Waarom schaatser Bob de Vries zich onbegrepen voelde
Eerlijk is eerlijk, ik volg de Olympische Spelen niet. Ik hou meer van eredivisie voetbal. Maar ik ving een stukje van een interview met schaatser Bob de Vries op en daar zit iets interessants in.
Mijn vader volgt de Spelen overigens wel, zoals je op de foto van de vorige Olympische Spelen ziet. Op knietjes voor de tv ?.
Slechtste race ooit
Bob de Vries schaatste de 5 kilometer en dat ging niet best. Het was zijn slechtste race ooit zei ie. En dus was ie teleurgesteld. Logisch toch? Vrienden reageerden met: ‘Joh, je mag al lang blij zijn dat je met de Spelen mee mag doen.’ En dat is precies het stukje dat ik zo interessant vindt.
Zeggen dat ie blij mag zijn dat ie mee mag doen is hetzelfde als zeggen dat ie niet teleurgesteld mag zijn
Het is goed bedoeld, daar ga ik vanuit, laat ik dat voorop stellen. Bedoeld om hem op te beuren. En, hoe mooi zou het zijn als de ander even meeveert? Even meebeweegt in het gesprek? Even meegaat in zijn teleurstelling en er dan iets positiefs aan vast koppelt?
Bijvoorbeeld: ‘Zo zeg, wat kan ik me voorstellen dat je er de balen van hebt. Je laat je vrouw, je 3 kinderen en je bedrijf met je 50 koeien achter, hebt je suf getraind, hebt natuurlijk goeie hoop na je eerdere winst op Sven Kramer en dan schaats je met een teleurstellend resultaat. Ik begrijp wel dat je er flink de pee in hebt. Maar wel gaaf dat je mee mag doen aan de Spelen. Wat een belevenis.’
Voel je wat dat doet?
We willen allemaal gehoord worden, en dat gebeurde niet
De kans is groot dat de goedbedoelde reactie ”Joh, je mag al lang blij zijn dat je met de Spelen mee mag doen’ weerstand veroorzaakte bij Bob de Vries. Hij voelde zich niet gehoord. Niet erkend in zijn teleurstelling. Iemand mag toch teleurgesteld zijn? Wanneer je even meeveert door te laten weten dat je zijn teleurstelling begrijpt en er dan iets opbeurends achteraan zegt, is de kans veel groter dat het binnenkomt én dat het positief uitpakt en de ander zich lekkerder voelt. Want dat is de bedoeling toch?
Het meeveren is bedoeld om te zeggen: ik begrijp je, ik hoor wat je zegt, ik voel met je mee. Dan voelt iemand zich gehoord. En dat is wat we allemaal willen: gezien worden, gehoord worden en ergens bij horen.
Hoe reageer jij in zo’n situatie?
Veer je mee, zeg je direct iets opbeurends of doe je het anders? Ik lees het graag onderin bij ‘Plaats een reactie.’
Gratis tips
Wil je leren hoe je kan meeveren zodat je anderen het gevoel kan geven dat ze zich gehoord voelen? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.
Waardevol als je – hieronder bij ‘Plaats een reactie’ – laat weten wat je er van vindt! ?
Deel deze tips gerust!
In mijn werk gebruik ik het heel bewust. Vanmiddag nog tijdens mijn route in de wijkzorg. Een boze mantelzorger en gespannen sfeer in huis. Door mee te veren, laten ervaren dat hij gezien werd zag je meneer open gaan. Je zag en hoorde hem ontspannen. Zo gaaf om elke keer weer mee te maken. Is zo’n waardevol onderdeel van de NLP voor mij.
Zo gaaf dat je ook hier weer zoveel NLP toepast Mariska. Echt top! Wat treffen die mensen in de wijk het enorm met jou.
Ik begrijp de insteek van dit verhaal en meestal werkt meeveren vele malen beter. Daar ben ik het helemaal mee eens.
Toch is er in dit bijzondere voorbeeld een kanttekening te plaatsen. Het gaat namelijk om de Olympische Spelen. Van oudsher is dit een bijzonder toernooi waarbij het motto: meedoen is belangrijker dan winnen hoog in het vaandel stond. Door samen te sporten trachtte men, overigens vaak met succes, in de oudheid om nog meer oorlogen te voorkomen. Het was even een moment van rust in de gemoederen.
Tegenwoordig hangen er natuurlijk voor de professionele sporters ook grote financiele belangen aan vast. Reclame-inkomsten en sponsorcontracten.
In deze periode hoor ik vaak in de commentaren op televisie dingen als : Ze kwam voor het goud en niets anders, dus zilver is een teleurstelling. Juist dat zijn uitspraken waar bij mij de haren van overiend gaan staan.
Want ja, eigenlijk is meedoen echt belangrijker dan winnen. Alleen in dit bijzondere geval van de Olympische Spelen.
Anders is het niets anders dan elk ander Europees- of Wereldkampioenschap.
Dank je wel voor je reactie en je kanttekening Lucia. Fijn dat je hebt gereageerd.
Een depressieve tiener heeft mij in het verleden bewust gemaakt hiervan. Hij vertelde dat een leeftijdsgenootje naar zijn verhaal had geluisterd en hem het antwoord gaf dat ze zich nooit zou kunnen voorstellen hoe het zou zijn te voelen wat hij voelde maar dat ze het vreselijk voor hem vond. De manier waarop hij me verslag deed van hun gesprek en wat ik toen in zijn ogen zag…dat was mijn grootste leermoment. Conclusie: meeveren is het belangrijkste wat er is!
Wauw, wat een mooie bewustwording Heleen. Gezien en gehoord worden is zo super belangrijk. Gaaf dat je het al zo lang toepast.