rataplan, heb geen droger, geen tv en geen vriezer.
Verder ben ik op zoek naar een ander autootje (een kleintje dus want niet alleen makkelijk inparkeren maar ook minder afval op de schroothoop), pak als het effe kan de fiets en heb al biologische handdoeken en sokken in huis.
Leuk, maar kan ik nu de mensen in Myanmar recht in de ogen kijken?
Nee, ik kan de mensen in Myanmar niet recht in de ogen kijken. En dat beschaamt me. Ik ben niet meer dan hen toch? Zij zijn toch niet minder dan ik? Waarom zouden zij zo moeten zwoegen voor kleding die ik korter draag dan kan?
Dat moet anders kunnen.
Weet jij waar je biologische, mens- en milieuvriendelijke, duurzame en fair trade kleding kan kopen? Zou je dat hier onderin in het reactieveld willen laten weten?
Hebben de mensen daar geen inkomsten meer als wij geen vervuilende, mensonterende kleding meer kopen?
Ik weet het niet. Weet niet hoe dat zit of hoe dat werkt. Maar het is zeker niet mijn bedoeling om de mensen hun inkomsten te ontnemen. Maar het moet anders kunnen. Hoe? Weet ik ook niet. Maar als we met zijn allen wel kleding blijven kopen maar dan mens- en milieuvriendelijk geproduceerd, houden zij toch hun inkomsten? En krijgen zijn toch ook betere leefomstandigheden? En een betere gezondheid? En daar is moeder aarde toch ook heel blij mee? En daarom toch wij allemaal? Dat is toch win-win-win?
Dit is onbekend terrein voor mij. Wil je me helpen?
Ik zou het bijzonder op prijs stellen als je mij hieronder laat weten waar ik mens- en milieuvriendelijke kleding kan kopen. Fair trade, biologisch, ecologisch, duurzaam, hoe je het ook noemt. Laat je het in het reactieveld hieronder even weten?
Wij in plaats van ik
Hoe goed zou het voelen als we met elkaar een mens- en milieuvriendelijk kledingpad inslaan? Samen maken we de wereld mooier. Dat kan niet anders dan goed voelen toch? We creëren daarmee een andere energie. Een wij-energie, in plaats van een ik-energie. Een wij-energie die vele malen verder reikt dan we nu nog voor mogelijk kunnen houden.
En dat slaapt – biologisch beddengoed of niet – een stuk beter.
Waardevol als je – hieronder bij ‘Plaats een reactie’ – laat weten wat je er van vindt. 
Óók als je vindt dat ik maar wat loop te zwammen.
Dank je wel voor dit mooie verhaal. Het zet absoluut aan tot denken. Ik draag kleding door tot het op is (en sommige dingen langer omdat het lekker zit) en ik koop het niet bij winkels waar de kleding gemaakt wordt door kinderarbeid, en toch heb ik ook 4 spijkerbroeken in de kast. Het kan dus beter. Ik weet helaas niet waar je ecologische kleding kunt kopen. Ga wel kijken of ik iets kan vinden hierover en dan laat ik het weten. Groetjes van Pauline
Ook jij bent al heel goed bezig Pauline en gaaf dat het je ook weer aan het denken zet én dat je er naar gaat kijken (en ik zag hieronder al dat je dat hebt gedaan).
Beste Astrid,
Hoe kan het toch dat jij hier tegen aan loopt, kijk je misschien teveel naar de tv want daar is natuurlijk altijd wel iets te zien waar we niet blij of gelukkig van worden, ondertussen als ik dit type denk ik wel over je verhaal na en voel mee met de mensen in de kleding maak industrie. Ben blij dat het mijn werk niet is helaas kan ik je niet helpen aan andere kleding (zit ook niet zo in de kleding).
Nu nog een niet serieuze afsluiting, door de opwarming van de aarde hebben we straks niet zoveel kleding meer nodig.
Groet Erik
Beste Erik, dank je wel voor je reactie.
Ik kijk nauwelijks tv maar ben blij dat ik dit gezien heb want het heeft mij nog bewuster gemaakt. En daar ben ik blij om.
Minder kleding zou een goeie oplossing kunnen zijn, en dan vraag ik me ook af hoe het zit met de inkomsten van de mensen. Ook dat heeft weer voors en tegens.
Fijn dat je meevoelt met de mensen in de kledingindustrie Erik en merci voor je niet-serieuze afsluiting.
Groet, Astrid
Er zijn diverse websites waar gezegd wordt dat ze ecologisch bezig zijn. faire-good.nl en degroeneknoop.nl zijn sites waar het er naar uit ziet dat het ook echt zo is. Groetjes van Pauline
Merci Pauline, ik ben meteen even gaan kijken op de site en wil graag ook aan anderen laten weten die geïnteresseerd zijn dat het faire-good.com is in plaats van .nl.
Thanks!
Hoi Astrid, ook ik was mega onder de indruk van het programma en verrast van het feit dat ik niet wist dat er zoveel water verloren gaat aan een spijkerbroek. Zelf dacht ik altijd dat katoen een natuurlijk product was en daar lette ik dan vaak wel op. Ik vermijd de grote ketens. .maar daar hou ik mij ook weer niet echt aan.
Ik vind het lastig te begrijpen dat de overheid deze handel goedkeurt .. daar snap ik helemaal niks van.
Hoi Fenna, ja, bijzonder programma he, en dat waren nog maar twee afleveringen. Vanavond aflevering 3. Ik had hetzelfde als jij: wel weten dat een spijkerbroek ‘veel’ water kost. Maar hoeveel precies, geen idee. En dus wist ik eigenlijk niet zo veel.
Ik weet niet of we bij de overheid moeten zijn hiervoor. Als we met zijn allen duurzaam gaan inkopen, niet alleen kleding maar ook boodschappen bijvoorbeeld, creëren we vanzelf met elkaar een mooiere wereld. En daar hebben we de overheid niet bij nodig.
De vraag is: zijn we bereid om hier meer geld aan uit te geven?
Hoi Astrid,
Ik heb dat programma niet gezien, maar na het zien van “Het prijskaartje van katoen”, vraag ik mij echt af waar je als consument nog van uit kan gaan. Denk je duurzaam katoen te kopen is het verkregen door dwangarbeid….
Goed dat dit soort programma’s gemaakt en uitgezonden wordt, er valt nog veel te verbeteren!
Hoi Esther,
‘Het prijskaartje van katoen’ ken ik niet maar ik zie dat ie nog op uitzending gemist staat: https://zembla.bnnvara.nl/nieuws/het-prijskaartje-van-katoen, dus ik ga kijken.
Er valt zeker nog veel te verbeteren en het blijft inderdaad een kunst om te weten wat goed is. Ik geloof dat we wanneer we hier meer mee bezig zijn, we hier ook steeds meer in thuis raken.
Bedankt voor je reactie Esther.
Hey Astrid,
Bij het volgende kun je fairtrade en millieu vriendelijke kleding kopen
Ecotex.nl
Faire-good.com
Succes.
Tom.
Hey Tom, wat gaaf dat je meedenkt. Top!
Dank je wel namens iedereen die de mensen die in de kleidingindustrie werken en het milieu een warm hart toedraagt.
Astrid
Wat een mooi programma! Gisteren 2 afleveringen gezien. Een aantal jaren terug heb ik Myanmar bezocht en vooral de mooie kant van het land gezien, dit geeft duidelijk een inzicht in de minder mooie (of zelfs lelijke) kant. Vol verbazing naar zowel het proces als de reacties van de deelnemers gekeken. Zeker een absolute eye opener! Dank voor het delen 🙂
Zeker een mooi programma Laura. Inderdaad interessant om te zien hoe het proces gaat en hoe de reacties van de deelnemers zijn. De wereldmodellen van diverse mensen verschillen nogal. En tja, als er geen aandacht is voor dit soort zaken of als dat mensen ontgaat, kan in dit geval de kledingindustrie een vertekend beeld geven.
Mooi dat er dit soort programma’s zijn om ons de ogen te openen.